استفاده از سلاحهای کشتار جمعی:
استفاده آمریکا از بمبها، معمولاً خارج از شرایط جنگی اعلام شده، برای تخریب بیدلیل و بدون هدف نظامی، که اهداف و قربانیان آن افراد غیرنظامی هستند، یا آنچه که امروزه «خسارت جنبی» نامیده میشود:
ژاپن (۱۹۴۵) / چین (۴۶-۱۹۴۵) / کره و چین (۵۳-۱۹۵۰) / گواتمالا (۶۹-۱۹۶۷، ۱۹۶۰، ۱۹۵۴) / اندونزی (۱۹۵۸) / کوبا (۶۱-۱۹۵۹) / کنگو (۱۹۶۴) / پرو (۱۹۶۵) / لائوس (۷۰-۱۹۶۴) / ویتنام (۷۳-۱۹۶۱) / کامبوج (۷۰-۱۹۶۹) / گرنادا (۱۹۸۳) / لبنان (۸۴-۱۹۸۳) / لیبی (۱۹۸۶) / ال سالوادور (دهه ۱۹۸۰) / نیکاراگوئه (دهه ۱۹۸۰) / ایران (۱۹۸۷) / پاناما (۱۹۸۹) / عراق (۲۰۰۰-۱۹۹۱) / کویت (۱۹۹۱) / سومالی (۱۹۹۳) / بوسنی (۹۵-۱۹۹۴) / سودان (۱۹۹۸) / افغانستان (۱۹۹۸) / پاکستان (۱۹۹۸) / یوگسلاوی (۱۹۹۹) / بلغارستان (۱۹۹۹) / مقدونیه (۱۹۹۹)
استفاده آمریکا از سلاحهای شیمیایی و بیولوژیکی:
آمریکا از امضاء کنوانسیونها علیه گسترش و استفاده از سلاحهای شیمیایی و بیولوژیکی سر باز زده و این سلاحها را کشورهای ذیل (بدون اطلاع رسانی به جمعیت غیرنظامی) استفاده یا آزمایش کرده است:
باهاما (اواخر دههی ۱۹۴۰ و اواسط دههی ۱۹۵۰) / کانادا (۱۹۵۳) / چین و کره (۵۳-۱۹۵۰) / کره (۶۹-۱۹۶۷) / ویتنام، لائوس، کامبوج (۷۰-۱۹۶۱)، پاناما (دههی ۱۹۴۰ – دههی ۱۹۹۰) / کوبا (۹۶، ۸۱، ۷۱، ۷۰، ۶۹، ۱۹۶۲)
آمریکا این سلاحها را برروی غیرنظامیان آمریکا، بدون اطلاع آنها، در این مکانها نیز آزمایش کرده است:
«واترتن»، نیویورک و جزایر «ویرجین» آمریکا (۱۹۵۰) / ناحیه خلیج «سانفرانسیسکو» (۶۷-۱۹۵۷، ۱۹۵۰) / «میناپولیس» (۱۹۵۳)، «سنت لوئیس» (۱۹۵۳) / منطقه واشنگتن (۱۹۶۷، ۱۹۵۳) – فلوریدا (۱۹۵۵) / «ساوانا» در ایالت «جورجیا» / «آون پارک» در فلوریدا (۵۸-۱۹۵۶) / نیویورک (۱۹۶۶، ۱۹۵۶) / شیکاگو (۱۹۶۰)
آمریکا کشورهای زیادی از جمله کشورهای ذیل را به استفاده از این سلاحها ترغیب نموده و فنآوری لازم برای گسترش این سلاحها را در اختیار آنها قرار داده است:
مصر – آفریقای جنوبی – عراق
مداخلههای نظامی و سیاسی آمریکا از سال ۱۹۴۵
آمریکا از سال ۱۹۴۵، اغلب برای روی کار آوردن رژیمهای دست نشانده، یا شرکت در فعالیتهای سیاسی مانند کمپینهایی برای بدنام کردن دولتها، حمایت مالی یا هدف قراردادن گروههای سیاسی مخالف (بسته به چگونگی خدمت آنها به منافع آمریکا)، تضعیف جناحهای سیاسی، کمپینهای خرابکاری و ایجاد وحشت و غیره، دست به یک سری مداخلات نظامی و سیاسی زده است. فهرست ذیل برخی از کشورها و مناطقی هستند که آمریکا در آن دست به این اقدامات زده است:
