"دکتر روحانی" ، رییس جمهور جدید ایران در حالی که بر مذاکره با کشورهای 5 + 1 درباره برنامه هسته ای تهران تاکید دارد خواستار تداوم فعالیت در نیروگاه های اتمی "جمهوری اسلامی ایران" است .
به نقل از پایگاه خبری _ تحلیلی پلیتیکال نیوز
؛ چنانچه امروز از بسیاری از سیاستمداران آمریکایی این سوال پرسیده شود که
" اگر تحریم های تصویب شده در کنگره آمریکا باز هم تشدید شود تا آنجا که
تاثیر آن بطور محسوس در اقتصاد ایران دیده شود ، می توان به توقف فعالیت
های هسته ای این کشور امیدوار بود ؟ " پاسخی جز "نه" نخواهیم شنید .
تغییر
رییس جمهور در ایران باعث شد برخی از کشورهای اروپایی و بخصوص آمریکا تصور
کنند شعار "اعتدال" دکتر روحانی به معنای کنار کشیدن وی از حقوق هسته ای
ایران و تعطیلی نیروگاههای این کشور _ که همان خواسته واشنگتن و تل آویو
است _ است اما روزهای نخستین آغاز به کار رییس جمهور جدید وکنفرانس های
مطبوعاتی وی نشان داد "جمهوری اسلامی ایران" در هر شرایط و با هرگونه
تغییری در اهرم های حکومتی آن در قبال "برنامه صلح آمیز هسته ای " خود
اجهاف نخواهد کرد .
نظر
کارشناسان و تحلیلگران آمریکایی در این موقعیت برای چگونگی عملکرد واشنگتن
در قبال ایران این است که کاخ سفید برای ابراز صداقت خود به دولت ایران و
اعتمادسازی در روند مذاکرات از تشدید تحریم ها خودداری کرده و تحریم های
کنونی رانیز به مرور زمان لغو نماید .
در
ادامه این مقاله آمده است : گرچه این پیشنهاد موافقان فراوانی در میان
سیاستمداران آمریکایی دارد اما هنوز هم هستند کسانی که معتقدند تنها راه
متقاعد نمودن "جمهوری اسلامی" به توقف برنامه هسته ای اش فشار های اقتصادی
ای است که از جانب اعمال تحریم های دوره ای و شدید بر این کشور وارد می شود
. این افراد معتقدند کاهش یا لغو تحریم ها تهران را برای مقابله با
کشورهای غربی و بخصوص آمریکا و اسرائیل تشویق می کند .
"دکتر
حسن روحانی" که اکنون در سمت ریاست جمهوری ایران قرار دارد پیش تر نیز در
سمتی فعالیت داشته که به اقتضای آن باید با قدرت های جهانی گفتگو و مذاکره
می کرد . دكتر روحانی زمانی که مذاکره کننده ارشد هسته ای ایران و رییس
شورای امنیت ملی کشور بود به خوبی توانست کشورهای غربی را در این میدان به
چالش بکشاند . وی در این دوره علاوه بر این که مانع ارجاع پرونده هسته ای
ایران به شورای امنیت سازمان ملل شده بود ، موفق شد از تعطیلی کامل
نیروگاههای هسته ای ایران جلوگیری کند .
این
سابقه می تواند نشان دهد که کشورهای غربی در چهار سال آینده با فردی
بعنوان رییس جمهور مواجه هستند که رویه اعتدال را نه بعنوان "عقب نشینی"
بلکه با هدف مذاکراتی با نتیجه "برد _ برد" برای هر دو طرف گفتگو کننده
آغاز و دنبال می کند.
نویسنده
در انتها خاطرنشان ساخت : اسناد سی ساله گذشته که تهران تحت تحریم های
شدید غرب بوده نشان میدهد که این تحریم ها و فشارها نتوانسته نتایجی که
آمریکا مدنظر داشته را محقق سازد . نیروگاه های هسته ای ایران چه تحریم
وجود داشته باشد و چه نداشته باشد به فعالیت خود ادامه میدهند . تنها
تاثیری که اعمال فشارها و تحریم ها از سوی غرب بر تهران دارد این است که
روابط فی مابین کدرتر شده و بی اعتمادی با سرعت بیشتری در میان مردم و دولت
ایران حرکت می کند .
واشنگتن
چنانچه حقیقتا خواستار حل و فصل اختلافات با تهران است و پیشنهاد مذاکره
مستقیم آن با "جمهوری اسلامی" تنها یک بلوف تبلیغاتی و توجیه اقدامات
خصمانه خود نیست باید نخستین گام را برای ایجاد اعتماد و روابط حسنه بردارد
. این نخستین گام نیز چیزی نیست جز کاهش و حذف تدریجی تحریم هایی که به
اذعان مقامات آمریکایی شدیدترین و بی رحمانه ترین تحریم هایی است که در طول
تاریخ از سوی آمریکا علیه کشوری اعمال شده است .