کنفرانس "ژنو 2" دروازه ای برای تعامل مستقیم با ایران

به نقل از پایگاه برو مگزین، نویسنده مقاله با ابراز خوش بینی از برگزاری موفقیت آمیز انتخابات ریاست جمهوری در ایران برای آینده خاورمیانه و سوریه می نویسد "هفته گذشته آمار و ارقام بالایی از میزان تلفات در جریان بحران سوریه منتشر شد. برخی اظهار داشتند که دیگر امیدی به رفع مسالمت آمیز بحران سوریه نیست. اما پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری ایران و پیروزی "حسن روحانی" بعنوان رییس جمهور منتخب آن کشور پنجره امید برای حل بحران سوریه از طریق سیاسی و دیپلماتیک بیشتر گشوده شده است. مسئله اصلی در اینجا این است که واکنش آمریکا به این مسئله چه خواهد بود." 

نویسنده در ادامه با اشاره به کارشکنی کشورهای غربی در مسیر برگزاری کنفرانس "ژنو 2" می افزاید "در تاریخ 22 ژوئن (1 تیر) 11 کشور غربی و کشورهای عضو محور ارتجاع عرب در لندن گردآمدند و کنفرانسی را موسوم به کنفرانس "دوستان سوریه" تشکیل دادند. این کشور در کنفرانس مذکور بر سر ادامه کمک های تسلیحاتی به تروریست های سوری به توافق رسیدند. در مقابل آنان مدعی شدند که این نشست پیش زمینه ای برای برگزاری کنفرانس "ژنو 2" خواهد بود. با این حال کنفرانس ژنو که قرار بود در ماه گذشته میلادی برگزار شود طبق برنامه ریزی های انجام شده به تاخیر افتاد. مسئله اصلی در این میان کارشکنی کشورهای غربی و کشورهای عضو محور ارتجاع عرب در مورد شرکت کنندگان در کنفرانس بوده است. علیرغم آنکه این کشورها از تروریست های سوری حمایت می کنند، روسیه و چین خواستار شرکت نماینده جمهوری اسلامی ایران در آن نشست شده اند که در مقابل با مخالفت کشورهای حامی تروریست ها مواجه شده است. دولت آمریکا در پی طرح ادعاهایی پیرامون استفاده از سلاح شیمیایی توسط دولت "بشار اسد" رییس جمهور سوریه در اقدامی مضحک اظهار داشت که تسلیحات بیشتری را در اختیار تروریست های سوری قرار می دهد." 

نویسنده با اذعان به محبوبیت مردمی دولت اسد در سوریه می افزاید "با این حال نبایستی فراموش کرد که دولت اسد در سوریه هواداران بسیاری دارد. فارغ از مسکو و پکن، در سطح منطقه ای شیعیان عراق و جنبش "حزب الله" لبنان هوادار دولت اسد هستند. در همین راستا، "ولادیمیر پوتین" رییس جمهور روسیه نیز اظهار داشته است که سامانه های موشکی ضد هوایی "اس-300" را در اختیار دولت سوریه قرار خواهد داد و این در حالیست که رژیم صهیونیستی مدعی شده بود که این اقدام "خط قرمز" آن رژیم در مورد سوریه خواهد بود." 

نویسنده در ادامه مقاله بار دیگر به تاثیر مهم "حماسه سیاسی" خلق شده ملت بزرگ ایران بر تحولات منطقه ای و بخصوص بحران سوریه می پردازد و می افزاید "علیرغم آنکه کشورهای جهان در مورد بحران سوریه با یکدیگر اتفاق نظر ندارند، در ایران نتیجه انتخابات ریاست جمهوری آن کشور نشان داد که ظرفیت جدیدی برای رفع بحران سوریه گشوده شده است. در تاریخ 14 ژوئن (24 خرداد) رای دهندگان ایرانی به شکلی چشمگیرپای صندوق اخذ رای رفتند و با رای اکثریت خود "حسن روحانی" بعنوان رییس جمهور منتخب ایران برگزیدند. روحانی پس از پیروزی در انتخابات اظهار داشت که جمهوری اسلامی ایران مایل است تا به تمامی کشورهای جهان از جمله با کشور آمریکا تعاملی سازنده داشته باشد. انتخاب روحانی می تواند فرصتی مناسب برای یافتن راه حلی سیاسی و دیپلماتیک به منظور رفع بحران سوریه و همچنین بهبود رابطه ایران با کشورهای غربی باشد. "

"نبایستی نقش دیپلماتیک ایران و توانایی های آن کشور در حل بحران سوریه را دست کم گرفت. علیرغم آنکه رژیم صهیونیستی اظهار داشته که در مورد ظرفیت های ایران در مورد حل بحران سوریه تردید دارد، رهبران کشورهای اروپایی موضعی بسیار مثبت در مورد انتخاب رییس جمهور ایران اتخاذ نموده اند. برای مثال، "فرانسوا اولاند" رییس جمهور فرانسه در تغییر موضعی آشکار اظهار داشت که از حضور رییس جمهور منتخب ایران در کنفرانس "ژنو 2" استقبال می کند. با این حال متاسفانه اولاند همچون گذشته بر خواست خود مبنی بر عدم حمایت ایران از دولت اسد تاکید ورزیده است و این موضوعی است که جمهوری اسلامی ایران بارها اعلام کرده که با آن موافقت نخواهد کرد." 

نویسنده در ادامه با اذعان به نقش ضرورت حضور نمایندگان کشورمان در کنفرانس ژنو می افزاید "تعامل با تهران در مورد بحران سوریه بعنوان یکی از شرکایی که خواهان برقراری صلح در آن کشور است می تواند روند حل بحران سوریه را تسهیل نماید و سبب شود تا روند گذار سیاسی در آن کشور راحت تر صورت پذیرد. در این میان می بایستی اشاره کرد که مذاکرات بر سر برنامه هسته ای ایران ادامه دارد، لبنان درگیر بی نظمی داخلی شده و نیروهای آمریکایی نیز در افغانستان گرفتار باتلاقی شده اند که خود ایجاد کرده اند در نتیجه همکاری بر سر رفع بحران سوریه می تواند دروازه ای برای مذاکرات دیپلماتیک گسترده تر میان ایران و کشورهای غربی بر سر موارد مورد مناقشه باشد. در این مورد، "ویلیام گرین میلز" سفیر پیشین آمریکا و یکی از کارشناسان باتجربه مسائل ایران از زمان 1959 میلادی تاکنون در این باره ابراز خوش بینی کرده و اظهار داشته که گمان می کند سال آینده بهترین فرصت برای آمریکایی ها باشد تا با مقامات ایرانی به تعامل مستقیم پرداخته و تلاش کنند تا از طریق مذاکرات جدی موارد مورد مناقشه میان دو طرف را حل نمایند."