چین (۵۱-۱۹۴۵) / آفریقای جنوبی (دههی ۱۹۶۰ – دههی ۱۹۸۰) / فرانسه (۱۹۴۷) / بولیوی (۷۵-۱۹۶۴) / جزایر مارشال (۵۸-۱۹۴۶) / استرالیا (۷۵-۱۹۷۲) / ایتالیا (۷۵-۱۹۴۷) / عراق (۷۵-۱۹۷۲؛ ۱۹۹۱؛ ۲۰۰۱) / یونان (۴۹-۱۹۴۷) / پرتغال (۷۶-۱۹۷۴) / فیلیپین (۵۳-۱۹۴۵) / تیمور شرقی (۹۹-۱۹۷۵) / کره (۵۳-۱۹۴۵) / اکوادر (۱۹۷۵) / آلبانی (۵۳-۱۹۴۹) / آرژانتین (۱۹۷۶) / اروپای شرقی (۵۶-۱۹۴۸) / پاکستان (۱۹۷۷) / آلمان (دههی ۱۹۵۰) / آنگولا (دههی ۱۹۸۰ – ۱۹۷۵) / ایران (۱۹۵۳) / جامائیکا (۱۹۷۶) / گواتمالا (دههی ۱۹۹۰ – ۱۹۵۳) / هندوراس (دههی ۱۹۸۰) / کاستاریکا (اواسطه دههی ۱۹۵۰، ۷۱-۱۹۷۰) / نیکاراگوئه (دههی ۱۹۸۰) / خاور میانه (۵۸-۱۹۵۶) / فیلیپین (دههی ۱۹۹۰ – دههی ۱۹۷۰) اندونزی (۵۸-۱۹۵۷) – «سیشل» (۸۱-۱۹۷۹) / هائیتی (۱۹۵۹) / جنوب یمن (۸۴-۱۹۷۹) / اروپای غربی (دههی ۱۹۶۰ – دههی ۱۹۵۰) / کره جنوبی (۱۹۸۰) – «گیانا» (۶۴-۱۹۵۳) / چاد (۸۲-۱۹۸۱) / عراق (۶۳-۱۹۵۸) – «گرنادا» (۸۳-۱۹۷۹) / ویتنام (۵۳-۱۹۴۵) – «سورینام» (۸۴-۱۹۸۲) / کامبوج (۷۳-۱۹۵۵) / لیبی (۸۹-۱۹۸۱) / لائوس (۷۳-۱۹۵۷) / فیجی (۱۹۸۷) / تایلند (۷۳-۱۹۶۵) / پاناما (۱۹۸۹) / اکوادر (۶۳-۱۹۶۰) / افغانستان (۹۲-۱۹۷۹) / کنگو (۷۸-۱۹۷۷، ۶۵-۱۹۶۰) / ال سالوادر (۹۲-۱۹۸۰) / الجزایر (دههی ۱۹۶۰) / هائیتی (۹۴-۱۹۸۷) / برزیل (۶۴-۱۹۶۱) / بلغارستان (۹۱-۱۹۹۰) / پرو (۱۹۶۵) / آلبانی (۹۲-۱۹۹۱) / جمهوری دومینیکن (۶۵-۱۹۶۳) / سومالی (۱۹۹۳) / کوبا (۱۹۵۹ تا کنون) / عراق (دههی ۱۹۹۰) / اندونزی (۱۹۶۵) / پرو (۱۹۹۰ تا کنون) / غنا (۱۹۶۶) / مکزیک (۱۹۹۰ تا کنون) / اروگوئه (۷۲-۱۹۶۹) / کلمبیا (۱۹۹۰ تا کنون) / شیلی (۷۳-۱۹۶۴) / یوگسلاوی (۹۹-۱۹۹۵) / یونان (۷۴-۱۹۶۷)/ افغانستان (۲۰۰۱)
تحریف نتایج انتخابات دیگر کشورها توسط آمریکا:
آمریکا بطور خاص جهت اصلاح یا تحریف نتایج انتخابات در دیگر کشورها دخالت کرده و گاهی نیز تظاهرات انتخاباتی ساختگی را برای خنثی سازی اتهام سرکوبگریهای دولت در کشورهای متحد در حوزه نفوذ آمریکا طرح ریزی میکند. این انتخابات جعلی اغلب در میان دیکتاتوریهای زورگو و سرکوبگری که مردم خود را قربانی میکنند بکار گرفته شده یا حفظ میشود. در ذیل به برخی از کشورها که این گونه اعمال در آنها بکار گرفته شده است اشاره میشود:
