جذب مرزهای دنیای واقعی و مجازی زمینه را بعضا برای اهداف شوم بیگانگان فراهم آورده که در این راستا اقدام برای احداث دژی مستحکم در برابر اقدامات خرابکارانه همواره از ضروریات به شمار مي رود.
دامنه وسیع اینترنت و شبکه‌های تعریف شده
در سطح جغرافیای زمین به بروز و ابداع روش‌هایی خرابکارانه در دل این
شبکه‌ها منجر شده است به گونه‌ای که اگر هر روز از مرز جهان واقع و مجازی
کاسته شود، این اعمال رنگ و بوی جدی‌تری می‌گیرند و میزان وقوع آن‌ها بر
بستر این شبکه‌ها فزونی می‌یابد.
پیام‌های محتوایی که همزمان با
بلوغ شبکه‌هایی همچون وب دامنه‌ای وسیع یافتند یکی از پرچالش‌ترین زمینه‌ها
برای تجاوز و سوء‌استفاده از شاهراه‌های مجازی است به گونه‌ای که روزانه
سازمانها و جریان‌های فکری خاصی با استفاده از مضامین، کدها و لینک‌های
مخرب از بانک اطلاعاتی آدرس‌های پست الکترونیکی خود استفاده کرده و با
استفاده از این ابزار کارا اهداف خود را پیگیری می‌کنند.
ارسال
گروهی و انبوه نامه‌های الکترونیکی این روزها به یکی از روش‌های تبلیغ
تجاری تبدیل شده و البته به همان میزان که برای کسب سود مورد بهره‌برداری
قرار گرفته‌اند، گرو‌ه‌های بسیاری نیز اهداف شومی را در سر پرورانیده و
برای دسترسی و نفوذ غیر مجاز به سیستم‌های هدف قطعه کدهایی را در بین
مضامین تعبیه می‌کنند و یا لینک‌های مخربی را پیوست می‌کنند و به واسطه
عنوانی جذاب کاربران را به سمت و سوی آن سوق می‌دهند که در نتیجه بارگزاری
ویروس و تروجان‌ها را شاهد خواهند بود که بسته به سطح فعالیت آن‌ها توان به
اشتراک گذاری منابع از سیستم قربانی و حذف تمامی پرونده‌ها تا جاسوسی
اطلاعات به لحظه را شامل می‌شود.
حملات و تروریسم سایبری که در
جهان مجازی همچون اقداماتی آشوب‌طلبانه در دنیای واقع هستند گاهی به واسطه
اهداف سیاسی خاص و برای ضربه زدن به هدفی مشخص که درخط مقابل آن جریان فکری
قرار دارد، پا را از مرزهای اینترنتی نیز فراتر می‌گذارد و تنها صرف
دسترسی به بانک اطلاعاتی برایش مهم نیست و درصدد تجزیه و تحلیل داده‌ها و
ایجاد الگوریتم‌های موازی با روند سیستم‌های هدف به منظور اختلالات در جهان
برمیاید که در اینصورت از آن به جنگ سایبری یاد خواهد شد.
تروریسم
سایبری که حاصل تلاقی و همگرایی دو واژه ترور و سایبر شکل گرفته است در
عنوان عبارت اولی خود ترس و واهمه را گوشزد می‌کند و سایبر هم که همان فضای
مجازی است و بر این اساس می‌توان گفت ایجاد هر نوع ترس و واهمه‌ای از طریق
فضای مجازی را تروریسم سایبری می‌گویند.
البته اگرچه سلاح‌های
گرم و مهمات شیمیایی از جمله ابزارهای تروریسم در جهان واقع به شمار
می‌روند، رایانه‌ها نیز ابزاری برای تروریسم سایبر خواهند بود که در پی
دسترسی و حمله به اهداف مشخصی از رایانه‌ها و سیستم‌های اطلاعاتی هستند.
شاید
برای درک واضح‌تر، بهتر باشد که تروریسم سایبری را اقداماتی همچون انتشار
ویروسی با عنوان اول آوریل دانست و یا جنگ سایبری را همچون استاکس‌نت که
حدود دو سال گذشته به سیستم‌های صنعتی کشور ما حمله‌ور شدند از آن
جمله‌اند. استاکس‌نت که به گزارش برخی پایگاه‌های تحلیل و ردیابی ویروس
نشأت گرفته از آدرس کشورهای آمریکا و رژیم صهیونیستی بوده است به وضوح
مشخص کرد که درصدد جاسوسی اطلاعات و ضربه‌زدن به برخی تأسیسات صنعتی و شاید
در رده‌ای بالاتر تأسیسات هسته‌یی بوده است که هرچند با تأخیر اما
خوشبختانه سرانجام جلوی اقدامات آن به واسطه تیم عملیاتی که اعضای آن متشکل
از برخی وزرا و مدیران مسئول سازمانها و ارگان‌ها بودند، گرفته و
کمیته‌ای برای پاک‌سازی سیستم‌های این بخش از آثار استاکس‌نت در نظر گرفته
شد.
به گفته کارشناسان مهمترین اقداماتی که در رویارویی با
تروریسم‌ها و جنگ‌های سایبری می‌توان انجام داد اول از همه فرهنگ‌سازی و
آموزش‌های عمومی در ارتباط با نحوه تعامل کاربران با سیستم‌های رایانه‌یی
است و در گام بعدی ایجاد دژ‌هایی مستحکم است که در برابر این گونه حملات از
قبل تدارک دیده شده باشند که بتوانند عملیات دفاع و پاتک را انجام دهند.
شعارهایی
مانند دولت الکترونیکی باید بیش از پیش در انتظار استاکس‌نت و دوکوهایی
باشد که سر زده وارد مرزهای مجازی کشور ما شدند و وحشت و واهمه‌ای را برای
برخی مسوولان و دست‌اندرکاران بخش‌های مختلف به وجود آوردند اما این به
معنای پاک کردن صورت مساله و انزوای کامل از شبکه‌های جهانی و پرمخاطره‌ای
همچون اینترنت نیست.
بلکه کسی در این عرصه موفق‌تر است که با در
نظر گرفتن تمامی چالش‌ها پا در میدان نهد و با موقعیت‌سازی برای خود بهترین
دستاوردها را از آن خود کند و اجازه چپ نگاه کردن را به هیچ‌کس در میدان
رقابت ندهد و این در یک کلام یعنی جامعه آرمانی و الکترونیکی؛ خوشبختانه طی
سالهای گذشته اقدامات بسیار مهم و قابل توجهی در عرصه و فضای سایبری کشور
از سوی سازمانها و ارگانهای متولی انجام شده است.