به گزارش پایداری ملی، شاید تا چند سال پیش می‌توانستیم مدیریت شهری را با ساختار سنتی و بدون تکیه به فناوری اطلاعات اداره کنیم اما با گسترش چالش‌ها و مشکلات شهری که هر روز بیش از پیش خود را نشان می‌دهند، توجه به مقوله هوشمندسازی شهری بیشتر از گذشته اهمیت یافته است و بدون آن نمی‌توان مدیریت شهری را در ذهن هم تجسم کرد. تیم جدید مدیریت شهری با شعار «شهر هوشمند» کار خود راآغاز کرد و اکنون که به نیمه‌راه شورای شهر تهران رسیده‌ایم، بر آن شدیم تا به بررسی عملکرد تیم جدید مدیریت شهری در زمینه هوشمندسازی شهری بپردازیم، مساله‌ای که اگر به‌طور کامل محقق شود؛ زمینه را برای ارزان‌تر اداره شدن کلانشهرها فراهم می‌کند. فرض کنید در بعدازظهر یک روز تابستانی پیاده‌روی شهری لذت‌بخشی را تجربه می‌کنید. از فضای سبز دور و اطراف خود لذت می‌برید و سروصدای ماشینهای درحال عبور و مرور به قدری پایین است که مزاحمتی نه برای شما و نه برای همه کسانی که در آن محوطه درحال پیاده‌روی هستند، ایجاد نمی‌کند. حالا اگر یک راننده کامیون قصد انتقال بار خود را به یک کارگاه ساختمانی داشت، از کجا باید بداند که از خیابان نزدیک محل پیاده‌روی شما و بقیه عبور نکند تا به آرامش شما لطمه‌ای نرسد. آیا این کار اصلا امکان‌پذیر است و مگر می‌توان تمام این راننده‌ها را کنترل کرد یا مگر می‌توان حس و حال تمام آدم‌های یک شهر را همزمان دانست و برای آن برنامه‌ریزی کرد. جواب تمام این سوالات تنها دو کلمه است؛ «شهر هوشمند». هوشمندسازی شهری سال‌هاست وارد عرصه زندگی انسان‌ها شده است، این مساله را می‌توان در تغییر سبک زندگی نسل امروز با گذشته به خوبی مشاهده کرد، نسلی که امروز از صبح تا شب خود را با اینترنت سپری می‌کند و زندگی غیرهوشمند برای آن قابل تصور نیست.
هوشمندسازی شهری بخش مهم زندگی انسان امروزی
اگر بخواهیم به تاریخچه ورود زندگی شهری اشاره داشته باشیم، لوازم‌خانگی
هوشمند اولین ثمره چنین تغییری بودند و حالا با گذشت نزدیک به 50 سال از
عرضه اولین ماشینهای هوشمند، نه‌تنها لوازم خانگی بلکه فضای زیستی ما نیز
درحال هوشمندشدن است. بهعنوان مثال حالا ما می‌توانیم با استفاده از
اینترنت، حرارت دیوارهای خانه خود را کنترل کنیم یا متوجه شویم برخی غذاها
در داخل پخچال درحال خراب‌شدن است یا اینکه درجه حرارت اجاق گاز خود را
برای جاافتادن غذای مورد‌علاقه خود از راه دور به آرامی زیاد کنیم. برای
اینکه دید وسیع‌تری نسبت به ماجرای شهر هوشمند داشته باشید، کافی است فضای
زیستی خود را از یک خانه به یک شهر گسترش دهیم؛ شهری که میلیون‌ها نفر در
آن زندگی می‌کنند و هرکدام بخشی از یک پازل بزرگ هستند که هر روز با طلوع
آفتاب از نو چیده می‌شود.