فیلیپین (دههی ۱۹۵۰) / ایتالیا (دههی ۱۹۷۰-۱۹۴۸) / لبنان (دههی ۱۹۵۰) / اندونزی (۱۹۵۵) / ویتنام (۱۹۵۵) / «گیانا» (۶۴-۱۹۵۳) / ژاپن (دههی ۱۹۷۰-۱۹۵۸) / نپال (۱۹۵۹) / لائوس (۱۹۶۰) / برزیل (۱۹۶۲) / جمهوری دومینیکن (۱۹۶۲) / گواتمالا (۱۹۶۳) / بولیوی (۱۹۶۶) / شیلی (۷۰-۱۹۶۴) / پرتغال (۷۵-۱۹۷۴) / استرالیا (۷۵-۱۹۷۴) / جامائیکا (۱۹۷۶) / ال سالوادر (۱۹۸۴) / پاناما (۸۹-۱۹۸۴) / نیکاراگوئه (۹۰-۱۹۸۴) / هائیتی (۸۸-۱۹۸۷) / بلغارستان (۹۱-۱۹۹۰) / آلبانی (۹۲-۱۹۹۱) / روسیه (۱۹۹۶) / مغولستان (۱۹۹۶) / بوسنی (۱۹۹۸)
آمریکا در مقابل دیگر کشورها در سازمان ملل:
آمریکا مکرراً به دنبال تضعیف صلح و پیشنهادات ارائه شده در زمینه حقوق بشر در سازمان ملل است و مدام علیه صدها قطعنامه و معاهدهی سازمان ملل در این خصوص رأی میدهد. آمریکا بدترین سابقه در عدم حمایت از معاهدات سازمان ملل در میان تمام کشورها را دارا میباشد. آمریکا تقریباً در تمام مواردی که رأی منفی داده است، تنها کشوری بوده است که این رأی را داده (در بین ۱۰۰ الی ۱۰۳ کشوری که معمولاً رأی میدهند)، و در بقیه موارد ۱ یا ۲ کشور دیگر رأی منفی داشتهاند. در ذیل به نمونهای از آراء آمریکا طی تنها ۱۰ سال، از سال ۱۹۷۸ تا سال ۱۹۸۷ اشاره میکنیم:
قطع‌نامه‌ها و معاهداتی که تنها رأی منفی آن مربوط به آمریکا بوده است:
ـ کمک به کشورهای توسعه نیافته
ـ افزایش صادرات کشورهای در حال توسعه
ـ ترویج حقوق بشر توسط سازمان ملل
ـ حمایت از کشورهای در حال توسعه در توافقات تجاری
ـ ایجاد نظم اقتصادی نوین جهانی برای کشورهای توسعه نیافته
ـ گسترش حقوق بشر
ـ جلوگیری عملکرد شرکتهای چندملیتی در آفریقای جنوبی
ـ مدلهای همیاری در کشورهای در حالی توسعه
ـ حق کشورها برای انتخاب سیستم اقتصادی خود
ـ جلوگیری از استفاده سلاحهای شیمیایی و بیولوژیکی (حداقل ۳ بار)
ـ مخالفت با نظام آپارتاید در نامیب
ـ مخالفت با تهاجم آفریقای جنوبی آپارتاید به کشورهای همسایه (۲ بار)
ـ مخالفت با سرمایهگذاری خارجی در آفریقای جنوبی آپارتاید
ـ منشور جهانی برای حمایت از محیط زیست
ـ کنوانسیونهای ضد آپارتاید
ـ کنوانسیونهای ضد آپارتاید در رقابتهای ورزشی بین‌المللی
ـ پیمان منع آزمایش سلاحهای هستهای (حداقل ۲ بار)
ـ منع تلاش برای دستیابی به سلاح و تجهیزات نظامی در فضا
ـ نظم اطلاعاتی جدید جهان که توسط یونسکو حمایت میشود (حداقل ۲ بار)
ـ قوانین بین‌المللی برای حمایت از حقوق اقتصادی
ـ نام‌گذاری دههی ترابری و ارتباطات در آفریقا
ـ منع تولید سلاحهای جدید کشتار جمعی
ـ مخالفت با تلاش نیروی دریایی برای دستیابی به سلاح
ـ کمیسیون مستقل خلع سلاح و مسائل امنیتی
ـ ساز و کار رویارویی سازمان ملل با بلایای طبیعی
