از آنجا که نرخ پذیرش آمریکا نزد جهانیان کاهش یافته اما جامعه آمریکا فکر می کند که این نرخ بالا رفته، تنها می توان رسانه های خبری بزرگ کشور را بابت این جهان خیالی آمریکایی که در داده ها نشان داده اند ملامت کرد.
به گزارش پایداری ملی، موسسه گالوپ روز 28 فوریه گزارش «رتبه بندی رهبران جهان سال 2019» خود را با عنوان «آمریکا دربرابر آلمان، چین و روسیه» منتشر کرد و نوشت که «جهان همچنان بیشتر از رهبری هر کشور دیگری که در سال 2018 مورد پرسش قرار گرفته اند، نسبت به رهبری آمریکا نظر منفی دارد.»
رهبری هر چهار کشور مذکور نمره های قبولی از مردم سراسر جهان گرفته اند، با رتبه هایی بین 30 تا 39 درصد که پایین ترین امتیاز برای رهبری آمریکاست (که تنها 31 درصد افراد نمونه گیری شده در سراسر جهان در طول سال 2018 به آن نمره مورد قبول داده اند.) این میزان، نماینده کاهشی چشمگیر برای ایالات متحده است که در سال های ریاست جمهوری اوباما از این نظر امتیازاتی از 41 تا 49 درصد را کسب کرده بود. با این حال یک گزارش دیگر گالوپ که تنها سه روز پیشتر و در 25 فوریه منتشر شده بود، نشان می داد که مردم آمریکا نسبت به این واقعیت جاهلند و به جای آن معتقدند که نرخ پذیرش خود ایالات متحده نزد جهانیان بالا و در حال افزایش است نه همانطور که نظرسنجی ها نشان می دهد پایین و رو به تنزل.
آخرین باری که گالوپ درباره تصویر عمومی جهانیان از آمریکا (و این نظرسنجی نه درباره نرخ پذیرش جهانی رهبری آمریکا، بلکه پذیرش خود آمریکا بود) نظرسنجی انجام می داد در فوریه سال 1991 بود که تصویر آمریکا در نگاه مردم جهان در آن زمان به شدت مطلوب بود - با 95 درصد نظر مطلوب دربرابر تنها 3 درصد نظر نامطلوب - که تاکنون بالاترین رتبه ای است که هر کشوری به دست آورده است، هر چند که امروز چند کشور دیگر نیز رتبه ای تقریبا به همین اندازه دارند: استرالیا، کانادا، فرانسه، آلمان، انگلیس، ژاپن و نروژ که همگی در نظرسنجی جهانی گالوپ امتیاز بالایی را کسب کرده اند. در نظرسنجی های گالوپ هیچگاه به سوئیس یا هلند اشاره نشده چرا که این کشورها (که حتی اگر در شمار کشورهای مورد نظرسنجی قرار بگیرند احتمالا در راس قرارخواهند گرفت) ممکن است همان رتبه پذیرش بسیار بالایی را کسب کنند که آمریکا در سال 1991 و پس از پایان جنگ سرد کسب کرده بود.
اما موسسه پیو نیز در همین باره – تصویر جهانی خود آمریکا- نظرسنجی های را انجام داده و در سال 2008 این نظرسنجی را برای دفتر تحقیقات وزارت امورخارجه آمریکا انجام داده است.
وقتی پیو در دوم اکتبر گزارش سال 2018 خود را در ارتباط با این موضوع، یعنی تصویر جهانی آمریکا اعلام کرد، اولین سئوالی که مطرح شد درباره تصویر کلی آمریکا نزد مردم جهان بود و کسی که مشغول ارائه این اطلاعات بود، با اکراهی آشکار این رقم را اعلام کرد: حدود 29 درصد. وی گفت: «قطعا آمریکا شاهد کاهش منفی بیشتری در چند سال گذشته بوده است... امروزه مردم در سراسر جهان بسیار کمتر احتمال دارد است که دیدگاه مطلوبی را نسبت به ایالات متحده ابراز کنند... بر اساس سئوالاتی که دست کم ما پرسیده ایم، شاهد دیدگاه های منفی تری نسبت به آمریکا در گوشه و کنار جهان بوده ایم.»