شهر هوشمند؛ شبکه خون‌رسانی شهری
این پازل بزرگ برای اینکه درست چیده شود، نیاز به یک تفکر سیستمی دارد؛ تفکری که به این معناست که شما مشکلات مختلف یک مجموعه بزرگ را به صورت یکپارچه دیده و از راه‌حل‌های موقت و سلیقه‌ای که مشکل را در یک بخش حل می‌کند، دوری کنید. بهعنوان مثال شما برای حل مشکل ترافیک مسیر حرکت خودروها را نه در قالب مسیرهای جداگانه از هم بلکه به شکل یک شبکه درهم‌پیچیده همچون شبکه خون‌رسانی بدن ببینید. به این ترتیب و با تحلیل درست می‌توانید با ایجاد یک مسیر دسترسی و یک بزرگراه با خروجی‌ها و ورودی‌های مناسب بدون نیاز به هزینه‌های هنگفت مشکل ترافیک را تا حدودی حل کنید. مانع اصلی بر سر چنین برنامه‌ریزی‌ای این است که باید اطلاعات لازم و دقیق از تک‌تک اجزای این ماشین بزرگ داشت، آن را به درستی تحلیل و برای آن برنامه‌ریزی کرد. اینجاست که مفهومی به نام شهر هوشمند به کمک ما می‌آید. شهر هوشمند درحقیقت چیزی جز جمع‌آوری اطلاعات دقیق از حسگرهای موجود، تحلیل دقیق آنها و نمایش درست نتایج برای یک تصمیم درست نیست. به این ترتیب شهر هوشمند امکان حل مشکلات گوناگون در حوزه‌های گوناگونی همچون سلامت، ترافیک، مقابله با جرائم و... را از طریق رویکردهای فناورانه و پیوند سرمایه‌های فیزیکی با سرمایه اجتماعی و انسانی که مهمترین مساله آن مشارکت مردم است، فراهم می‌کند.
مولفه‌های هوشمندسازی شهری
شهر هوشمند مولفه‌هایی دارد که بدون ایجاد زیرساخت‌های لازم برای آن،
محقق‌شدنش امکان‌پذیر نخواهد بود. مدیریت هوشمند مصرف انرژی، ساختمان‌های
هوشمند، زیرساخت‌های هوشمند ترافیکی، سلامت هوشمند و شهروند هوشمند همه
بخشی از آن هستند. این تعریف روی چهار جنبه اصلی تمرکز کرده است: اولین
جنبه، زیرساختار ارتباطی و اطلاعاتی شهر هوشمند است. مفهوم اصلی این
زیرساخت، یک گذرگاه است که می‌تواند محتوای اطلاعات شهر را بدون مانع اجرا
کند. شاخص‌هایی که با استفاده از آن این جنبه را در کشورهای مختلف
می‌سنجند؛ عمدتا در دسترس‌بودن اطلاعات شهر، سطوح حساس زیرساخت‌های IT شهر
همچون حسگرها، دسترسی به اینترنت و... جزء این شاخص‌ها به شمار
می‌روند.دومین جنبه، توسعه اقتصاد شهر هوشمند است که باعث تولید محتوای
فرهنگی توسط سازمان‌های سرویس‌دهنده می‌شود. این جنبه برای شهرهایی است که
دارای مساحت زیاد و حتی تقسیم اطلاعات جهانی هستند. سومین جنبه، ایجاد
مفهوم دولت هوشمند است که کاربردهایی از توانایی فناوری‌های جدید و شفافیت
فرآیندهای مدیریتی را در سطوح سرویس‌دهی خدمات شهری نشان می‌دهد. این جنبه
به‌خصوص برای شهرهایی که دارای ساختار بروکراسی گسترده‌ای هستند که