ـ گزارش کمیته در مورد حذف تبعیض نژادی
ـ مطالعهی سازمان ملل در مورد پیشرفت نظامی
ـ بزرگداشت بیست و پنجمین سالگرد استقلال کشورهای استعماری
ـ نام‌گذاری دههی رشد صنعتی در آفریقا
ـ وابستگی متقابل حقوق سیاسی و اقتصادی
ـ عکس‌العمل جدیتر سازمان ملل به سوء استفاده از حقوق بشر
ـ حمایت از حقوق کارگران مهاجر
ـ حفاظت در برابر محصولات مضر برای سلامتی و محیط زیست
ـ تصویب کنوانسیون حقوق کودکان
ـ تعلیم روزنامه نگاران در کشورهای در حال توسعه
ـ همکاری بین‌المللی در مورد دیون کشورهای جهان سوم
ـ برگزاری کنفرانس سازمان ملل در مورد تجارت و توسعه
یکی از دو رأی منفی در این قطع‌نامه‌ها یا معاهدات مربوط به آمریکا بوده است:
ـ بررسی شرایط زندگی فلسطینیان و حقوق آنان (حداقل ۸ بار)
ـ مخالفت با دخالت کشورها در امور کشورهای دیگر
ـ برگزاری کنفرانس سازمان ملل در مورد زنان
ـ مخالفت با انفجار آزمایشی سلاحهای هستهای (حداقل ۲ بار)
ـ منع استفاده از سلاحهای هستهای در مقابل کشورهای فاقد سلاح هستهای
ـ ایجاد منطقه آزاد هستهای در خاور میانه
ـ منع اسرائیل از در اختیار داشتن سلاح هستهای (حداقل ۲ بار)
ـ ایجاد نظم جدید اقتصادی بین‌المللی
ـ برگزاری کنفرانس اتحادیه کارگری در مورد تحریمها علیه آفریقای جنوبی
ـ تصویب قانون معاهدهی دریایی
ـ کمک اقتصادی به فلسطینیان
ـ اقدام سازمان ملل علیه گروهها و اقدامات فاشیستی
ـ همکاری بین‌المللی در مورد پول، مسائل مالی، دیون، تجارت و توسعه
ـ ایجاد منطقه صلح در آتلانتیک جنوبی
ـ پیروی از تصمیم دیوان بین‌المللی لاهه در مورد مسئله نیکاراگوئه و آمریکا
ـ برگزاری کنفرانس و اقدام جهت جلوگیری از تروریسم بین‌المللی (شامل علل و عوامل آن)
ـ پایان تحریم تجاری نیکاراگوئه
یکی از سه رأی منفی در این قطع‌نامه‌ها یا معاهدات مربوط به آمریکا بوده است:
ـ جلوگیری از سوء استفاده از حقوق بشر توسط اسرائیل (حداقل ۶ بار)
ـ جلوگیری از آپارتاید آفریقای جنوبی (حداقل ۴ بار)
ـ جلوگیری از بازگشت پناهندگان به اسرائیل
ـ پایان تلاش برای دستیابی به سلاح هستهای (حداقل ۲ بار)
ـ تحریم آفریقای جنوبی آپارتاید
ـ رهایی آفریقای جنوبی از نظام آپارتاید (حداقل ۳ بار)
ـ استقلال کشورهای استعماری
ـ نام‌گذاری دههی زنان در سازمان ملل
ـ جلوگیری از داد و ستدهای زیان بار در سرزمینهای استعماری
ـ برگزاری کنفرانس صلح خاور میانه
ـ پایان تحریمها علیه کوبا (حداقل ۱۰ بار)
علاوه بر این موارد، آمریکا:
ـ مدام از پرداخت حق عضویت خود به سازمان ملل خودداری میکند.
