ارض موعود، محفل ماسونی و جنبش صهیونیزم

آنچه در تاریخ سرزمین فلسطین به روشنی آشکار است، حضور مداوم و چهارده قرنی مسلمان ها و عرب ها در این دیار می باشد. این دوره طولانی مدت حضور عرب ها و مسلمان ها تا قبل از دخالت انگلستان، به صراحت اسلامی بودن و عربی بودن این منطقه مهم از خاورمیانه را تحکیم و تثبیت می کند و بر خیال های واهی و بی اساسی که اسرائیل برای رسیدن به این سرزمین و غصب آن عرضه می کند خط بطلان می کشد.

تا اوایل قرن بیستم یهودیان، وطن مشخصی نداشتند و اکثراً در کشورهای مختلف اروپایی مثل روسیه، رومانی، لهستان و سایرکشورها به صورت پراکنده و جدا از هم زندگی می کردند. این پراکندگی و عدم انسجام و حس حقارت ناشی از آن، گروهی از یهودیان را بر آن داشت تا اجتماعی مستقل، از یهود بنا کنند. براین اساس طی یک حرکت برنامه ریزی شده و منسجم، نهضتی با هدف دستیابی به «وطن و هویت وطنی» پایه ریزی و برقرار نموندند که در میان یهودیان تندرو به «ارض موعود» شهرت یافت.

همچنین به خاطر قله «صهیون» در شهر بیت المقدس، این حرکت و نهضت نفرت انگیز، صهیونیسم نامگذاری شد. حرکتی که هدف آن ایجاد هویت و صاحب وطن کردن عده ای از صهیونیست بی هویت از راه اشغال و تصاحب اعتبار و وطن دیگران، در نقطه ای مناسب و برگزیده از جغرافیای زمین بود.

با این که یهودیان پس از ویرانی اورشلیم در سال ۷۰ میلادی به دست رومیان، در سراسر جهان پراکنده شدند، اما، وحدت دینی و فرهنگی خود را حفظ کردند و در ملت های دیگر حل نشدند. بدین جهت در طول تاریخ، به عنوان یک اقلیت دینی و گاه نژادی، به ویژه در کشورهای مسیحی، شکنجه و آزار دیدند و به همین دلیل، در طول قرن های متمادی، همواره آرزو و وعده ی بازیافت «ارض موعود» را در خیالشان می پروراندند.

در سال ۱۸۹۷ با تشکیل «نخستین کنگره جهانی صهیونیست» در شهر بال سوییس، صهیونیزم به صورت نهضت سیاسی سراسری در اروپا درآمد و تئودور هرتسل(۱۸۶۰-۱۹۰۴) سردبیر یکی از روزنامه های معتبر وین، رهبری نهضت را در دست گرفت. هرتسل در جزوه ای که در سال ۱۸۹۶ تحت عنوان «Der Yuden Stat» (کشور یهودیان) منتشر ساخت، خواستار تشکیل کشوری یهودی در فلسطین شده بود.

ابتدای توطئه، مهاجران صهیونیست در فلسطین که کشوری عرب نشین و تحت حاکمیت امپراتوری عثمانی (ترکیه) بود، زمین هایی خریداری و در آن تأسیسات کشاورزی ایجاد کردند. از همان ابتدا برای رهبران نهضت صهیونیزم واضح بود که تصرف زمین برای تحقق رؤیاهایشان امری ضروری است. انتخاب فلسطین به عنوان سرزمین موعود برای یهودیان، نه بر مبنای ریشه ی تاریخی و نه بر پایه اعتقاد به مقدسات و ارزش هاست؛ بلکه این انتخاب از آن روست که فلسطین در منطقه ای فوق العاده حساس و راهبردی واقع شده است و همچنین در زمانی که صهیونیست ها در صدد یافتن وطن برآمدند، این کشور مستعمره انگلیس بود و به راحتی به چنگ آنان می افتاد. این یک انتخاب سیاسی و راهبردی بود و شعارهای وطن یهود، ارض مقدس و سرزمین موعود یهود تنها بهانه ای برای رسیدن به اهداف طمعکارانه رژیم اسرائیل است.