می‌توانند بستری برای ایجاد فساد گسترده باشند، بسیار مفید است. طبیعی است
نظارت شهروندان می‌تواند زمینه را برای افزایش کارایی سیستم‌های شهری فراهم
کند. جنبه چهارم شامل سرمایه فرهنگی یک جامعه شهری برای پیاده‌سازی یک شهر
هوشمند است، درصورتی که شاخص‌های فرهنگی برای پیاده‌سازی ابزارهای یک شهر
هوشمند به درستی ارزیابی نشده باشد، ممکن است تمام تلاش‌ها برای پیاده‌سازی
چنین ابزارهایی به شکست بینجامد، بهعنوان مثال ممکن است استفاده از
ابزارهای جدید در حوزه ساماندهی بحث حمل‌ونقل در حوزه شهری به دلیل
عدم‌استقبال مردم و ضعف فرهنگ عمومی به شکست بینجامد. از این‌رو فرهنگ‌سازی
مناسب بهعنوان یک عامل غیرقابل‌چشم‌پوشی در پیاده‌سازی شهر هوشمند مطرح
است. شهر هوشمند براساس این چهار جنبه روی یک ساختار متشکل از محیط گوناگون
برپا می‌شود. در تقسیم‌بندی کلی در حوزه شهر هوشمند می‌توان به دو دسته
کلی رسید که شامل ساختار پیشنهادی یک نظام هوشمند برای تبادل، ذخیره،
پردازش و توزیع اطلاعات بین این دو دسته برای حل معضلات شهری است. دسته اول
محیط‌های زیرساخت مانند حمل‌ونقل، انرژی و... و محیط‌های سرویس‌دهی مانند
اقتصاد، آموزش و... هستند که اصلی‌ترین بخش‌ها را برای هوشمندسازی تشکیل
می‌دهند و دسته دوم نیز زیرساخت‌های هوشمند اطلاعاتی و ارتباطی‌اند که به
همراه یکدیگر یک شهر هوشمند را ایجاد می‌کنند.
چالش‌های هوشمندسازی شهری در تهران
جمعیت ایران از دهه 50 رشد ناگهانی داشت؛ رشدی که به خاطر رشد طبیعی و
مهاجرت افراد از روستاها به شهر اتفاق افتاد. براساس آخرین آمارهای سرشماری
سال 95، 13میلیون و 260هزار نفر در تهران ساکن هستند و مساحتی بالغ بر
730 کیلومترمربع دارد، این بدان‌معناست که یک فرآیند شهرسازی
برنامه‌ریزی‌نشده و توسعه‌هایی بدون در نظر گرفتن قوانین و محدودیت‌ها در
تهران اتفاق افتاده است. همچنین تهران با چالش‌هایی روبه‌روست که علت آن
بیشتر به افزایش ناگهانی جمعیت برمی‌گردد. این چالش‌ها در حوزه اقتصادی،
اجتماعی، فرهنگی و... وجود دارد که عدم‌همکاری مردم و مدیریت نادرست هم این
مشکلات را تشدید می‌کند. با وجود عدم‌یکپارچگی در ارتباطات، حمل‌ونقل،
شهرسازی و مدیریت، برای تبدیل شهر تهران به شهری هوشمند نیاز به تعریف یک
معماری چندلایه داریم که تمام اجزا و ابعاد هوشمندسازی را در خود جای دهد.
مشکلات عدیده اقتصادی در این زمینه موجب شده هوشمندسازی شهری به اقتصاد
شهری کمک کرده و آن را پویا سازد؛ مساله‌ای که اگرچه در تهران درحال اجرایی
شدن است اما تا رسیدن به نقطه مطلوب راه بسیاری وجود دارد؛ راهی که با
گران‌تر اداره شدن شهر محقق نمی‌شود.
