هزینه کردن نام «ملی» برای پروژه‌های اینچنینی، جز تضعیف توانمندی متخصصان ایرانی در چشم کاربران وب در درون و بیرون از کشور نخواهد بود. شاید بهتر بود که متولیان امر به جای این کار که هزینه‌های صورت گرفته برای آن اعلام نشده است، به سراغ سرویس‌های فراوانی می‌رفتند که توسط کار‌شناسان ایرانی طراحی شده و تا اندازهای با اقبال کاربران روبه‌رو شده‌اند.
راه‌اندازی یک خدمات با پسوند ملی از آن دست
رویکردهایی است که در سال‌های اخیر بسیار رخ داده و البته بیش از هر چیز
در حوزه دنیای مجازی رخ داده است؛ اما فارغ از آنکه آخرین خدمات ملی
رونمایی شده، از نام خارجی «ایمیل» به جای معادل فارسی آن یعنی «رایانامه»
بهره گرفته، ایرادات اساسی‌تری متوجه آن است که آگاهی از آن خالی از لطف
نیست.
به گزارش «تابناک»، روز گذشته با حضور وزیر ارتباطات «ایمیل ملی» به آدرس mail.post.ir راه‌اندازی شد؛ هرچند پیشتر سرویس‌های گوناگونی در سایت‌های دیگری به نام ایمیل ملی آغاز به کار کرده بودند، این سرویس جدید برای ارتباط بهتر دولت با مردم به صورت الکترونیک و با امنیت بالا ایجاد شده است.
با اعلام این خبر، سری به سایت مذکور زده و برای نام‌نویسی اقدام کردیم که با مسائل عجیبی روبه‌رو شدیم: در سایت نام‌نویسی ایمیل ملی شرکت پست دو گزینه ثبت نام افراد حقیقی و حقوقی قرار داده شده که با کلیک روی آنها به کاربر هشدار داده می‌شود که شرکت پست هیچ گونه مسئولیتی نخواهد پذیرفت!
این هشدار‌ها در حالی داده می‌شود که نخستین و مهمترین عامل جذابیت یک سامانه دریافت و ارسال ایمیل، امنیت بالا و پذیرش مسئولیت حفاظت از اطلاعات کاربران است و در این راستا شرکت پست باید به کاربر اطمینان دهد که مسئولیت همه چیز را بر عهده خواهد گرفت؛ همچنان که در سرویس‌های پستی دیگر این کار را انجام می‌دهد.
ماجرا هنگامی جالب‌تر می‌شود که پس از تأیید مسئولیت نپذیرفتن پست، به صفحه نام‌نویسی می‌رسیم؛ در فرم نام‌نویسی ایمیل ملی، کاربر می‌بایست اطلاعات مرتبط را وارد کرده و یک ایمیل برای خود برگزیند که در این بخش نیز قوانین Userfriendly رعایت نشده و در صورتی‌که نام کاربریِ مورد نظر کاربر قبلا گرفته شده باشد، پس از پر کردن فرم و فرستادن آن به آگاهی کاربر رسانده می‌شود، نه پیش از آن.
این در حالی است که به گفته رئیس هیأت‌مدیره پست، می‌بایست به هر کاربر پنجاه مگابایت فضا اختصاص داده شود که این گونه نیست؛ آنچه در سایت نشان داده شده، برای دریافت یک ایمیل یک ساله با حجم ده مگابایت، باید سه هزار تومان واریز شود؛ مبلغی به ظاهر اندک که در قیاس با ایمیل‌های فراوان موجود ـ که بیشتر رایگان هستند ـ به شدت گزاف به نظر رسیده و میتواند انگیزه انصراف کاربر از ادامه پر کردن فرم باشد.
این در حالی است که شاید پانزده سال پیش نیز سایت‌های ارائه دهنده خدمات ایمیل برای ارائه ده مگابایت فضا، هزینه‌ای دریافت نمی‌کردند و اکنون نیز سرویس دهنده‌های پست الکترونیک به جای کسب درآمد مستقیم از کاربر، از تبلیغات و خدمات ارزش افزوده و امکانات جانبی ایمیل هزینه‌های خود را جبران می‌کنند؛ بماند که سایت‌های فراوانی در دنیای مجازی مشغول به کار‌ند که گاه تا ده‌ها و صدها برابر این حجم، به رایگان فضا در اختیار کاربران می‌گذارند!
همه این عوامل و مسائل دیگر، دست به دست هم می‌دهند تا ایمیل ملی تنها در نام «ملی» باقی بماند؛ در حالی که برخی شرکت‌های بخش خصوصی داخلی هم اکنون با استفاده از متخصصان ایرانی و سرورهای ایرانی، ایمیل رایگانی با فضای یک گیگابایت هم به کاربران خود عرضه می‌کنند که به رغم این امکان، هنوز هم با اقبال عمومی روبه‌رو نشده‌اند.
