شرکت پتروپارس از انعقاد یک قرارداد بیع متقابل بین شرکت پتروپارس و نفت و گاز پارس به نمایندگی از شرکت ملی نفت برای توسعه فاز 11 میدان گازی پارس جنوبی به عنوان آخرین پروژه باقی‌مانده از این میدان، خبر داده است.
بر اساس گزارش روابط عمومی پتروپارس این قرارداد در تاریخ 23 مرداد 1392 نافذ شده است.
بر اساس این گزارش، سیدهادی میرباقری مدیر پیگیری پروژه‌های پتروپارس عنوان کرده است: شرکت پتروپارس از آغاز فعالیت پارس جنوبی با هدف خودکفایی و انتقال دانش به شرکتهای ایرانی حضور داشت و توانست با موفقیت فازهای 1، 4و5، و 6و7و8 را به سرانجام برساند و اکنون نیز طی قراردادی در قالب بیع متقابل و در مدت 52 ماه مامور اجرای آخرین فاز این میدان مشترک شده است.
به گفته میرباقری بر اساس این قرارداد ساخت و نصب دو سکوی سرچاهی (پایه و عرشه) و حفر 12 حلقه چاه در هر سکوی سرچاهی در دستور کار قرار گرفته و دو خط لوله 32 اینج هر یک به طول حدود 135 کیلومتر جهت انتقال گاز به خشکی ساخته می‌شود.
همچنین وی تولید روزانه 2 میلیارد فوت مکعب گاز ترش و 80 هزار بشکه میعانات گازی را از محصولات فاز 11 ذکر کرد و گفت: ساخت تاسیسات دریافت و جداسازی و تثبیت میعانات و مخازن ذخیره میعانات در خشکی و ساخت و نصب تاسیسات صادرات میعانات گازی (SBM) از دیگر اجزای این قرارداد است.
*قرارداد چهارم در ماه چهارم/آیا این آخرین قرارداد است؟
خبر انعقاد قرارداد توسعه فاز 11 پارس جنوبی با پتروپارس در حالی منتشر می‌شود که برای توسعه این فاز مرزی و مهم پارس جنوبی بعد از تاخیر 10 ساله شرکتهای خارجی از جمله چینی‌ها و خلع ید آنها، در 4 ماه گذشته یعنی از زمان برگزاری نمایشگاه نفت تا کنون 4 بار تفاهمنامه و قرارداد منعقد شده است.
بر این اساس در اولین تفاهمنامه که در زمان برگزاری نمایشگاه نفت به امضا رسید، توسعه نیمی از فاز 11 پارس جنوبی به شرکت پتروایران واگذار شد.
اما هنوز چند روزی از امضای این تفاهمنامه نگذشته بود که مسئولان شرکت تاسیسات دریایی ایران در گفت‌وگو با رسانه‌های رسمی وزارت نفت و شرکت ملی نفت ایران از امضای قرارداد توسعه کل بخش فراساحل فاز 11 با شرکت متبوع خود خبر دادند.
خبر منتشر شده در منابع رسمی اینگونه تغییر کرد که تنها نیمی از بخش فراساحل فاز 11 به تاسیسات دریایی واگذار شده و پتروایران نیز نیمه دیگر بخش فراساحل را بر عهده دارد.
محدوده میدان مشترک پارس جنوبی در آب‌های ایران و قطر
اما این پایان ماجرا نبود. شرکت تاسیسات دریایی که علیرغم تعهدات فراوان در توسعه پارس جنوبی علاقه فراوانی به در اختیار گرفتن توسعه فاز 11 نشان می‌داد تلاش کرد با تشکیل کنسرسیومی با شرکت پتروپارس، باز هم توسعه کل فاز 11 را بدون رقیب در اختیار بگیرد تا پای پتروایران از این پروژه قطع شود.
این در حالی بود که در مقابل ترافیک پروژه‌های منتظر اجرا در شرکت تاسیسات دریایی، شرکت دولتی توسعه پتروایران که در کنار شرکت پتروپارس اساسا به عنوان توسعه‌دهنده حرفه‌ای میادین نفت و گاز و به عنوان جایگزین شرکتهای خارجی به وسیله وزارت نفت ایجاد شده است، با مشکل جدی ناتوانی در گرفتن پروژه مواجه بوده و برای به کار گرفتن دکل پیشرفته‌ای که به تازگی برای حفاری در لایه نفتی پارس جنوبی خریداری کرده پروژه‌ای در اختیار ندارد.
در واقع تاسیسات دریایی که اساسا برای ساخت تجهیزات فراساحل و نه توسعه‌دهنده حرفه‌ای میادین تشکیل شده است تلاش کرد تا با استفاده از اعتبار پتروپارس در توسعه پارس جنوبی، پروژه‌ای را به صورت تقریبا کامل در اختیار بگیرد.
آخرین اخبار غیر رسمی حاکی از آن بود که قرار است پروژه توسعه فاز 11 با این شرط به پتروپارس واگذار شود که ساخت و نصب همه تجهیزات فراساحل آن در قرارداد به شرکت تاسیسات دریایی سپرده شود. شرطی نامعمول در توسعه میادین نفت و گاز که چندان هم با نظر موافق مدیران پتروپارس همراه نبود.
با این شرایط انتشار خبر واگذاری قرارداد توسعه فاز 11 پارس جنوبی به پتروپارس را باید چهارمین خبر انعقاد قرارداد توسعه این فاز در 4 ماه گذشته دانست و امیدوار بود که این فاز مرزی و مهم پارس جنوبی بعد از کش و قوس‌های فراوان در شرایطی که صنعت نفت با مشکلات شدید کمبود منابع مالی دست و پنجه نرم می‌کند بالاخره وارد عملیات اجرایی شود.
چرا که غول‌های نفتی مستقر در بخش قطری پارس جنوبی که 60 درصد از سهم و عواید قطر در این میدان را در اختیار خود گرفته‌اند، قطعا برای برداشت از این میدان مشترک منتظر حل شدن اختلاف‌نظر‌ها و تزلزل تصمیم‌گیری‌ها در طرف ایرانی این میدان نمی‌مانند.