ـ دو بار یونسکو را به خاطر اقدام در جهت حقوق بشر ترک کرده است.
ـ دو بار سازمان بین‌المللی کار را برای اقدام در مورد حقوق کارگران ترک کرده است.
ـ از تمدید پیمان ضد موشکهای بالستیک امتناع کرده است.
ـ از امضاء پیمان کیوتو در مورد گرم شدن زمین خودداری کرده است.
ـ از تصمیم سازمان بهداشت جهانی در ممنوعیت سوء استفاده از فرمول تغذیه نوزادان حمایت نکرده است.
ـ کنوانسیون ضد سلاحهای بیولوژیکی را امضاء نکرده است.
ـ از امضاء کنوانسیون ممنوعیت استفاده از مینهای زمینی امتناع کرده است.
ـ در کنفرانس سازمان ملل در «دربان» علیه نژادپرستی شرکت نکرده است.
ـ یکی از آخرین کشورهایی بوده که پیمان سازمان ملل در مورد حقوق سیاسی و شهروندی را امضاء کرده است (۳۰ سال بعد از تصویب آن)
ـ پیمان سازمان ملل در مورد حقوق اقتصادی و سیاسی را امضاء نکرده است.
ـ با پیمان در حال تکوین سازمان ملل مبنی بر حق صلح، توسعه و حفاظت از محیط زیست مخالفت کرده است.
تخمین تعداد کشته شدگان بر اثر مداخلات نظامی آمریکا و حمایت از دیکتاتورهای کشورهای دیگر (طبق محافظه‌کارانه‌ترین تخمینها):
نیکاراگوئه : ۳۰۰۰۰ نفر / برزیل: ۱۰۰۰۰۰ نفر / کره: ۴ میلیون نفر / گواتمالا: ۲۰۰۰۰۰ نفر / هندوراس: ۲۰۰۰۰ نفر / ال سالوادر: ۶۳۰۰۰ نفر / آرژانتین: ۴۰۰۰۰ نفر / بولیوی: ۱۰۰۰۰ نفر / اروگوئه: ۱۰۰۰۰ نفر / اکوادر: ۱۰۰۰۰ نفر / پرو: ۱۰۰۰۰ نفر / عراق: ۳/۱ میلیون نفر / ایران: ۳۰۰۰۰ نفر / سودان: ۸۰۰۰ الی ۱۰۰۰۰ نفر / کلمبیا: ۵۰۰۰۰ نفر / پاناما: ۵۰۰۰ نفر / ژاپن: ۱۴۰۰۰۰ نفر / افغانستان: ۱۰۰۰۰ نفر / سومالی: ۵۰۰۰ نفر / فیلیپین: ۱۵۰۰۰۰ نفر / هائیتی: ۱۰۰۰۰۰ نفر / جمهوری دومینیکن: ۱۰۰۰۰ نفر / لیبی: ۵۰۰ نفر / مقدونیه: ۱۰۰۰ نفر / آفریقای جنوبی: ۱۰۰۰۰ نفر / پاکستان: ۱۰۰۰۰ نفر / فلسطین: ۴۰۰۰۰ نفر / اندونزی: ۱ میلیون نفر / تیمور شرقی: یک سوم الی یک دوم کل جمعیت / یونان: ۱۰۰۰۰ نفر / لائوس: ۶۰۰۰۰۰ نفر / کامبوج: ۱ میلیون نفر / آنگولا: ۳۰۰۰۰۰ نفر / گرنادا: ۵۰۰ نفر / کنگو: ۲ میلیون نفر / مصر: ۱۰۰۰۰ نفر / ویتنام: ۵/۱ میلیون نفر / شیلی: ۵۰۰۰۰ نفر
دیگر مداخلات مرگبار آمریکا
ـ کتابهای آموزش ترور سازمان سیا
ساخت و توزیع جزوات آموزشی برای نیروهای نظامی یا مردم دیگر کشورها، شامل آموزش قتل، براندازی، خرابکاری، کنترل جمعیت، شکنجه، سرکوب، شکنجه روحی، جوخههای مرگ و غیره
ـ کمپینهای شکنجه خاص
ساخت و راهاندازی کمپینهای مستقیم آمریکا برای حمایت از شکنجه به عنوان ابزار ایجاد وحشت و کنترل اجتماعی برای دولتهای یونان، ویتنام، بولیوی، اروگوئه، برزیل، گواتمالا، ال سالوادر، هندوراس و پاناما
ـ حمایت و پناه دادن به تروریستها
