مایکروسافت و پنتاگون در حال دزدیدن انتخابات آمریکا هستند

پایداری ملی- یک خبر خوب رفقا! جواب مشکل سیستم انتخاباتی آمریکا را پیدا کرده ایم!

اصلا چرا به یک جواب احتیاج داریم؟ خب، چون سیستم انتخاباتی ما...چطور می گویند...توده ای مدفوع سگ متعفن بویناک پلشت گنداب کرم زده بوگرفته عفن پر از فضله موش و سوسک مرده های بوگندویی چون میچ مک کانل است. این هایی را که نوشتم نقل قولی است از نشریه پزشکی لنست (به گمانم).

ولی هول نکنید: اخیرا قابل اطمینان ترین شرکت ها اعلام کرده  که قرار است بی آنکه ذره ای به فکر خودش باشد، به شکلی میهن پرستانه امنیت انتخابات های ما را تامین کند. شرکت کوچکی که اداره آن را خام گیاهخواران در دست دارند و سوختش را عشق تامین می کند. اسم این شرکت «مایکروسافت» است (عذرتان موجه است اگر تا حالا اسمش هم به گوشتان نخورده باشد.)

عناوین خبری اخیر پر طمطراق و هیجان آورند: «مایکروسافت ابزارهای نرم افزاری را برای تامین امنیت انتخابات ها عرضه می کند»، «مایکروسافت در نظر دارد روند رای گیری را با نرم افزار «الکشن گارد» نوسازی و ایمن کند.»

آیا چیزی ایمن تر از  نرم افزاری که نام «الکشن گارد» را روی آن گذاشته اند وجود دارد؟! از کلمه «گارد» هم به درستی در نام آن استفاده شده. این کلمه درست همانقدر پر قدرت و مورد اعتماد است که کلمه ای چون قوز گارد، یک روغن واقعی که باید آن را روی فضولات فرد اسپری کرد. برای من به درستی روشن نیست که چرا یک نفر باید آن را روی فضولات یک نفر دیگر اسپری کند، ولی شاید این کار موجب ایمن شدن انتخابات های شما شود، هان؟ 

به هر حال مایکروسافت در حال قالب کردن الکشن گارد به ماست، ولی اصلا لازم نیست نگران این باشید که ما آمریکاییان  به لطف کارآیی، کارآمدی و پاسخگویی نرم افزار مذکور از قید و بند دنبال کردن مناظره های عمومی طاقت فرسا خلاص خواهیم شد. به نوشته مینت پرس «تاکنون نیمی از تولید کنندگان ماشین های رای گیری و برخی از دولت های ایالتی تصمیم گرفته اند برای انتخابات عمومی سال 2020 این فناوری را به کار بگیرند.» بسیار به ندرت پیش می آید که یک بحث و گفتگوی عمومی بتواند موی دماغ رسانه های ما شود یا عرصه گفتمان اجتماعی ما را به تنگ آورد.

مایکروسافت نرم افزار الکشن گارد را یک کیت نرم افزاری منبع باز توصیف می کند که رای گیری را ایمن، در دسترس تر و کارآمدتر از تمام شیوه های گذشته خواهد کرد.» عجب واژگان گوش نوازی؛ آزاد و منبع باز! 

ویتنی وب از سایت مینت پرس اخیرا در مورد الکشن گارد گزارشی منتشر کرده (و در واقع بخش عمده اطلاعاتی را که در یادداشتش آورده نیز از «افشاگری اثرگذار» خودش اقتباس کرده است). او در گفتگویی با یاشا لواین روزنامه نگار به نقل از او نوشته بود: «چیزی که از واژه منبع باز به انسان منتقل می شود، لعابی از باز بودن است که این فکر را در انسان به وجود می آورد که هزاران نفر کدها را مورد بررسی قرار داده اند و تک تک باگ های احتمالی را شناسایی کرده اند. اما عملا عده بسیار اندکی فرصت و توانایی لازم را برای بررسی این کدها دارند. در نتیجه این ایده که کد منبع باز شفافیت بیشتری دارد در واقع حقیقت ندارد.»

 و همانطور که ویکی لیکز با افشای «کیف7 سیا» ثابت کرد،  وقتی سیا حفره هایی را در این کد مهم کشف کرد، موضوع را برای مردم آمریکا فاش نکردند. آن را برای خودشان نگه داشتند تا محرمانه از آن بهره برداری کنند. این همان کاری است که می توان با الکشن گارد نیز انجام داد.

