تأملی بر بازی جدید آمریکا

به گزارش پایداری ملی، در تاریخ تحولات معاصر نقش دولت خارجی از جمله دولت‌های ایالات متحده آمریکا و انگلیس بیش از دیگران تاثیرگذار و مسئله‌ساز بوده است.

انگلیس از دهه  ۴۰ نقش دوم در سلطه خارجی بر ایران داشت ، اما بعد از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ به مدت ۲۵ سال آمریکا به تدریج سلطه بیشتری یافت .

قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ به فرموده امام (ره) مبدا  پبروزی انقلاب بود .آنجا تیر به سمت آمریکا شلیک شد که حاصل و هدف آن نشستن انقلاب ۵۷ بود .پیروزی انقلاب اسلامی شرایط ایران و منطقه را دگرگون و چالش‌های ایران و آمریکا وارد شکل و محتوای جدیدی شد.

شرایطی که کاملا برای این دولت (آمریکا)  ناشناخته و در عین حال غیرقابل قبول بود.به زعم بنده این چالش‌های ایران و آمریکا یکی از موضوعات تحقیقاتی مراکز مطالعات سیاسی و استراتژیک در کشورهای مختلف شده است.

این چالش‌ها به حدی است که در تمامی دولت‌های آمریکا , مسئله ایران و آثار ناشی از آنها یکی از ثابت و به اصطلاح " دردسرهای بزرگ برای آنها " بوده و می‌باشد.

وقوع انقلاب ۵۷ در ایران برای هیئت حاکمه ایالات متحده آمریکا براساس اطلاعات و مدارک موجود پدیده‌ای بسیار عجیب تکان‌دهنده و باور نکردنی و تعیین‌کننده بود،زیرا موقعیت ویژه  ایران در ابعاد مختلف اقتصادی، سیاسی، منطقه‌ای و امنیتی برای غرب بسیار بااهمیت بود.

به‌گونه‌ای که ایران در طول این سال‌ها به یکی از سوژه‌های ثابت در رسانه‌ها و محافل منطقه‌ای و بین‌المللی تبدیل شده است .

(دیوید اندلمن، استاد حقوق دانشگاه فوردهام، نویسنده چندین کتاب در موضوع حقوق بین‌الملل)

"باور نکنید که تحریم‌های ترامپ ایران را بار دیگر به میز مذاکره بکشاند. بیست سال پیش بیل کلینتون همین مسیر را امتحان کرد. تنها نتیجه این بود: فشار مضاعف بر ملت ایران و یک برنامه هسته‌ای که سال‌ها به سرعت پیش می‌رفت. منکر این نیستم که ابزار تحریم ممکن است گاهی به کار آید. مثل تحریم‌های بین‌المللی علیه رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی که نلسون ماندلا را از زندان به کاخ ریاست‌جمهوری برد.همچنین تحریم موجب شد که رهبر جوان کره شمالی با ترامپ دیدار کند؛ گرچه هنوز علائمی از برچیده شدن برنامه هسته‌ای کره دیده نمی‌شود."

دقیقا نویسنده واقعیت امر تحریم را در مورد ایران نگارش کرده، نوع برخورد ایران با تحریم‌های آمریکا خاص می‌باشد . ایران یک مورد متفاوت است. کافی است تاریخچه طولانی تحریم‌ها علیه کشورمان را بررسی کنیم. پس از بحران گروگان‌گیری سفارت آمریکا در تهران در سال 1979 ، جیمی کارتر ایران را تحریم کرد. اما تحریم‌ها جواب نداد. ایران بالاخره گروگان‌ها را آزاد کرد اما پس از شکست کارتر در انتخابات و دقیقاً صبح روزی که ریگان سوگند یاد کرد.