گویا هزینه کردن نام «ملی» برای پروژه‌های اینچنینی، تضعیف توانمندی متخصصان ایرانی در چشم کاربران وب در درون و بیرون از کشور خواهد بود. شاید بد نبود به جای این کار که هزینه‌های به ثمر نشستن آن بر ما پوشیده است، به سراغ سرویس‌های فراوانی می‌رفتند که توسط کار‌شناسان ایرانی طراحی شده و تا اندازهای با اقبال کاربران نیز روبه‌رو شده‌اند؛ چه بسا این کار می‌توانست نتیجه ملی‌تری داشته باشد!
به گزارش «تابناک»، روز گذشته با حضور وزیر ارتباطات «ایمیل ملی» به آدرس mail.post.ir راه‌اندازی شد؛ هرچند پیشتر سرویس‌های گوناگونی در سایت‌های دیگری به نام ایمیل ملی آغاز به کار کرده بودند، این سرویس جدید برای ارتباط بهتر دولت با مردم به صورت الکترونیک و با امنیت بالا ایجاد شده است.
با اعلام این خبر، سری به سایت مذکور زده و برای نام‌نویسی اقدام کردیم که با مسائل عجیبی روبه‌رو شدیم: در سایت نام‌نویسی ایمیل ملی شرکت پست دو گزینه ثبت نام افراد حقیقی و حقوقی قرار داده شده که با کلیک روی آنها به کاربر هشدار داده می‌شود که شرکت پست هیچ گونه مسئولیتی نخواهد پذیرفت!
این هشدار‌ها در حالی داده می‌شود که نخستین و مهمترین عامل جذابیت یک سامانه دریافت و ارسال ایمیل، امنیت بالا و پذیرش مسئولیت حفاظت از اطلاعات کاربران است و در این راستا شرکت پست باید به کاربر اطمینان دهد که مسئولیت همه چیز را بر عهده خواهد گرفت؛ همچنان که در سرویس‌های پستی دیگر این کار را انجام می‌دهد.
ماجرا هنگامی جالب‌تر می‌شود که پس از تأیید مسئولیت نپذیرفتن پست، به صفحه نام‌نویسی می‌رسیم؛ در فرم نام‌نویسی ایمیل ملی، کاربر می‌بایست اطلاعات مرتبط را وارد کرده و یک ایمیل برای خود برگزیند که در این بخش نیز قوانین Userfriendly رعایت نشده و در صورتی‌که نام کاربریِ مورد نظر کاربر قبلا گرفته شده باشد، پس از پر کردن فرم و فرستادن آن به آگاهی کاربر رسانده می‌شود، نه پیش از آن.
این در حالی است که به گفته رئیس هیأت‌مدیره پست، می‌بایست به هر کاربر پنجاه مگابایت فضا اختصاص داده شود که این گونه نیست؛ آنچه در سایت نشان داده شده، برای دریافت یک ایمیل یک ساله با حجم ده مگابایت، باید سه هزار تومان واریز شود؛ مبلغی به ظاهر اندک که در قیاس با ایمیل‌های فراوان موجود ـ که بیشتر رایگان هستند ـ به شدت گزاف به نظر رسیده و میتواند انگیزه انصراف کاربر از ادامه پر کردن فرم باشد.
این در حالی است که شاید پانزده سال پیش نیز سایت‌های ارائه دهنده خدمات ایمیل برای ارائه ده مگابایت فضا، هزینه‌ای دریافت نمی‌کردند و اکنون نیز سرویس دهنده‌های پست الکترونیک به جای کسب درآمد مستقیم از کاربر، از تبلیغات و خدمات ارزش افزوده و امکانات جانبی ایمیل هزینه‌های خود را جبران می‌کنند؛ بماند که سایت‌های فراوانی در دنیای مجازی مشغول به کار‌ند که گاه تا ده‌ها و صدها برابر این حجم، به رایگان فضا در اختیار کاربران می‌گذارند!
همه این عوامل و مسائل دیگر، دست به دست هم می‌دهند تا ایمیل ملی تنها در نام «ملی» باقی بماند؛ در حالی که برخی شرکت‌های بخش خصوصی داخلی هم اکنون با استفاده از متخصصان ایرانی و سرورهای ایرانی، ایمیل رایگانی با فضای یک گیگابایت هم به کاربران خود عرضه می‌کنند که به رغم این امکان، هنوز هم با اقبال عمومی روبه‌رو نشده‌اند.
گویا هزینه کردن نام «ملی» برای پروژه‌های اینچنینی، تضعیف توانمندی متخصصان ایرانی در چشم کاربران وب در درون و بیرون از کشور خواهد بود. شاید بد نبود به جای این کار که هزینه‌های به ثمر نشستن آن بر ما پوشیده است، به سراغ سرویس‌های فراوانی می‌رفتند که توسط کار‌شناسان ایرانی طراحی شده و تا اندازهای با اقبال کاربران نیز روبه‌رو شده‌اند؛ چه بسا این کار می‌توانست نتیجه ملی‌تری داشته باشد!
تابناک