اندیشکده «شورای آتلانتیک» خواستار لغو تحریم‌ها و بهبود روابط آمریکا با ایران شد

■ درخواست برای لغو تحریم‌ها■ 

این مرکز خواستار سامان‌دهی متفاوت تحریم‌ها شده، به گونه‌ای که تأثیر آن‌ها روی مردم معمولی ایران کم شود و همچنین خواستار تسهیل تجارت‌های انسان‌دوستانه و مبادلات علمی و فرهنگی، به علاوه استقرار دیپلمات‌های امریکایی در یک دفتر حافظ منافع امریکا در تهران شده است. این گزارش، در حالی که گزینه حمله نظامی علیه ایران را به عنوان آخرین راه چاره تأیید می‌کند، یک راه‌حل عملی برای بحران هسته‌ای را پیشنهاد می‌دهد که نتیجه آن، لغو تحریم‌ها علیه نفت و بانک مرکزی ایران، در ازای اعمال محدودیت‌های معتبر در برنامه هسته‌ای ایران می‌باشد. البته در نهایت، پیشرفت واقعی تنها زمانی حاصل خواهد شد که حکومت ایران حاضر شود به تعهدات بین‌المللی تن در دهد و از آمال خود در مورد تسلیحات هسته‌ای دست بکشد.

■ اوباما باید با نقشه‌ای گام به گام تحریم‌ها علیه نفت و بانک مرکزی ایران را بردارد■ 

توصیه‌های ویژه‌ای که در این گزارش ذکر شده عبارتند از:

• · توقف و معکوس کردن پیشرفت‌های ایران به سمت قابلیت تسلیحات هسته‌ای با استفاده از مذاکرات، از جمله مذاکرات مستقیم دو جانبه. دولت اوباما باید یک نقشه گام به گام متقابل و متناسب طراحی کند که منجر به حذف تحریم‌ها علیه نفت و سرانجام بانک مرکزی ایران شود. در عوض، ایران هم باید غنی‌سازی خود را در سطح 5 درصد U-235 محدود کرده و فعالیت‌های مرتبط با ساخت سلاح، که در گذشته داشته یا احتمالاً هنوز هم دارد را متوقف کند.

• · تعیین تعدادی اندک از مؤسسات مالی خصوصی ایران و ایالات متحده، به عنوان کانال‌هایی برای تجارت و فعالیت‌های بشردوستانه، و معاملات مرتبط با آموزش و دیپلماسی عمومی، با مجوز دفتر کنترل دارایی‌های خارجی وزارت اقتصاد ایالات متحده. این کار به شرکت‌های داروسازی اجازه خواهد داد که داروهای اساسی و حیاتی را بدون نگرانی از بابت جریمه شدن یا محکومیت در وزارت دادگستری ایالات متحده، به ایران ارسال نمایند. این کار همچنین به دانشجوهای ایرانی در ایالات متحده یاری خواهد رسانید.

• · کاستن از توانایی ایران در آسیب رساندن به منافع ایالات متحده و متحدانش در منطقه. ایالات متحده باید عمیقاً در خاورمیانه مشغول باشد، برای احیای مذاکرات صلح‌ اعراب و اسرائیل تلاش کند و مهم‌تر از همه یک اپوزیسیون منسجم علیه حکومت اسد در سوریه را شکل داده و پشتیبانی کند. ممکن است سهیم کردن ایران در مساله سوریه کار دشواری باشد، اما دولت اوباما باید ایران را وارد مذاکرات آینده افغانستان نماید.
  

• · سازماندهی مجدد دیپلماسی امریکا برای پشتیبانی از مبادلات علمی، فرهنگی و ورزشی با ایران. وزارت امور خارجه باید یک بخش امور عمومی مجازی برای ایران راه اندازی کرده و سمت معاون وزیر امور خارجه برای ایران را مجدداً احیا کند. ایالات متحده باید خواستار استقرار دیپلمات‌های امریکایی در یک دفتر حافظ منافع امریکا در تهران شود تا کمک‌رسانی‌ها تسهیل شده و برای نخستین بار در طی سی سال، امکان دسترسی مستقیم و روزمره به مقامات ایرانی برای دولت امریکا مهیا شود.