گران‌تر اداره‌شدن شهر، راهکار مدیریت شهری برای اداره تهران
کافی است سری به تاریخ بزنیم تا به تفکر کارگزارانی برسیم که معتقد بودند افراد باید زیرچرخ توسعه له شوند و حالا شورای شهر فعلی در تلاش است با گران‌تر کردن هزینه‌های تهران، مهاجرپذیری در شهر را کاهش و مردم را به روستاها بازگرداند، درحالی که تمرکز خدمات شهری در کلانشهری مانند پایتخت عملا چنین مساله‌ای را منتفی می‌کند، مصداق آن را هم شاید بتوان مسافران هر روزه شهرستان‌های تهران دانست که برای کار به پایتخت می‌آیند و شب‌هنگام به منزل خود باز می‌گردند. تندترین حرف در این رابطه را شاید میرلوحی بیان کرد که گفته بود: «هزینه واقعی بلیت مترو ۱۰هزار تومان است و کسانی که در تهران زندگی می‌کنند باید هزینه آن را بپردازند.»؛ اظهاراتی که با واکنش بسیاری روبه‌رو شد. اما این اظهارات تنها منحصر به او نبود و پیش از او نیز سیدحسین هاشمی، استاندار وقت تهران در دولت یازدهم تاکید کرده بود: «امکان ایجاد ممنوعیت برای مهاجرت به تهران سخت است و باید همچون سایر کشورهای پیشرفته، هزینه زندگی در شهرهای بزرگ را بالا برد تا از ورود جمعیت کم کرد.» البته در این میان نباید از نقش حامیان لیست امید همچون محسن صفایی‌فراهانی غافل شد؛ چراکه او از نخستین کسانی بود که چنین روشی را برای شهر ضروری خواند و گفت: «شورای شهر باید به دنبال اجرای طرح جامع و درآمد پایدار برای شهر بوده و به آن پایبند باشد. در اکثر کشورهای توسعه‌یافته، مردم با عوارضی که در شهرهای بزرگ بابت زندگی و استفاده از خدمات شهری می‌پردازند، درآمد آن شهر را تامین می‌کنند.» گران‌تر اداره شدن شهر درحالی از سوی تیم جدید مدیریت شهری کلید خورد که آنان از «شهر هوشمند» به عنوان شعار خود یاد کرده و عملا محقق کردن چنین مساله‌ای باعث ارزان‌تر اداره شدن کلانشهری مانند تهران خواهد شد.
شهر هوشمند اداره نمی‌شود
در همین راستا به سراغ اعضای شورای شهر فعلی و سابق رفتیم و این مساله را
با آنان درمیان گذاشتیم. مجید فراهانی، محمد سالاری، مهدی چمران و اقبال
شاکری ازجمله افرادی بودند که در این رابطه به گفتوگو پرداختند و نظرات
خود را با ما در میان گذاشتند.
شاکری: پروژه‌های شهری حالت ایستا به خودشان گرفته‌اند
اقبال شاکری، عضو شورای شهر چهارم در گفتوگو با «فرهیختگان» به تعریف هوشمندسازی شهری پرداخت و گفت: «هوشمندسازی به نوعی از مدیریت شهری گفته می‌شود که با استفاده از سامانه‌های هوشمند و دیجیتال قابل‌رصد و پیگیری از هر نقطه‌ای از شهر باشد و از این جهت ساده‌ترین خدمت شهری را می‌توانیم در پرداخت عوارض شهری، خرید و فروش بلیت اتوبوس، مترو و امثالهم یا بلیت پارک‌ها و تفرجگاه‌ها یا رزرو اماکن مختلف در شهر و دریافت اطلاعات پلاک‌های شهری و املاک و مستغلات شهری یا درخواست صدور مجوز تخریب، نوسازی و تغییرات شهری ببینیم.» او مهمترین ارزیابی اقدامات انجام‌شده در حوزه هوشمندسازی شهری را بحث طرح ترافیک دانست که هر شهروندی با حساب کاربری می‌تواند اقدامات خود را انجام دهد و افزود: «سوالاتی در این زمینه وجود دارد ازجمله اینکه در این حوزه اگر دوربینی شماره‌پلاکی را به اشتباه ثبت کرد، حقوق شهروندی در این حوزه چگونه