یهودیان غاصب صهیونیسم برای رسیدن به هدف غیرمشروع خود از انواع تجاوزها، تعارض ها، دسیسه ها، توطئه ‏ها و کشتارهاى جمعى و آوارگى، بى‏ خانمانى و … کوتاهی نکردند و با همراهی و همکاری استکبار جهانی -در رأس آن آمریکا- بخشى از سرزمین‏هاى اسلامى را اشغال و تحت‏ سلطه خود در آورده ‏اند و سال هاست در این منطقه چهره ی غیر انسانی خود را برای جهانیان به تصویر می کشند. سران تندرو یهود در مقابله با ملل غیریهودی، اقداماتی انجام دادند که از جملۀ آنها، تأسیس محفل ماسونی (در قرن هفدهم میلادی) با دو هدف نابودسازیِ ادیان الهی و تسلّط بر دولت ها و نیز جنبش صهیونیزم (در قرن نوزدهم) با هدف تشکیل دولت یهود در ارض مقدس و استیلاء بر منطقۀ نیل تا فرات بود.

سران یهود به سبب ارتباط بسیار نزدیک با حاکمان اروپا، در سمت مشاور در حوزه استعمارگری و دستیابی به ثروت‌های بی حساب با ابداع نظام مالی بانکی، در تحقق بخشیدن به این اهداف موفقیت های چشمگیری کسب کردند. آنها برای تحقق نویدهای «تلمود» در سیطرۀ یهود بر دنیا، در مرحله اول یک حکومت پنهان مرکّب از سیصد یهودی تشکیل دادند. در این رساتا وُلتر راتنویِ یهودی در روزنامه «وینر پرس» مورّخ ۲۵دسامبر ۱۹۰۹ نوشت: «سرنوشت اروپا تنها به دست سیصد یهودی تعیین می گردد».

اکنون در حالی که سالها از تداوم جنایات رژیم اشغالگر قدس می گذرد، بار دیگر در آستانه روز جهانی قدس قرار داریم. روز همدردی با ملت فلسطین و ادامه جنگ و جهاد برای شکست رژیم صهیونیستی. فزون طلبی، نژادپرستی و اعمال غیراخلاقیِ تندروهای یهودی در طول تاریخ، سبب نزول عذاب های الهی بسیاری بر ایشان شده و آن ها را بارها هدف تاخت و تاز اقوام و ملل گوناگون قرار داده است. نکوهش یهود و تهدید ایشان به عذابهای الهی به کرّات در عهد عتیق (تورات) به چشم می خورد.

روز قدس فرصتی است که همه مسلمانان و آزاد اندیشان جهان به اهمیت بیت المقدس در دین اسلام و به اهمیت ملت فلسطین در مبارزه خود فکر کنند. قدس، اولین قبله و دومین حرم مسلمانان جهان، سرزمین اصلی و وطن میلیون‌ها آواره ی فلسطینی است که استکبار جهانی توسط صهیونیسم جنایتکار، آن سرزمین را از دست ساکنان و صاحبان واقعی اش خارج ساخته است. امام خمینی(ره) در پیامی در ارتباط با روز قدس فرمود: «من از عموم مسلمانان جهان و دولت‌های اسلامی می‌خواهم که برای کوتاه کردن دست این غاصب و پشتیبانان آن ‌به هم بپیوندند، و جمیع مسلمانان جهان را دعوت می‌کنم آخرین جمعه ماه مبارک رمضان را که از ایام قدر است و می‌‌تواند تعیین کننده سرنوشت مردم فلسطین نیز باشد، به عنوان «روز قدس» انتخاب و طی مراسمی همبستگی بین‌المللی مسلمانان را در حمایت از حقوق قانونی مردم مسلمان فلسطین اعلام نمایند.»

تاریخ بشریت هرگز جنایت‏ها، حماقت ها و اهانت‏ هاى گروهى صهیونیست جنایت پیشه را که می خواهند اصالت ملی دیگران را به نام خود ثبت کنند، فراموش نخواهد کرد و به یاری خداوند متعال روزی فرا خواهد رسید که از صحنه ی روزگار حذف خواهند شد. حقیقتی مسلم که آثارفروپاشی و اضمهلال این ر‍‍ژیم نشانی امید بخش بر تحقق حتمی آن است.

 الف