تاثیر کووید-۱۹ بر زندگی افراد مبتلا به ام.اس پیشرونده

به گزارش پایداری ملی به نقل از ایسنا،  محققان "بنیاد کسلر"(Kessler Foundation) آمریکا در مطالعه اخیرشان که بر روی ۱۳۱ فرد مبتلا به این بیماری از شش کشور کانادا، ایالات متحده، ایتالیا، انگلیس، دانمارک و بلژیک انجام دادند، دریافتند در مقایسه با دوران پیش از شیوع ویروس کرونا افراد مبتلا به بیماری ام اس در دوران همه گیری این بیماری و قرنطینه دچار تغییرات اندکی شده و علائم افسردگی و اضطراب کمی داشته‌اند که این موضوع تاثیر کمی بر کیفیت زندگی آنها گذاشته است.

بیماری همه گیر کووید-۱۹ تأثیر قابل توجهی بر جمعیت عمومی داشته است و سبب نگرانی افراد سراسر جهان شده است که البته این نگرانی در برخی افراد بیشتر بوده چرا که آنها بیش از سایرین در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند. طی این مطالعه محققان از این فرصت استفاده کردند تا بتوانند تأثیر همه گیری این بیماری را بر روی جمعیت افراد مبتلا به ام اس پیشرونده ارزیابی کنند.

ام اس یا گرفتگی بافت‌های گوناگون(Encephalomyelitis Disseminata یا Multiple Sclerosis) که با نام اختصاریِ اِم‌اِس یا MS شناخته می‌شود، یک بیماری التهابی است که در آن غلاف‌های میلین سلول‌های عصبی در مغز و نخاع آسیب می‌بینند. این آسیب‌دیدگی می‌تواند در توانایی بخش‌هایی از سیستم عصبی که مسئول ارتباط هستند اختلال ایجاد کند و باعث به وجود آمدنِ علائم و نشانه‌های زیادِ جسمی شود. ام‌اس به چند شکل ظاهر می‌شود و علائم جدید آن یا به صورت عودِ مرحله‌ای(به شکل برگشتی) یا در طولِ زمان(به شکل متناوب) اتفاق می‌افتد.

شرکت کنندگان این مطالعه از ماه مه ۲۰۲۰ تا ژوئیه ۲۰۲۰ به دلیل بیماری مذکور در قرنطینه بودند و تعامل اجتماعی خود را کاهش داده بودند و به گفته محققان تنها چهار درصد از آنها به کووید-۱۹ مبتلا شده بودند.

نتایج مطالعه محققان نشان داد که این افراد در این زمان دچار اندکی افسردگی و اضطراب شده‌اند و این موضوع کیفیت زندگی آنها را خیلی کم تحت تاثیر قرار داده است. تأثیر علامت شناسی ام اس بر عملکردهای زندگی روزمره نیز به میزان قابل توجهی کم بود.

محققان طی این مطالعه اظهار کردند: به نظر می‌رسد با توجه به تغییرات اندکی که در وضعیت روحی افراد مبتلا به ام اس طی این دوران مشاهده شده می‌توان گفت افراد مبتلا به ام اس پیشرونده به طور موثرتری با شرایط قرنطینه سازگار شده‌اند زیرا این افراد با آگاهی از افزایش خطر، احتمالاً آنها اقدامات احتیاطی ایمنی اولیه را انجام داده‌اند و یک حس کنترل در آنها به وجود امده که توانسته‌اند با احساسات منفی مقابله کنند. یافته‌ها نشان داد که اکثر شرکت کنندگان این مطالعه در حین قرنطینه فعالانه مشغول فعالیت‌های ذهنی و جسمی بودند.