اعمال می‌شود و اکنون در دفاتر پلیس+10 هیچ امکان اشتباهی را برای آنان قابل‌قبول نمی‌دانند و حق اعتراض برای شهروندان وجود ندارد، بنابراین هوشمندسازی شهری نباید به معنای این باشد که دست مردم بسته شود بلکه اطلاعات باید قابل‌رصد بوده و از صحت اطلاعات اخذشده در این حوزه باید مطمئن باشیم. در این مسائل باید به‌گونه‌ای عمل شود که از تصمیمات شخصی و سلیقه‌ای دوری شده و کارها بتوانند در سریع‌ترین زمان ممکن انجام شوند و قابلیت رصد و پیگیری داشته باشند که این اقدامات به‌طور کلی هوشمندسازی شهری نام می‌گیرد تا شهروندان در محیط قابل‌رصدی زندگی کنند. به‌طور مصداقی اگر بخواهیم یکی از این موارد را بازگو کنیم باید ببینیم وقتی در حال خرید یک ملک هستیم، روی گسل زلزله قرار گرفته است یا خیر، یا اینکه بدانیم وضعیت آلودگی آب و خاک از لحاظ هوشمندسازی چگونه است که کیفیت این مسائل وضعیت هوشمندسازی شهری را ارتقا می‌دهد و شهر را ایمن می‌کند.» شاکری به تشریح نقاط قوت و ضعف حوزه هوشمندسازی شهری پرداخت و تاکید کرد: «با توجه به اینکه اقدامات عمومی شهر با رکود مواجه شده، عملا پیشرفتی در آنان دیده نمی‌شود و پروژه‌های شهری حالت ایستا به خودشان گرفته‌اند و حتی از ابتدای امسال در بودجه 98 اعلام شد که می‌خواهند شهر را گران کنند، در این صورت این مساله نشان می‌دهد هوشمندسازی صورت نگرفته که هزینه‌ها را کاهش دهند و هزینه انجام کارها در شهر بالاست و شهر هوشمند اداره نمی‌شود.»
چمران: اقدام خاصی در حوزه هوشمندسازی صورت نگرفته است
مهدی چمران، عضو هیات‌رئیسه شورای شهر چهارم هم در گفتوگو با «فرهیختگان» در این رابطه اعلام کرد که به نظرش کار ویژه‌ای در این حوزه صورت نگرفته و اگر کاری هم صورت گرفته تداوم بسترسازی است که در دوره گذشته هم انجام شده بود و به‌طور کلی باید گفت اگر اقدامی در این حوزه انجام داده‌اند باید از آنان تشکر کرد.
می‌توانستیم بهتر و بیشتر کار کنیم
مهدی سالاری، عضو فعلی و سابق شورای شهر در گفتوگو با «فرهیختگان» به
ارزیابی عملکرد شورای شهر پنجم پرداخت و گفت: «من به عملکرد شورای شهر پنجم
در تغییر رویکردها برای توجه به حقوق عمومی شهر و شهروندان نمره
قابل‌قبولی می‌دهم، هرچند که در تحقق ماموریت دستاوردمحور می‌توانستیم بهتر
عمل کنیم، چراکه تهران و شهرداری مجموعه گسترده‌ای از ماموریت‌ها را دارند
و از آنجا که ما در تنگنای شدیدی قرار داریم، متاسفانه با تغییر مدیران
ارشد شهرداران اتفاقاتی افتاد که هیچ‌کدام در اراده شورا نبود و به نوعی به
ما تحمیل شد و بسیاری از فرصت‌ها برای تحقق برخی ماموریت‌هایی که
می‌توانستیم انجام دهیم از ما گرفته شد، اگر بخواهم مصداق آن را ذکر کنم
باید بگویم در توسعه حمل‌ونقل عمومی برای خط 6 و 7 متروی تهران شهرداری
خدمات بسیاری را به تهران ارائه کرده است اما ما می‌توانستیم بیشتر از این
کار کنیم یا در برخی پروژه‌های عمرانی و توسعه سامانه‌های حمل‌ونقلی مثل
اتوبوسرانی هم بیشتر کار کنیم. با توجه به برنامه‌ریزی‌هایی که انجام شده
اکنون به ثبات مدیریت شهری رسیدیم و به نظر می‌رسد کلیت شورا در کنار
شهرداری در سال پیش‌رو بتواند دستاوردهای ملموس‌تری را برای شهروندان رقم
بزند.»