رسانه هایی که خبر الکشن گارد را منتشر کرده اند ردیف گیج کننده ای از تمهیدات امنیتی انتخابات را نیز به صف کرده اند. من فهرستی از این موازین امنیتی را فهرست می کنم و فهرست خودم را با قدرتمندترین این موازین شروع و به کم قدرت ترین آنها ختم می کنم: 

1.کدگذاری هومومورفیک

2.صفحه کلیدهای ضد آب

تصور می کنم که بعضی هایتان از خواندن چنین فهرست طولانی و گیج کننده ای داغ کرده باشید. کمی به خودتان استراحت بدهید، بگذارید ذهنتان نفسی تازه کند و چند دقیقه دیگر دوباره برای خواندن بقیه این مطلب به سراغ آن بیایید. راستی مورد دوم من درآوردی است.

تصدیق می کنم که عبارت «کدگذاری هومومورفیک» به طرز عجیب و غریبی معرکه به نظر می آید. کلمه «هومومورفیک» کاری می کند که انسان پیش خودش فکر کند که احتمالا منظور از آن، حضور یک عضو همجنسگرا در میان جمع مردان ایکس است. ولی در واقع  هومومورفیک نوع انعطاف پذیری از کدگذاری است که به گفته خوره های کار کدگذاری، ظاهرا شکلی امن تر یا خیلی پرطرفدار از کدگذاری نیست، آنچنان که می گویند. نمی خواهم بیشتر وارد جزئیات کار شوم، ولی به نظر می رسد کارشناسان اتفاق نظر دارند که کدگذاری هومومورفیک موجب نمی شود که انتخابات ما به یک دیوار غیرقابل نفوذ پیرامون دمکراسی و در سراسر جهان شهره شود.

آنطور که وب اشاره می کند در راس عوامل یک لایه اضافه از نگرانی از گذشته مایکروسافت به خصوص تاریخچه همکاری آن با سازمان های دولتی آمریکایی برای دورزدن کدگذاری ها وجود دارد.

پس شرکتی قرار است کدگذاری انتخابات ما را انجام دهد که در پیشینه آن موارد متعددی از کمک کردن به دولت آمریکا برای شکستن کدگذاری ها مشاهده می شود. این کار درست مثل این است که یک سیستم برای دوپینگ در ورزش بیسبال طراحی شود و سپس از سامی سوسا برای انجام این کار کمک خواسته شود.

با این حال افتادن این کار به دست مایکروسافت حتی از این هم بدتر است، چون فقط مایکروسافت نیست که در این کار دخیل است. آنها دراین کار با یک موسسه امنیت سایبری به اسم گالوئیز نیز مشارکت دارند. آنطور که ویتنی وب می نویسد: «هر چند که این شرکت خود را به عنوان یک «شرکت تحت مالکیت و اداره آمریکا که به طور خصوصی اداره می شود» توصیف می کند، سوابق منتشر شده نشان می دهند که تنها سرمایه گذاران گالوئیز، دارپا (سازمان پروژه های تحقیقات پیشرفته دفاعی) و دفتر تحقیقات نیروی دریایی هستند که هر دو از زیرمجموعه های وزارت دفاع محسوب می شوند.»

موضوع را فهمیدید؟ گالوئیز اداعا می کند که شرکتی خصوصی است اما تنها سرمایه گذار آن «پنتاگون لعنتی» است. اگر بخواهیم واژگان این عبارت را دوباره کنار هم بچینیم چنین چیزی می شود: مایکروسافت و ماشین جنگی ما بر سیستم انتخاباتی آمریکا سیطره دارند.

صادقانه بگویید، کیست که نرم افزار انتخاباتی را به دست دارپا بسپارد؟ دارپا همان تشکیلاتی است که در پی کاشتن ریزتراشه هایی در مغز سربازان برای خلق ترمیناتورها یا روبوپلیس ها یا سگ های جهنمی است. اگر اولین واکنش شما از شنیدن چنین دعوت به کاری این باشد که «لعنتی چقدر محشر است!»، دارپا به چنین چیزی دست پیدا کرده است.

مینت پرس در افشاگری خود اضافه کرده بود که گالوئیز دارای یک شرکت فرعی به نام «فری اند فر» است که فناورهای لازم را برای انتخابات ها تولید می کند و در ساخت الکشن گارد نیز با مایکروسافت همکاری داشته است.

شوربختانه فری اند فیر با انواع و اقسام اندیشکده های نئوکان ها، سازمان های دولتی و شرکت های بزرگ، به خصوص با اداره امنیت داخلی همبستر بوده است.

شاید پیش خودتان بپرسید ولی اشکال این کار در کجاست؟ 

همانطور که وب با جزئیات می گوید: «پیش از این در طول و بعد از انتخابات سال 2016 اداره امنیت داخلی  تلاش کرده بود سیستم های انتخاباتی ایالتی را دست کم در سه ایالت– جرجیا، ایندیانا و آیداهو- هک کند و در کنتاکی و ویرجینیای غربی نیز اتهامات مشابهی علیه آن مطرح بود. اداره امنیت داخلی در ابتدا این کار را انکار کرد، بعدا پاسخ داد که تلاش این اداره در ارتکاب این قانون شکنی، «کاری مشروع» بوده است.

