به گزارش پایگاه اطلاع رسانی پایداری ملی، در مقاله‌ای به قلم سالک علیخانی و محمد پور با عنوان "بررسی ابعاد جنگ ترکیبی و جنگ شناختی استعمار علیه ایران" بیان شده که جنگ ترکیبی (هیبرید یا هایبرید) به نوعی از جنگ گفته می‌شود که ابزارهای به کار گرفته شده در آن ترکیبی از ابزارهای متعارف، نامتعارف، نامنظم و نامتقارن است. نوع پیشرفته جنگ ترکیبی مبتنی بر اهداف شناختی است که هدف آن دستکاری ادراک افراد جامعه هدف نسبت به ارزش‌های کلان، سیاست‌ها و مشروعیت‌های حاکمیت است.
در اواخر قرن بیستم، دو فرد چینی به نام‌های «کیائو لیانگ» و «وانگ خیانگسو» در مقاله‌ای با عنوان «جنگ نامحدود» نوعی از جنگ را با ویژگی عبور از همه حد و مرزها معرفی کردند که باتوجه به اقلیم راهبردی نامتعادل و قوانین قابل تغییر بین‌المللی مطرح شد.
اما در ایران، شیوه استعمار برای مدیریت ادراک فراوان است. در همین رابطه، پیش از روی کار آمدن دولت اول آقای روحانی و همزمان با تحریم‌های سخت‌گیرانه‌ای که آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران اتخاذ می‌کرد، صدور نوع خاصی از وسایل مخابراتی به ایران افزایش پیدا کرد. درست همزمان با اعمال این تحریم‌ها، آمریکا توانایی شرکت‌ها و دولت این کشور برای فروش فناوری‌های مخابراتی به ایران را افزایش داد.
بنابراین، برای اعمال هرچه بهتر و بیشتر جنگ شناختی، شبکه‌های اجتماعی با اشاعه وضعیت فشار هم‌افزا و آشوب، اعمال تحریم‌ها به عنوان ابزار کنترل و تغییر رفتار و هزینه‌دار کردن ارزش‌های جمعی انقلاب، قصد مدیریت ادراک جامعه متناسب با اهداف خود را داشتند. در نتیجه، مدیریت رسانه، سواد رسانه‌ای و توجه به مفاهیم ضد ارزش شایع در جامعه و حل آن‌ها از موارد مهمی است که باید در راستای بی‌اثر کردن جنگ ترکیبی مورد توجه دولت و حاکمیت قرار بگیرد.