سال 1995 دولت بیل کلینتون تحریم‌های شدیدی علیه ایران اجرا کرد و همکاری تمام شرکت‌های آمریکایی با ایران را ممنوع کرد. دوسال بعد کنگره شرکت‌های غیرآمریکایی که در زمینه نفتی با ایران همکاری می‌کردند را تحت تحریم قرار داد. نتیجه این بود که وارن کریستوفر، وزیرخارجه وقت آمریکا متوجه اشتباه بودن تحریم‌ها شد و این سیگنال را به تهران فرستاد: «ما این فشارها را جایگزین گفتگو نمی‌دانیم.» همزمان سایر کشورهای اروپایی و همسایگان ایران به نظیر همین نتیجه رسیدند. ژاک شیراک رئیس‌جمهور وقت فرانسه به سفیر آمریکا در پاریس گفت: «تجربه نشان داده است که تحریم‌های آمریکا موجب قدرتمند شدن ایران می‌شود. سیاست منزوی ساختن ایران خیلی خطرناک است.» این فقط دیدگاه فرانسه نبود که گمان کنیم به دنبال سود سرشار تجارت با ایران باشد. بلکه سفارت آمریکا در ابوظبی به کریستوفر هشدار داد که «اگر تحریم ایران به آستانه فروپاشی این کشور بیانجامد، عواقب وخیمی در انتظار منطقه خواهد بود. این نه به نفع آمریکاست و نه ضروری است که بیش از این به ایران فشار وارد کنیم.»

تحریم‌های امروز ترامپ ما را به دهه 1990 عقب می‌برد جایی که تحریم‌های کلینتون و بوش پدر به نتیجه نرسیدند. با این تفاوت که اگر ایران بخواهد می‌تواند ظرف یکسال و یا حتی چند ماه به بمب اتم دست یابد.(اما رهبر معظم انقلاب فتوا صادر کرده در مورد سلاح هسته‌ای )

روز دوشنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۸ رهبر معظم انقلاب به صراحت اعلام کرد که ایران در پاسخ به تحریم‌های آمریکا هرگز مذاکره نخواهد کرد. اگرچه او قول داد که جنگی هم رخ نخواهد داد. رهبر معظم انقلاب برخلاف ترسوها و خودباخته‌های لیبرال داخلی همچنان آماده ایستادن مقابل ترامپ و دولت زورگوری آمریکا است، هم‌چنان‌که مقابل کلینتون ایستاد حتی اگر فشارهای اقتصادی زیادی بر ایران بیاید.

تحریم‌های نوامبر به زودی فرا می‌رسند. ترامپ با افتخار توییت می‌کند: «هرکس با ایران تجارت بکند، نمی‌تواند با آمریکا تجارت کند. من درخواست صلح جهانی دارم و نه چیزی کمتر از آن» اما تجربه تاریخی نشان می‌دهد که آمریکا نباید به امید تحریم‌ها بنشیند که به این زودی‌ها ایران را به میز مذاکره بیاورد و این تحریم‌ها قطعا منجر به صلحی که ترامپ ادعا می‌کند نخواهند شد.
 اگر دفعه قبل ایران به میز مذاکره آمد و برجام را امضاء کرد (که اشتباه محض دولت تدبیر امید و مجلس غیرحرفه‌ای )جبهه متحد بین‌الملل شامل پنج عضو دائم سازمان ملل و آلمان بیش از ده سال با ایران مذاکره کردند تا به توافق برجام رسیدند که ترامپ به سادگی از آن خارج شد.

بازی جدید آمریکا شبانه وارد عراق می‌شود و پالس می‌دهد !!!!
(ایسنا/رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس گفت که ایران برای مذاکره با آمریکا شرط تعیین کند.)!!
آیا آمریکا قصد دارد چهار + یک را دور بزند و راه را برای از سرگیری مذاکره ۱+١ یعنی ایران و آمریکا مهیا کند ؟
آمریکا با خروج از برجام مانع ارتباط اروپا با ایران شد .
اروپا را در منگنه قرار داد به نحوی سردرگم کرد.
اروپا اولتیماتم ایران را بی‌توجه می‌داند .
وزیر خارجه آمریکا شبانه وارد عراق می‌شود !!
دولت تدبیر امید می‌ماند و کدخدایش .