تا رسیدن به نقطه‌مطلوب در هوشمندسازی فاصله داریم
گسالاری در پاسخ به این انتقاد که عملا هوشمندسازی شهری منجر به ارزان‌تر اداره شدن شهر و صرفه‌جویی هزینه‌ها می‌شود اما برخی اعضای شهر بر گران‌تر اداره‌شدن شهر تاکید دارند، خاطرنشان کرد: «هوشمندسازی یکی از راهکارهای اساسی در صرفه‌جویی در هزینه‌ها و وقت است و هر شهر و کشوری که روی آن سرمایه‌گذاری کند، منجر به توسعه پایدار آن خواهد شد و در اصل این نوع سرمایه‌گذاری‌ها هزینه حساب نمی‌شوند. هوشمندسازی‌ای که این روزها در تهران انجام شده سیستم شهرداری انجام داده است، بخش عمده‌ای از عملیات مالی مردم از طریق سامانه هوشمند انجام می‌شود که این امر از ترددهای مضر جلوگیری می‌کند یا انجام استعلاماتی که در ادارات و شرکت‌ها به‌طور هوشمند انجام می‌شود، کمک موثری خواهد بود، هرچند تا رسیدن به الگوی مطلوب خیلی فاصله داریم و هنوز مجموعه‌داده‌های همه نهادهای عمومی یکجا متمرکز نشده است که جای تاسف دارد و باید هرچه زودتر به این مساله برسیم اما همین مقدار که هوشمندسازی انجام شده سبب کاهش هزینه‌ها شده است و اساسا ذات هوشمندسازی بر این مساله استوار است که در هزینه‌ها صرفه‌جویی شود.»
او
در ادامه سخنان خود به تشریح اقدامات صورت‌گرفته در این حوزه پرداخت و
تاکید کرد: «موضوع هوشمندسازی یکی از ماموریت‌های مهم امروز شهرهای کشور و
شهرهای دنیاست که طبیعتا تهران از این مساله مستثنی است و این ماموریت را
به طریق اولی دنبال می‌کند، درنتیجه استارت هوشمندسازی در مدیریت شهری زده
شده است. منتها در دوره مدیریت شهری گذشته در حوزه‌های مختلف درخصوص
هوشمندسازی و به‌اصطلاح الکترونیکی کردن فرآیندهای تصمیم‌گیری، تصمیم‌سازی و
کارهای خوبی انجام و زیرساخت‌های قابل‌توجهی نیز در این زمینه ایجاد شد،
اما انتقادی که نسبت به آن وجود داشت این بود که در این دوره اشکالات
زیادی برطرف شد و قرار بود ما از فضای هوشمند در تسریع ارائه خدمات کمک
بگیریم، در کنار اینکه ما باید زمینه‌های لازم برای نظارت نهادهای نظارتی و
مدیریت ارشد شهرداری تهران را فراهم کنیم، در این دوره ضمن اینکه به لحاظ
زیرساختی اقدامات مناسبی در حوزه هوشمندسازی انجام شد، سعی شد بستر و
زمینه مناسبی را برای تحقق نظارت همگانی و تحقق اصل شفافیت و مبارزه با
فساد و دستورات سلیقه‌ای در فضای مدیریت شهری تهران فراهم کند تا آحاد مردم
در این امر نظارتی با مدیریت شهری همراه باشند.»