■ معرفی کارگروه ویژه ایران وابسته به شورای آتلانتیک■ 

کارگروه ویژه ایران، به سرپرستی سفیر «استوارت آیزنشتات» ، به دنبال انجام تحلیل‌هایی جامع بر چشم‌انداز سیاست داخلی ایران، و همچنین نقش آن در منطقه و جهان، می‌باشد. گزارش‌های رسیده از ملاقات‌های علنی و خصوصی با کارشناسان مهم ایران، حاکی از آن است که کارگروه ویژه ایران در پی پاسخ به این پرسش است که آیا عناصری درون کشور و منطقه وجود دارد که بتواند بنیانی برای روابط بهبودیافته با غرب ایجاد نماید، و سیاست‌گذاران امریکایی چگونه می‌توانند این عناصر را در صورت وجود، مورد استفاده قرار دهند. هدف، توسعه یک ارزیابی دقیق از چالش‌های پیش رو است. کارگروه ویژه ایران، از زمان تأسیس خود در فوریه 2010، 25 رویداد مربوط به مسائل کلیدی، از جمله جلساتی با کارشناسان، را میزبانی کرده، و شش گزارش راهبردی در مورد موضوعات مهم مرتبط با ایران منتشر کرده است. کارگروه ویژه ایران، پروژه‌ای از مرکز آسیای جنوبی شورای آتلانتیک است.

■ این گزارش به دنبال راه‌حل صلح  آمیز برای برنامه هسته‌ای ایران است■ 

« فردریک کمپ» رئیس و مدیرعامل شورای آتلانتیک در سخن آغازین این گزارش راهبردی آورده است: ممانعت از تبدیل ایران به یک کشور با تسلیحات هسته‌ای، مهم‌ترین و فوری‌ترین چالش در سیاست‌های خارجی دوره دوم باراک اوباما است، که نتیجه آن پیامدهای منطقه‌ای و جهانی ماندگاری در پی خواهد داشت.  شورای آتلانتیک با آگاهی از مخاطرات، یک کارگروه ویژه ایران برای ایران، با دو سال قدمت، جهت ارائه آگاهی‌های عمیق‌تر از مسائل پیچیده مرتبط با ایران و کاوش تمامی احتمالات برای دستیابی به راه‌حل‌های صلح‌آمیز ایجاد کرده است.

این مقاله با سرپرستی سفیر «استوارت ایزنشتات» ، کسی که در ابتدا به عنوان سرپرست با «چاک هگل»، سناتور سابق، (پیش از آن که هگل نامزد وزارت دفاع شود) خدمت کرده و با رهبری توانمند «شجاع نواز»، مدیر مرکز آسیا جنوبی ، و «باربارا اسلاوین»، عضو ارشد، آن چه را که کارگروه ویژه ایران از شش گزارش و ۲۵ رویداد پیشین خود آموخته، به کار می‌گیرد. این گزارش در برگیرنده بیش از دو سال آزمایش روی طیف وسیعی از مسائل مرتبط با ایران است. تا کنون تلاش مشابه دیگری که تا این حد جامع باشد در مورد ایران وجود نداشته است. تحقیقات پیشین ما به بررسی مسائل، از کارآمد بودن تحریم‌های اقتصادی علیه سیاست‌های داخلی ایران گرفته تا کیفیت اطلاعات در مورد برنامه هسته‌ای ایران پرداخته است. گزارش تازه ما این یافته‌ها را خلاصه کرده و راه‌حل‌هایی پیشنهاد می‌کند.

■ هدف این گزارش  ایجاد بستری برای روابط بهتر با مردم ایران و آماده‌سازی راهی برای برقراری مجدد روابط دیپلماتیک با دولت ایران است■ 

هدف، ایجاد بستری برای روابط بهتر با مردم ایران و آماده‌سازی راهی برای برقراری مجدد روابط دیپلماتیک با دولت ایران است، در صورتی که این کشور بپذیرد محدودیت‌های معتبری روی برنامه هسته‌ای خود اعمال کرده و به پرسش‌ها در خصوص فعالیت‌های گذشته و کنونی خود در زمینه تسلیحات هسته‌ای پاسخگو باشد. این گزارش همچنین به بررسی نیاز به یک گزینه نظامی معتبر برای ترساندن ایران، و در عین حال تحلیل پیامدهای جدی حمله نظامی و در نظر گرفتن آن به عنوان آخرین گزینه، می‌پردازد.