کاری مشروع؟ هر بار که کسی از اداره امنیت داخلی می گوید که آنها در کاری مشروع نقش داشته اند، بی درنگ سرتان را بدزدید و آن را بین زانوهایتان ببرید.

بعلاوه این واقعیت که مایکروسافت می خواهد این نرم افزار را به طور رایگان در اختیار ما بگذارد، باید یک زنگ هشدار به بزرگی دریاچه میشیگان را به صدا درآورد.  مایکروسافت هیچ کاری را مفت و مجانی انجام نمی دهد. مدیران مایکروسافت مجانی به پدر بزرگ و مادربزرگشان هم سلام نمی کنند. مایکروسافت به دلیل  اقدامات تاراجگرانه اش یکی از قدرتمندترین شرکت ها در آمریکاست. اگر مافیا چیزی را مجانی به شما پیشنهاد کرد آیا فقط می گویید «ممنونم!» و راهتان را می کشید و می روید؟ یا سعی می کنید با زانوهای خمیده قدردان آخرین روزهای زندگی تان باشید؟

در این دنیا «رایگان» به معنای «بدون هیچ انگیزه نهانی» نیست. یک انگیزه می تواند کنترل یا دستکاری در کل دولت ما باشد. اما چه کسی خواهان چنین چیزی است؟ یک کشور کوچک فسقلی مثل آمریکا؟ خواهش می کنم. کشور ما چنان بی ربط و بی اهمیت است که رئیس جمهورمان یک مجری دست سوم مسابقه های تلویزیونی است.

شاید مینت پرس یک انگیزه نهانی دیگر را از این کار یافته باشد: «برد اسمیت رئیس مایکروسافت اعلام کرده است که "این شرکت قصد دارد دسترسی به بهترین فناوری ها...تمام فناوری هایی که ما می سازیم  را در اختیار ارتش آمریکا قرار دهد. به طور کامل." یک ماه پیش از آن مایکروسافت قراردادی 480 میلیون دلاری را با پنتاگون برای تامین فناوری هولولنز خود برای ارتش به امضا رسانده بود.»

اما مایکروسافت درست بعد از به جیب زدن صدها میلیون دلار از قبل ارتش ما، با شرکت های طرف حساب پنتاگون برای ساخت یک نرم افزار رایگان جهت تامین امنیت انتخابات های ما وارد مشارکت می شود. به نظر جای ابهام چندانی ندارد که هدف واقعی از این کار،  کنترل پیدا کردن مجموعه نظامی صنعتی بر سیستم های انتخاباتی ما و مدفون کردن واقعیت آرای ما در زیر انبوهی از کدگذاری ها و فناوری های پیچیده است که در واقع هیچ شهروند معمولی از کم و کیف آنها سردرنیاورد.

آنگاه اگر  انتخابات با این فناوری مورد دستکاری قرار گرفت، ما قادر به اثبات آن نیستیم، چرا که دیگر شمارش رای قابل اتکایی نداریم.

در اصل تنها یک شرکت شمارش آرا یعنی ادیسون ریسرچ  باقی مانده و آنها هم صراحتا می گویند که نتیجه آرای شمارش شده را دستکاری می کنند تا با نتایج ماشینی انطباق پیدا کند، کاری که مغایر یک شمارش آرای مشروع است. این کار مثل این است که یک معلم ریاضی بگوید «من یک امتحان جبر از بچه ها می گیرم و موقع مقایسه جواب های آنها با پاسخ های درست، برای انطباق بهتر جواب های بچه ها با جواب های درست، کمی آنها را دستکاری می کنم.» به نظر که خیلی معرکه می آید. ولی این کار به این معنی است که قصد دارید احمق ها را با همین نمرات جعلی ریاضی وارد ام آی تی کنید. اگر این کار را با انتخابات انجام دهید، یعنی با این روش احمق ها را وارد کنگره کرده اید. البته روزی که کنگره انباشته از احمق ها شود اصلا روز غم انگیزی نخواهد بود.

نخبگان حاکم هیچ منفعتی در اطمینان حاصل کردن از اینکه صداهای ما شنیده می شود ندارند.  اگر آنها به دنبال شنیده شدن صدای ما بودند، ما اکنون رای گیری کاغذی می داشتیم، رای گیری بر اساس انتخاب ترجیحی داشتیم، شمارش رای واقعی داشتیم، و رئیس جمهوری با ظاهر و رفتاری همچون یک ساندویچ همبرگر و پنیر بیش از حد پخته شده نمی داشتیم.

زمان آن است که خواهان انتخابات واقعی شویم.

نویسنده: لی کمپ  (Lee Camp) بازیگر، نویسنده و فعال سیاسی آمریکایی