گزارش
شاید آرمان فلسطین بتواند به مسلمانان گوشزد کند که نیازمند وحدت هستند و لازم است دست از تنش‌هایی که در نهایت منافع رژیم صهیونیستی را تامین می‌کنند، برکشند.
روز قدس بار دیگر فرا می‌رسد تا صحنه خیابان‌های کشورهای اسلامی، دوباره شاهد خشم ملت‌های مسلمان علیه اسرائیل باشد. مراسم روز قدس که به‌عنوان ابتکار بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران، هرسال در جمعه آخر ماه مبارک رمضان در بسیاری از کشورهای اسلامی برگزار می‌شود، امسال علاوه بر یادآوری مساله فلسطین و اشغال قدس شریف به‌عنوان مهمترین مساله جهان اسلام، پیامی دیگر نیز برای مسلمانان و بالاخص کشورهای عربی در بر دارد.بدیهی است که پیش‌زمینه بازگرداندن فلسطین به آغوش جهان اسلام، وحدت در میان مسلمانان است و وحدت را باید به‌درستی، گم‌شده امروز جهان اسلام دانست. پس از موج بیداری اسلامی که می‌توانست فرصتی سترگ برای مسلمانان در مواجهه با رژیم اشغالگر قدس ایجاد کند، متاسفانه برخی تمایلات فرقه‌ای و ناتوانی‌ها در مدیریت تحولات در کنار شیطنت‌های مستمر جبهه غرب، اسرائیل و ارتجاع عربی، وحدت جهان اسلام را در راستای منافع رژیم صهیونیستی به‌خطر افکند.
رهبر عالی‌قدر انقلاب اسلامی اخیرا در خصوص مصر و وقایع دردناکی که این روزها در این کشور اتفاق می‌افتند، به‌درستی اشاره کردند که بیداری اسلامی در جامعه مصر به درستی مدیریت نشد.
متاسفانه این سوءمدیریت هم ابعاد داخلی و هم ابعاد بین‌المللی دارد که به ضرر آرمان فلسطین تمام شده و به‌نفع رژیم صهیونیستی است. صهیونیست‌ها در واقع از فضای هرج و مرجی که در منطقه ایجاد شده است بهره‌های فراوانی می‌برند و اگر روز قدس امسال همین پیام را برای مسلمانان داشته باشد، کافی است.
* دو سطح اختلافات جدی در منطقه
متاسفانه این روزها، مسلمانان خاورمیانه در دو سطح دچار اختلافات جدی شده‌اند. اول سطح ملی و دوم، سطح مذهبی – فرقه‌ای. هر دوی این اختلافات به نفع اسرائیل تمام می‌شود.
در سطح ملی، دو کشوری که در تاریخ خود بزرگ‌ترین تقابلات نظامی با اسرائیل را داشته‌اند، دچار وضعیتی اسفناک هستند. سوریه، با فتنه‌ای که دست‌پخت مشترک غرب، ارتجاع عربی و جریان تکفیری است مواجه شده است و از تضعیف این کشور بیش از اسرائیل کسی نفع نمی‌برد. بیش از یکصد هزار سوری جان خود را از دست داده‌اند، بیش از یک‌میلیون سوری آواره شده‌اند و ده‌ها هزار منزل مسکونی آسیب دیده است. صنعت و کشاورزی سوریه عملا فلج شده و اقتصاد این کشور با تنگناهای جدی مواجه شده است.
ارتش سوریه از 18 کشور جهان اسیر دارد. این اسرا همان سلفی‌هایی هستند که از اقصی نقاط جهان آمده‌اند تا به خیال خود سیستم حکومتی شبیه به طالبان افغانستان ایجاد کنند و اکنون به اسم اسلام، «جهاد النکاح» به راه انداخته‌اند.