اقدامات شوراهای گذشته به کار این شورا سرعت داد
این عضو شورای شهر پنجم در پایان اظهارات خود گفت: «ما سعی کردیم از اصل هوشمندسازی و شفافیت برای تحقق شهر مشارکت‌پذیر به معنا و مفهوم واقعی آن استفاده کنیم و با هوشمندسازی در حوزه معماری و شهری پرونده‌های مناطق 22گانه را در منظر عموم قرار دادیم که بخشی از آن در حال انجام است. در حوزه معاونت مالی و اقتصاد شهری و سازمان املاک شهری توانستیم آمار همه املاک و اراضی شهری را در یک فرآیند تدریجی در اختیار مردم قرار دهیم که بخشی از آن بارگذاری شده و بخشی از آن در حال انجام است یا اطلاعات قراردادهای پیمانکاری را که در سطح مناطق، شرکت‌ها و نواحی منعقد می‌شود در محضر عموم قرار دادیم و حتی در فرآیندهای تصمیم‌گیری شورای شهر تهران را با جلسات علنی و ایجاد ارتباط آنلاین با جامعه شهری به‌طور مستمر پیگیری کردیم. اخیرا هم شورای شهر تهران شهرداری را به ایجاد یک سامانه هوشمند ملزم کرده است تا اطلاعات فضاهای عمومی اعم از بوستان، پارک‌ها و درختان را در محضر عموم قرار دهد که این اقدام خوبی است و ما توانستیم از فضای هوشمندسازی برای توجه به حقوق عمومی شهر استفاده کنیم، چراکه اعتقاد داریم اگر هوشمندسازی و الکترونیکی کردن و سیستمی کردن فرآیندها منجر به تحقق حق عمومی شهر نشود، نه‌تنها به شهر کمکی نکرده بلکه نمی‌توان از آن دفاع کرد. شورای شهر در این دوره تلاش خود را کرده است. هرچند ذکر این نکته ضروری است که ایجاد بسیاری از زیرساخت‌هایی که در این حوزه ضرورت داشته و در دوره گذشته مدیریت شهری به انجام رسیده، قابل تقدیر است که این مساله موجب شد این شورا با سرعت بیشتری از این فضای ایجاد شده و توسعه آن برای رسیدن به اهدافش بهره‌برداری کند.»
بودجه هوشمندسازی در این دوره از شورا 2 برابر شده است
در همین راستا با مجید فراهانی، عضو دیگر شورای شهر هم به گفتوگو
پرداختیم. او به «فرهیختگان» گفت: «اولویت‌های شورای شهر در دوسال آینده را
شهروندان تعیین می‌کنند که این مساله هم به حل مشکل ترافیک، چالش آلودگی
هوا، عدالت در شهر و کاهش فاصله طبقاتی و مبارزه با فساد اختصاص داشت. فکر
می‌کنم شورا باید برای حل این مسائل و چالش‌ها گام بردارد و بر عملکرد
شهرداری نظارت جدی داشته باشد و نتایج را به شهروندان گزارش دهد که اگر
این‌گونه عمل نشود، مطالبات شهروندان بدون پاسخ خواهد ماند و زمینه
نارضایتی شهروندان از شورا فراهم می‌شود. من بهعنوان منتخب مردم تمام
تلاشم را می‌کنم که در این دوسال باقی مانده تمرکز خود را بر حل این مسائل
قرار دهم. آنچه مسلم است اینکه مساله هوشمندسازی فرآیند مستمری است که به
آن باید بهعنوان امر اساسی در زندگی مردم توجه کرد و در دنیا هم به آن
توجه می‌شود، به همین خاطر هم نه بهعنوان یک کار تزئینی بلکه به عنوان کار
همیشگی باید در دستور کار شهرها قرار بگیرد.»
