ترامپ در بیانیه خود با قیاسی عجیب میان ایران و عربستان، به گونه‌ای نتیجه گیری کرده که گویی قتل خاشقجی، بمباران یمن و دیگر جنایات سعودی‌ها کار ایران بوده است. قیاسی که وزیر امور خارجه ایران را از آن خنده آمد و محمد جواد ظریف در توییتی نوشت: ترامپ به شکلی عجیب و غریب بند اول بیانیه شرم آور خود درباره جنایات سعودی‌ها را به متهم کردن ایران به هرگونه شرارتی که به فکرش می‌رسد، اختصاص می‌دهد. چه بسا مسئول آتش سوزی (جنگل) کالیفرنیا هم ما باشیم، چون کمک نکردیم جنگل‌ها را با چنگک تمیز کنند، آنگونه که فنلاندی‌ها ها این کار را می‌کنند؟
بیانیه ترامپ در حالی ایران را هدف حمله قرار داد که دستگاه‌های
اطلاعاتی آمریکا از یک سو بر نقش مستقیم محمدبن سلمان ولیعهد سعودی در قتل
خاشقجی تاکید دارند و از دیگر سو رسانه‌های غرب هر روز تصاویر زنان و
کودکان بی دفاع یمنی را زیر بمباران عربستان مخابره و منتشر می‌کنند.
حمایت بی دریغ مدعی حقوق بشر از جنایتگری بن سلمان
همزمان با ناپدید شدن جمال خاشقجی، روزنامه نگار منتقد سعودی در کنسولگری عربستان در شهر استانبول ترکیه، بسیاری از رسانه‌های خبری از کشته شدن این روزنامه نگار به دستور مستقیم بن سلمان خبر دادند. خبری که روز‌های گذشته هم از سوی سرویس اطلاعات و امنیت آمریکا مورد تایید قرار گرفت. پس از این تایید، افکار عمومی جهان منتظر اظهارنظر رسمی دولت و رییس جمهور آمریکا بودند. اظهارنظری که انجام شد و بر بهت جهانی و منطقه‌ای در این زمینه افزود. با بررسی سطور بیانیه ترامپ می‌توان دلیل حمایت‌های بی دریغ آمریکای مدعی حقوق بشر از جنایت کاری، چون بن سلمان را دریافت.
اگر تا پیش از این موضوع فروش سلاح به عربستان در نهان تطهیر کننده
هر جنایت سعودی بود، این بار ترامپ در بیانیه خود بر آن آشکارا تاکید کرد و
گفت که قرارداد‌های تجاری خود با عربستان را قربانی هیچ اصول انسان
دوستانه‌ای نخواهد کرد. ترامپ همچنان ترجیح می‌دهد یک متحد پولدار هرچند
جنایتکار در منطقه خاورمیانه داشته باشد و کیست که نداند برای تک تک کلمات و
جملات بیانیه خود میلیون‌ها دلار از دولت سعودی دریافت کرده است.
شاید از منظر نفع و ضرر بین المللی و دکترین ماکیاول محور آمریکا
بتوان به ترامپ در حمایت از بن سلمان «بای نحو کان» حق داد. چهارصدمیلیون
دلار در اقتصاد آمریکا رقم کمی نیست که تاجری مانند ترامپ بتواند از آن چشم
بپوشد. آنچه، اما وجدان جهانی را پس از فرونشست موج رسانه‌ای آزار می‌دهد،
معیار‌های مضحک و دوگانه آمریکا در امر حقوق بشر است.
جنایتگری ولیعهد سعودی و حمله عجیب ترامپ به ایران
همانگونه که اشاره شد می‌توان با توجه به نوع رابطه سودرسان
سعودی‌ها به آمریکا سخنان ترامپ را درک کرد و چشم پوشی او از خطا‌های ریز و
درشت ولیعهد جوان را فهمید، اما فرافکنی مضحک مسوولیت این چشم پوشی به سمت
ایران چندان عقلایی به نظر نمی‌رسد. هرچند تاریخچه دشمنی آمریکا با ایران
آن را هم موجه و قابل درک می‌کند.
در سطرسطر بیانیه ترامپ نام ایران
بار‌ها تکرار شده است، حتی بیشتر از نام خاشقجی. این که در قتل روزنامه
نگار عربستانی، ایران چه نقشی داشته است و چرا باید در بیانیه مختص این
رویداد تلخ، بار‌ها نام ایران تکرار شود همچنان علامت سوال بزرگی است.
ترامپ کشوری را خطرناک توصیف کرده و ملتی را تروریست نامیده است که براساس
آمار‌های اعلامی آمریکا، وهابی‌های سعودی بیشترین عملیات‌های انتحاری و
تروریستی را در جهان انجام داده اند و بیشترین حجم کمک‌های مالی به
گروه‌های تروریستی مانند داعش و طالبان از سوی شیخ‌های عربستان و دولت این
کشور انجام شده است.
به گزارش ایرنا، ترامپ در حالی ایران را تروریست می‌نامد که
بزرگترین زرادخانه هسته‌ای خاورمیانه نه در ایران که در سرزمین‌های اشغال
شده فلسطین و در اختیار رژیمی است که به صورت دولتی و سیستماتیک ترور انجام
می‌دهد. بزرگترین خریدار اسلحه از آمریکا هم نه ایران بلکه عربستان است.
ایران کشوری است که هشت سال در خاورمیانه با تروریستی، چون صدام
حسین و حامیانش جنگید و در سال‌های اخیر هم با تروریست‌های داعش مقابله
می‌کند، نکته‌ای که ترامپ و دیگر دولتمردان آمریکا از کنار آن به راحتی
عبور می‌کنند.
وجهه آمریکا قربانی دلار‌های نفتی
نوع واکنش رییس جمهوری آمریکا به جنایت فجیع شاهزاده سعودی در قتل
روزنامه نگار عربستانی، نشان می‌دهد که اگر تاکنون جهان از معیار‌های
دوگانه آمریکا در برخورد با جنایات حیران بود، این روز‌ها نابودی این
معیار‌های دوگانه اسباب مزاح جهانی شده است.
ترامپ ظاهرسازی‌های پیشین آمریکا درباره تضاد منافع با شعار‌های حقوق بشری را کنار گذاشته و با صراحت می‌گوید پول خون خاشقجی را دریافت کرده و نمی‌تواند از این دلار‌ها به راحتی عبور کند. برنامه ریزی ترامپ برای کاخ سفید هرچه باشد با اسلاف او متفاوت و حتی گاهی متضاد است و باید منتظر ماند و دید تاجر مسلکی ترامپ تا کجا و تا چه زمانی می‌تواند هویت آمریکا در جهان را با ابهامات اساسی و تناقض‌های بنیادین مواجه کند.