این گزارش بسیار فراتر از گزارش‌های پیشین در مورد ایران از جانب سازمان‌های امریکایی رفته، و بر شیوه‌های افزایش تماس‌های فرد به فرد میان مردم ایران و امریکا می‌پردازد، و این در حالی است که بحران هسته‌ای همچنان حل‌نشده باقی است. امید ما این است که تأکید این گزارش بر به‌کارگیری استراتژی در کنار تاکتیک، هم به سیاست‌گذاران و هم به مردم معمولی کمک نماید.

خلاصه این گزارش در ادامه تقدیم خوانندگان گرامی می‌شود:

■ سیاست‌های امریکا در قبال ایران، بیشتر در مورد تاکتیک‌ها و خیلی کم در مورد به‌کارگیری استراتژی بوده است■ 

باراک اوباما با یک دوره زمانی نسبتاً کوتاه روبه‌روست که طی آن باید به صورت صلح‌آمیز به مهم‌ترین سیاست‌های خارجی و چالش‌های امنیتی در دوره دوم خود بپردازد. با توجه به پیشرفت‌های هسته‌ای ممتد ایران، ادعای همیشگی اوباما مبنی بر این که ایالات متحده به ایران اجازه نخواهد داد به سلاح‌های هسته‌ای دست یابد، به خوبی می‌تواند در ماه‌های آتی به آزمایش گذاشته شود، و این امر نیازمند درگیری‌های دیپلماتیک شدیدتر و محاسبات دقیق واکنش‌ها (منطقه‌ای و جهانی) نسبت به حمله نظامی است.

ذخایر رو به رشد اورانیوم غنی‌شده در ایران و قابلیت روزافزون این کشور برای تولید سطوح بالاتر سوخت بمب بالقوه، نیازمند توجه و نظارت فوری است. با این حال، سیاست‌گذاران امریکایی باید نه تنها هدف کوتاه مدت تعلیق یا تأخیر پیگیری‌های آشکار ایران در دستیابی به قابلیت سلاح هسته‌ای را مورد توجه قرار دهند، بلکه همچنین به هدف بلند مدت جلوگیری از فعالیت‌های نگران‌کننده ایران در منطقه توجه داشته باشند، و در عین حال ایجاد روابط بهتر با مردم این کشور را مدنظر قرار دهند.مدت زیادی است که سیاست‌های امریکا در قبال ایران، بیشتر در مورد تاکتیک‌ها و خیلی کم در مورد به‌کارگیری استراتژی بوده است.

بیش از دو سال است که کارگروه ویژه ایران در شورای آتلانتیک، گزارش‌هایی منتشر کرده و جلساتی با موضوع «شکیبایی استراتژیک» برگزار کرده، و در آن‌ها به مشکلات کشوری به پیچیدگی و اهمیت ایران پرداخته است. اکنون زمان جلوگیری و ممانعت رو به اتمام است. در پی انتخابات ریاست جمهوری امریکا، شورا، کارگروه ویژه ایران را جهت پرداختن به چالش هسته‌ای ایران و همچنین اهداف استراتژیک گسترده‌تر ایالات متحده توسعه داده است. پیشنهادات کارگروه ویژه ایران عبارتند از:

