روانشناسان دانشگاه کالیفرنیا 51 کودک 11 تا 12 ساله حاضر در یک مدرسه دولتی کالیفرنیای جنوبی را مطالعه کردند. 51 تن از این کودکان به مدت پنج روز در موسسه Pali در شرق لس‌آنجلس اسکان داده شدند و 54 تن نیز در خود مدرسه ماندند. در موسسه Pali امکان استفاده از ابزار الکترونیکی وجود ندارد.
به این دانش آموزان 48 تصویر از صورت‌های غمگین، شاد، عصبانی یا وحشت‌زده نشان داده شد و از آن‌ها خواسته شد احساسات این صورت‌ها را شناسایی کنند. همچنین به این دانش‌آموزان فیلم‌هایی از هنرپیشه‌هایی نشان داده شد که با یکدیگر تعامل داشتند و از آن‌ها خواسته شد عواطف شخصیت‌ها را توصیف کنند.
در نهایت، مشخص شد دانش‌آموزانی که پنج روز را بدون استفاده از گوشی هوشمند، تلویزیون و دیگر صفحات دیجیتالی گذرانده بودند، به طور قابل‌توجهی در خوانش عواطف انسان‌ها بهتر از سوژه‌هایی عمل کردند که از تلفن‌همراهشان استفاده کرده بودند.
محققان همچنین تعداد اشتباهات دانش‌آموزان را هنگام توصیف عواطف افراد موجود در تصاویر و فیلم‌ها رهگیری کردند. دانش‌آموزانی که در موسسه Pali بودند، در پایان مطالعه به طور متوسط 9.41 اشتباه مرتکب شده بودند در حالی که در ابتدا نرخ اشتباهاتشان 14.02 بود.
دانشمندان معتقدند صورتک‌های روی تلفن‌های همراه جایگزین ضعیفی برای ارتباطات صورت به صورت هستند و این که انسان‌ها به عنوان موجوداتی اجتماعی به زمانی فارغ از ابزار الکترونیکی نیاز دارند.