کمک به رشد، حمایت، دادن اسلحه و تجهیز کردن تروریستهایی مانند:
• «کلاوس باربی» و دیگر نازیهای آلمان، و فاشیستهای ایتالیایی و ژاپنی بعد از جنگ جهانی دوم
• «مانوئل نوریگا» (پاناما)، صدام حسین (عراق)، «رافائل تروجیلو» (جمهوری دومینیکن)، اسامه بن لادن (افغانستان) و دیگرانی که تروریسم آنها به شکار خود ما (آمریکا) آمده است
• ایجاد کالج عالی جنگ (برزیل) و اولین «دانشکده قاره‌های آمریکا»که آمریکاییها در آن به سرکوب گران، اعضای جوخههای مرگ و شکنجه گران آموزش میدادند (دومین «مدرسهی آمریکا» هنوز در پادگان «بنینگ» در ایالت جورجیا دایر میباشد و اکنون تحت عنوان «مرکز همکاری‌های امنیتی در نیمکره غربی» فعالیت میکند).
• ایجاد پناهگاه برای تروریستها، دیکتاتورها و شکنجه گران کوبا، ال سالوادر، گواتمالا، هائیتی، شیلی، آرژانتین، ایران، جنوب ویتنام و دیگر کشورها
ـ ترور رهبران جهان
استفاده از ترور به عنوان ابزار سیاست خارجی، که طی آن سازمان سیا در ۵۰ سال گذشته تلاش کرده است حداقل ۴۰ نفر از سران کشورها را به قتل برساند، و در قتل تعدادی از آنها مانند «پاتریس لومومبا» (کنگو)، «رافائل تروجیلو» (جمهوری دومینیکن)، «نگو دین دیم» (ویتنام) و «سالوادر آلند» (شیلی) موفق بوده است.
ـ تجارت سلاح و حضور نیروهای نظامی آمریکا:
• آمریکا بزرگ‌ترین فروشنده اسلحه در دنیا است که دیکتاتورها، ارتشها و تروریستهایی را که مردم را سرکوب یا قربانی میکنند مسلح نموده و آتش درگیریهای خشونت بار در سراسر جهان را شعله‌ور میسازد.
• آمریکا بزرگ‌ترین سازنده مینهای کشنده زمینی است که حتی در زمان صلح، هرروز چندین نفر را در سراسر دنیا کشته یا حداقل مجروح میکند.
• آمریکا در حداقل ۵۰ کشور جهان دارای پایگاه نظامی است، که این امر باعث قربانی شدن مکرر مردم محلی میشود.
• آمریکا از سال ۱۹۸۳، تقریباً به طور مداوم مشغول هجمه علیه کشورهای مسلمان یا خاور میانهای، از جمله لبنان، لیبی، سوریه، ایران، سودان، افغانستان و عراق بوده است.
پس این نمونهای از سیاستهای خارجی آمریکا در طول ۵۰ سال گذشته است. پلیس فدرال آمریکا تروریسم را این‌گونه تعریف میکند: «استفاده غیرقانونی از قدرت یا خشونت توسط شخص یا گروهی که با یک قدرت خارجی ارتباط داشته یا فعالیتهای او از مرزهای ملی فراتر میرود، علیه اشخاص یا اموال با هدف مرعوب کردن یا مجبور کردن یک دولت، مردم غیرنظامی یا هر مجموعهای از آنان به منظور پیشبرد اهداف سیاسی یا اجتماعی.» این گونه به نظر میرسد که تا کنون نیز تروریسم را تجربه کردهایم. این تعریف شباهت خیلی زیادی هم به اعمال و سیاستهای آمریکا از سال ۱۹۴۵ دارد که در بالا گفته شد.