• § توقف و معکوس کردن پیشرفت‌های ایران به سمت قابلیت تسلیحات هسته‌ای با استفاده از مذاکرات، از جمله مذاکرات مستقیم دو جانبه. دولت اوباما باید یک نقشه گام به گام متقابل و متناسب طراحی کند که منجر به حذف تحریم‌ها علیه نفت و سرانجام بانک مرکزی ایران شود. در عوض، ایران هم باید محدودیت‌های واقعی روی ذخیره‌سازی اورانیوم و ذخایر اورانیوم غنی‌شده خود اعلام کند، و ضمانت کند که مواد اولیه و تجهیزات اعلام نشده و مخفیانه‌ای در اختیار ندارد. ایران باید به شکلی قابل اطمینان تلاش‌های خود در زمینه تسلیحات هسته‌ای را متوقف کند. دولت امریکا و متحدانش باید نقشه‌ای مهیا کنند که اگر در مذاکرات، توافقنامه‌ای حاصل شد، از آن برای لغو تدریجی تحریم‌ها استفاده کند. با این حال، لغو کامل تحریم‌های مرتبط با مشکل هسته‌ای، مستلزم این است که غنی‌سازی‌های بیش از 5 درصد U-235 در ایران کاملاً پایان یابد و یک درک منطقی از میزان اورانیوم کم‌غنی‌شده‌ای که ایران برای برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز هسته‌ای خود به آن نیاز دارد، ایجاد گردد. اگر ایران چنین معامله‌ای را رد کند، نتیجه، تحریم‌های چندجانبه جدید و سخت‌گیرانه‌تر از جانب ایالات متحده و اتحادیه اروپا همراه با فعالیت‌های مخفیانه مداوم خواهد بود. اکثریت کارگروه ویژه ایران از حفظ گزینه حمله نظامی حمایت می‌کنند. با این که گزینه نظامی باید به عنوان آخرین راه چاره در نظر گرفته شود، اما دولت اوباما باید مطمئن شود که این تهدید معتبر باقی می‌ماند، چرا که در نهایت این تنها چیزی است که ممکن است ایران را از تصمیم به ساخت سلاح هسته‌ای بر حذر دارد.
  

• باید تلاش‌هایی برای تشکیل و حمایت موثر از یک اپوزیسیون منسجم سوری، به علاوه احیای مذاکرات صلح‌آمیز میان اعراب و اسرائیل و بهبود روابط ایالات متحده با مصر، ترکیه و کشورهای حوزه خلیج‌فارس، صورت گیرد. سیاست‌گذاران امریکایی باید انرژی بیشتری برای درگیر کردن ایران در برنامه‌ریزی برای نقل و انتقالات در افغانستان، جایی که ایران در کنفرانس بون در سال 2001 نقش مثبتی در آن ایفا کرد، صرف نمایند. ممکن است ایران مزایایی در مشارکت در یافتن راه‌حلی برای مشکلات افغانستان بیابد، کشوری که مشکلاتی در قالب حمله‌های نظامی، مواد مخدر و پناهندگان برای ایران ایجاد کرده است.

• § تعامل با مردم ایران با افزایش کمک‌رسانی از طریق مبادلات رسانه‌ای، تکنولوژیکی، علمی، فرهنگی و ورزشی، و دسترسی دیپلماتیک مستقیم. این‌ها همچنین شامل مبادلاتی با ساختار دقیق‌تر، ایجاد یک بخش امور مردمی مجازی برای ایران در وزارت خارجه امریکا، و بازگرداندن سمت معاون وزیر خارجه برای ایران به منظور ارائه نفوذ دیوان‌سالارانه بیشتر به ایران در وزارت، می‌باشد. دولت اوباما همچنین باید با گشایش یک دفتر حافظ منافع امریکا در تهران، مشابه نوع ایرانی آن که در واشنگتن وجود دارد، تلاش‌های خود برای سهولت مسافرت ایرانیان را دو برابر نماید. چنین کاری می‌تواند به دولت امریکا کمک کند که با ایرانیان در درون کشورشان تعامل داشته باشند، درک بهتری از پویایی‌های داخلی در ایران پیدا کنند، راه‌هایی برای حمایت از تکامل تدریجی نظام سیاسی ایران بیابند، و حقوق بشر را رواج دهند؛ و سرانجام این که، امریکا باید پس از حل شدن جدی‌ترین مسائل مربوط به حکومت ایران، به دنبال از سرگیری روابط کامل دیپلماتیک با این کشور باشد. در همین حین، دولت امریکا باید برنامه‌های بین دانشگاهی و دیگر مبادلاتی که بر توجه ایران به آموزش عالی امریکایی و مهارت‌های علمی تکیه دارند، را تسهیل نماید. امریکا همچنین باید از کمک‌رسانی‌ها از جانب نهادهای اتحادیه اروپا و دیگر نهادهای چندملیتی که پروژه‌های آن‌ها ممکن است از لحاظ سیاسی حساسیت کمتری برای ایران داشته باشد، حمایت نماید.