او با تشریح اقدامات صورت‌گرفته در این حوزه تاکید کرد: «در شورای شهر پنجم اقدامات متعددی در حوزه هوشمندسازی انجام شده است. برای مثال بودجه هوشمندسازی شهر نسبت به گذشته جهش دوبرابری پیدا کرد. علی‌رغم اینکه بودجه ما انقباضی بود اما تنها حوزه‌ای که با کاهش بودجه همراه نشد، همین حوزه بود، بر این اساس سازمان فناوری اطلاعات شهرداری تهران اقدامات مختلفی را همچون گردهمایی و کنفرانس‌های علمی در این زمینه انجام داد تا ابعاد این مساله را بسنجد و نقشه‌راهی را برای این منظور تعریف کرد، بر این اساس یکی از کارهایی که در شورا به آن اهمیت داده شد، این بود که تمام فعل و انفعالاتی که در شهرداری تهران انجام می‌شود، باید به اطلاع مردم از طریق ابزارهای آنلاین برسد، از همین‌رو سامانه شفافیت شورا انجام شد و درحقیقت مساله شفافیت یکی از مسائلی بود که در این مسیر به آن پرداخته شد.»
محقق‌شدن هوشمندسازی شهری ترافیک را کم کرده است
فراهانی به گسترش فرآیندهای استارتاپی در تهران اشاره و تاکید کرد: «در این حوزه از استارتاپ‌های شهری در پارک حاشیه‌ای شهر استفاده کردیم. سامانه مدیریت چهارراه‌های هوشمند و چراغ‌های راهنمایی ازجمله اقدامات مثبتی بود که انجام شد تا به حذف ترافیک بینجامد. طرح کاهش آلودگی هوا یا الیزه به‌طور هوشمند درحال انجام است یا مثلا کنترل تردد خودروها با کمک دوربین‌های پلاک‌خوان و تونل‌ها یا اجرای هوشمند سامانه طرح ترافیک جدید مبتنی‌بر پارامترهای زمان تردد و میزان آلایندگی خودروها را مدنظر قرار دادیم. مساله پیاده‌سازی سیستم‌های بلیت‌های الکترونیک و پرداخت خودکار کرایه در تمامی ایستگاه‌های مترو، اتوبوس و بی‌آرتی یا کنترل تردد اتوبوس‌ها و مسیرها و سرفاصله‌ها با کمک سیستم ای‌بی‌اس پیشرفت و نصب GPS در تمامی ناوگان یا ساماندهی حوزه‌های باری که سیستم هوشمند توانسته است به این مساله کمک چندانی داشته باشد. تنظیم مقرراتی که برای شرکت‌های اسنپ و تپسی انجام شده یا اجرای پرداخت‌های الکترونیک در تاکسی‌های شهری به وسیله اپلیکیشن‌های پرداخت و پی‌آرکدهای دوبعدی یا بحث برنامه‌ریزی توسعه اپلیکیشن دوچرخه‌سواران که شهرداری تهران برای این موضوع اهمیت قائل است و همه اینها ازجمله اقداماتی است که مدیریت شهری به آن پرداخته است. مساله هوشمندسازی در قالب پروژه‌های متعدد تعریف شده است و روند روبه جلویی دارد و اگر شما در سطح شهر تهران می‌بینید نشانی از ترافیک‌های سرسام‌آور گذشته نیست، ناشی از همین مساله است یا اینکه آلودگی هوا تا حدی کم شده است، درحقیقت هوشمندسازی شهری به کمک شهر آمده تا به اصلی‌ترین مطالبات مردم پاسخ دهد و ما با قدرت این مسیر را تا هوشمندسازی حداکثری ادامه خواهیم داد تا بتوانیم به شهرهای تمام هوشمند در دنیا برسیم.» در پایان باید گفت علی‌رغم اقدامات صورت‌گرفته در شهر در زمینه هوشمندسازی راه بسیاری تا رسیدن به نقطه مطلوب باقی مانده است که باید برای رسیدن به آن تلاش کرد و این مساله نیازمند عزم همگانی مردم و مسئولان است.