چیزی که منطقا باید از این واقعیت را انتظار داشت، این است این یافته ها در دیدگاه جامعه آمریکا از نگاه خارجیان نسبت به کشور خود بازتاب یافته باشد، اما اصلا چنین چیزی مشاهده نمی شود و در واقع دقیقاعکس آن را می توان در نتایج نظرسنجی ها دید. به این ترتیب روشن می شود که رسانه های خبری بزرگ که بیشتر از 95 درصد مردم آمریکا «اخبار» خود را از آنها دریافت می کنند این واقعیات را از مردم پنهان نگه داشته اند که عامل این افت شدید رتبه های پذیرش جهانی آمریکا بوده اند. از آنجا که نرخ پذیرش آمریکا نزد جهانیان کاهش یافته اما جامعه آمریکا فکر می کند که این نرخ بالا رفته، تنها می توان رسانه های خبری بزرگ کشور را بابت این جهان خیالی آمریکایی که در داده ها نشان داده اند ملامت کرد.
این همان جهان خیالی است – و بنا به همان دلایل- که اکثریت غالبی از مردم آمریکا در سال های 2002 و 2003 باور داشتند، یعنی زمانی که رژیم آمریکا این فریب را به مردم تحمیل کرد که صدام حسین در حال ساخت سلاح های کشتار جمعی است و از القاعده حمایت می کند. و تمام رسانه های جریان اصلی آمریکا و عملا تمام رسانه های خبری کوچک این کشور به شدت این دروغ های (حتی به آن آشکاری) را به جامعه تزریق کردند، در نتیجه آنها نیز در کنار دیکتاتورهای آمریکا به خاطر نابودی عراق به دست ارتش آمریکا مسئول هستند. این اتفاق بدون عملیات تبلیغاتی رسانه ها برای سازگار کردن جامعه نمی توانست اتفاق بیفتد. و آمریکا اکنون همان رسانه های ملی را دارد که در آن زمان داشت، هر چند که برخی از اسامی شرکتی از سال 2002 تاکنون عوض شده اند.
مالکیت و کنترل رسانه های خبری بزرگ آمریکا آشکارا به گونه ای عمل می کنند که آمریکا ممکن نیست دوباره کارکرد حتی یک دمکراسی نصفه و نیمه را پیدا کند، مگر آنکه و تا وقتی که این وضعیت – سیستم تصمیم گیری کنترل بر شرکت ها و تشکیل الیگارشی «خبری»/ گزارشی آمریکا- به طور بنیادین و برای همیشه (شاید حتی در قالب قانون اساسی) اصلاح شود.
در گزارش کامل سال 2018 پیو با عنوان «تصویر بین المللی آمریکا همچنان در حال لطمه دیدن است» در اینترنت منتشر شده است. در ابتدای این گزارش آمده است: «یک سال بعد از آنکه دیدگاه جهانی نسبت به ایالات متحده کاهش شدیدی را نشان می داد، دیدگاه های مطلوب نسبت به آمریکا در اکثر کشورهایی که این نظرسنجی در آنها انجام شده، همچنان در حدی تاریخی پایین هستند. بعلاوه بیشتر آنها می گویند که در طول سال گذشته روابط دوجانبه با آمریکا وخیم تر شده نه بهتر.»
در حالی که نظرسنجی سال 2019 گالوپ نشان می دهد که 58 درصد آمریکاییان فکر می کنند دیدگاه جهانیان نسبت به آمریکا مطلوب است، در برابر 41 درصدی که این تصویر را نامطلوب می دانند و در سال 2018 این ارقام تقریبا به همین اندازه بالا بود (55 درصد مطلوب در برابر 45 درصد نامطلوب) این ارقام در نخستین ماه ورود ترامپ به کاخ سفید برعکس بود، یعنی 42 درصد مطلوب در برابر 57 درصد نامطلوب و در سال 2016 این ارقام 58 درصد مطلوب دربرابر تنها 41 درصد نامطلوب بودند.
با توجه به مغایرت این باور با واقعیت های منعکس شده توسط همین نظرسنجی ها، وجود چنین ملت فریب خورده ای آشکارا نشان از آن دارد که طبقه حاکمه کشور یعنی هم دولت و هم رسانه های خبری جریان اصلی آن، گزارش هایی نظیر این را منتشر نمی کنند، چرا که این گزارش ها می توانند جامعه فریب خورده را در معرض نتایجی قرار دهند که مطبوعات جریان اصلی متقلب و به شدت کنترل شده (از سوی میلیاردرهای آمریکایی) سعی دارند آنها را پنهان کنند. این مشکل رسانه ای واقعی در آمریکا چیزی نیست که به آن رسانه های «اخبار جعلی» می گویند، بلکه خود رسانه های جریان اصلی هستند که در واقع «اخبار» دروغ را به جامعه خود ارائه می دهند تا جایی که به این مغایرت عظیم بین واقعیت و دیدگاه نادرست جامعه از «واقعیت» در ارتباط با تصویر آمریکا نزد جهانیان منجر می شود.
نویسنده: اریک زئوسEric Zuesseنویسنده و مورخ تحقیقی آمریکایی