اگرچه پیش‌روی‌های ارتش سوریه با حمایت حزب‌الله لبنان اخیرا بسیار چشمگیر بوده است اما سوال اصلی اینجاست، آیا فتنه سوریه به نفع اسرائیل تمام نشده است؟ آنهایی که یک عنصر مهم محور مقاومت را چنین کوبیدند، کاری جز خدمت به اسرائیل کردند؟ آیا توان ارتش سوریه و حزب‌الله، بهتر نبود در مسیر آرمان فلسطین به‌کار بسته شود؟
و اما در مصر که در تاریخ معاصر الهام‌بخش اندیشه‌های سیاسی در جهان عرب بوده است، دیکتاتوری نظامیان نه‌تنها به قدرت بازگشت، بلکه جنگ برادرکشی در خیابان‌ها به راه افتاده است. نبرد بین رابعة‌العدویه و تحریر، در حالی ادامه دارد که ارتش مصر به اخوانی‌ها اولتیماتوم می‌دهد و اخوانی‌ها سخن از «ایستادن تا پای شهادت می‌گویند.» در مصر، حتی به نمازگزاران هم رحم نشد و ده‌ها نمازگزار در خیابان کشته شدند.
از سوی دیگر، اخوان‌المسلمینی که با خیانت غرب و ارتجاع عربی مواجه شده است، همان طرفی است که هنگام در دست داشتن قدرت، به‌جای لغو کمپ‌دیوید بر آتش جنگ در سوریه افزود. شاید اگر آن روز اخوانی‌ها پای شهادت در میدان نبرد با اسرائیل می‌ایستادند، آن‌قدر با فقدان مشروعیت مواجه نمی‌شدند که امروز در برابر برادران مصری خود تا پای شهادت بایستند!
در تونس هم بلبشو برپاست، در لیبی هم آتش زیر خاکستر فروزان است. در بحرین سرکوب مردم انقلابی ادامه دارد و در یمن، همچنان معاون عبدالله صالح ترکتازی می‌کند. حتی لبنان نیز با احتمال فتنه فرقه‌ای مواجه است. ارتجاع عربی هم ظاهرا نگران تنها چیزی که نیست، آرمان فلسطین است.
اما در سطح مذهبی – فرقه‌ای، باز شدن پای گروه‌های تکفیری به معادلات منطقه بالاخص در سوریه، خطر برادرکشی بین شیعه و سنی را به‌شدت افزایش داده و حتی در برخی نقاط فعلیت بخشیده است. وقتی جریان تکفیری علنا به مقدسات شیعه اهانت می‌کند، نبش قبر کرده و نیروهایش دست به آدم‌خواری می‌زنند، طبیعی است که گروه‌های شیعه هم واکنش نشان دهند.
جمهوری اسلامی ایران از بدو تاسیس تاکنون بارها موضع خود را در خصوص وحدت شیعه و سنی بیان داشته است. این‌گونه اختلافات تنها به نفع دشمنان همه مسلمانان از جمله اسرائیل تمام می‌شود و دقیقا هیچ‌یک از طرف‌های مسلمان، خیری از آن نمی‌بینند.
* روز قدس امسال باید پیام‌آور وحدت باشد
امسال مراسم روز قدس در چنین شرایطی برگزار می‌شود. شاید آرمان فلسطین بتواند به مسلمانان گوشزد کند که نیازمند وحدت هستند چرا که این آرمان، نه با مذاکرات ملال‌آور مدنظر جان کری، که با اقدام مشترک مسلمین قابل تحقق است. اگر قرار بود از مذاکرات مدنظر امثال کری آبی گرم شود، باید تمام منابع آبی منطقه تاکنون تبخیر شده بود!
وحدت در بین مسلمین تنها زمانی تحقق می‌پذیرد که اولا، جریان‌های افراطی از صحنه حذف شوند، ثانیا، ارتجاع عربی منافع اسلام را بر منافع غرب ترجیح دهد و ثالثا گفت‌وگوی ملی در کشورهای بحران‌زده، بالاخص سوریه آغاز شود.
در چنین شرایطی است که با اعمال فشار بر رژیم صهیونیستی می‌توان این رژیم را گام به گام به عقب برد و مضمحل کرد. تا زمانی که سلاح‌های مسلمین به روی هم کشیده شده و مسلمانان با سلاح‌های غربی یکدیگر را می‌کشند، بعید است که حتی خراشی به صورت رژیم صهیونیستی بیفتد.
روز قدس امسال باید پیام‌آور وحدت باشد که البته همیشه بوده است؛ سوال اینجاست که گوش شنوایی برای این پیام پیدا می‌شود یا نه؟