به بند کشیدن آزادی با شعار حقوق زن

به گزارش پایداری ملی، مسأله زن، حقوق، جایگاه و وظایف او همواره در تاریخ مورد اهمیت و توجه بوده و دیدگاه‌های مختلفی را به وجود آورده است که نشان از اختلاف دیدگاه‌های انسان به زن و تعاریف مختلف از وی دارد.

در زمان ظهور اسلام، زن در جامعه، جایگاهی بسیار پست و حقیر داشت و به‌نوعی از اموال مرد به‌حساب می‌آمد تا جایی که قرآن می‌فرماید «اگر مژده ولادت فرزند دختر به مردی می‌دادند، چهره‌اش سیاه می‌شد» و در این جهالت خود تا جایی پیش رفته بودند که بعضاً نوزاد دختر خود را زنده‌به‌گور می‌کردند.

در چنین شرایطی، اسلام پرچم «ان اکرمکم عند الله اتقاکم» را سردست گرفت و جایگاه انسانیت و ارزش‌های انسانی را برای فطرت‌های غبارگرفته بشریت، بازتعریف کرد و رفتار حضرت رسول خاتم (ص) با تنها فرزند خود، حضرت صدیقه طاهره، به‌نوعی منشور جایگاه دختر در خانواده و جامعه و چراغ راهی تا صفحه آخر تاریخ بوده و هست.

اسلام تعریف جامعی از جایگاه، ارزش، حقوق و وظایف زن در جامعه و خانواده ارائه کرده است و یکی از کلیدی‌ترین موارد مبحث زن در اسلام، عفاف و پوشش او است چراکه این موارد قوام بخش نظام خانواده به‌عنوان اولین سلول جامعه و همچنین سلامت اجتماع بشری است.

اسلام و جمهوری اسلامی، پرچم‌داری حضور زن در اجتماع

همان‌طوری که مقام معظم رهبری بارها تأکید کرده‌اند، اسلام و نظام جمهوری اسلامی به هیچ عنوان با حضور و فعالیت زن در اجتماع مخالف نبوده و نیست، بلکه پرچم‌دار این حضور است و الگوهای والایی چون حضرت زهرا (س) و حضرت زینب (س) را به تاریخ معرفی کرده است اما این حضور و فعالیت، مانند هر عمل دیگر انسان، نیازمند یک چارچوب و قواعدی است.

مسلماً آزادی صرف در یک موضوع، آزادی دیگر جنبه‌ها و افراد را خدشه‌دار کرده اساساً مقبول و ممکن عقلی نیست و بر همین اساس، حضور زن در جامعه هم نیازمند رعایت حدود و حریم‌هایی است که شاید درجه اول اهمیت آن‌ها، حفظ ارزش و جایگاه و جلوگیری از سوءاستفاده از زن باشد، همچنین استحکام خانواده به‌عنوان هسته اول تولید و پروش نسل و البته داشتن جامعه‌ای سالم، پرتوان، پیشرو و بانشاط را می‌توان از علل و اهمیت‌های این موضوع دانست.

شاید بزرگ‌ترین ظلم بشر در حق زن را بتوان شعار حقوق زن و حضور اجتماعی او در دنیای مدرن دانست و حتی این ظلم از ظلم اعراب جاهلی قبل از اسلام هم بزرگ‌تر است چراکه می‌توان گفت، دنیای مدرن امروز زن را با حقه و فریب از جایگاه خود خارج می‌کند و ارزش زن را در حد ابزاردست نظام سرمایه‌داری تنزل دهد و به کالایی تبلیغاتی بدل کند.

به بند کشیدن آزادی با شعار حقوق زن

نظام استکبار و سرمایه‌داری، شعار دفاع از حقوق زن و آزادی را بر سرنیزه زده اما در عمل، از آزادی زن کاسته و به آزادی، لذت‌جویی و منفعت‌طلبی خود می‌افزاید.

نبود تفکر توحیدی و عقلانیت سبب می‌شود زن، گمشده خود و ارضای حس مفید بودن و فعالیت خود را به حضور لاقید در جامعه بداند، حضوری هم پای مرد البته بدون در نظر گرفتن تفاوت‌های روحی و جسمی که حضور در این ورطه، لاجرم آویختن به قلاب سودجویان و گرفتاری در تور آن‌ها را در پی دارد.

این سودجویی منفعت‌طلبی، زن را به ابزاری برای تبلیغات اجناس، محصولات و خدمات دنیای مدرن بدل کرده تا جایی که روی بسته‌بندی بسیاری از محصولات، بی‌ربط و باربط، تصویر زنی را می‌بینیم و کمتر فیلمی می‌توان پیدا کرد که از جاذبه کاذب زن در آن استفاده نشده باشد.

حضور زن در عرصه‌های کارهایی سخت و طاقت‌فرسا با فریب تساوی زن و مرد از دیگر ظلم‌های به زن و بلکه به جامعه است چراکه عدم حضور هریک از عناصر اجتماع می‌تواند مانع یا لااقل عامل کاهنده‌ای در رشد، تعالی و حرکت رو به جلوی آن باشد و زن با داشتن روحیه لطیف و توانایی تربیت و پرورش انسانی می‌تواند حس آرامش و شادابی را به خانواده منتقل کرده و نسلی کارآمد و پرنشاط تحویل اجتماع دهد که سلامت، آرامش و نشاط خانواده، قطعاً سلامت، آرامش و نشاط جامعه را در پی خواهد داشت و نبود خانواده یا تزلزل و کارکرد نامناسب خانواده، مستقیماً با جامعه ارتباط دارد.

14 قرن پیش، امیرالمؤمنین (ع) فرمودند «المراه ریحانه و لیس به قهرمانه»، زن ریحانه و گل است و خدمتکار و کارگزار نیست و باید توجه داشت که گل نیاز به رسیدگی، مراقبت و توجه دارد و نشاط، شادابی، زیبایی و طراوت را به ارمغان می‌آورد.

زن، خدمتکار مرد و جامعه نیست

 اما قسمت دوم این روایت که به نظر می‌رسد در دنیای امروز اهمیت بیشتری پیدا کرده این است که در بیان امام علی (ع) و تفکر اسلامی، زن خدمتکار و کارگزار نیست و این حد از ارزش، جایگاه و حقوق زن در مخیله مدعیان غربی و غرب‌زده هم نمی‌گنجد که اسلام در عین ارزش دادن به زن و تشویق به فعالیت اجتماعی و معرفی الگو در این زمینه، مواظب آزادی، آزادگی و شخصیت زن هم هست.

اسلام دین عقلانیت و تفکر است و تمام دستورات آن بر اساس عقل و سازگار با فطرت پاک انسانی است همان‌طوری که پوشش صحیح و حیا را انسان فطرتاً دوست دارد، همچنین این دو مورد عقلا الزام‌آور و از بایسته‌های جامعه بشری است چراکه گوهر وجود زن در صدف عفاف و حجاب متبلور خواهد شد و از گزند ناپاکان و سودجویان در امان خواهد بود تا تضمین سلامت و تعالی خانواده، جامعه و بشریت باشد.