
به گزارش پایداری ملی، انتظار میرود شرکت ملی نفت چین سهامدار عمده پروژه ۵ میلیارد دلاری بزرگترین میدان گازی جهان شود و شرکت دولتی سی ان پی سی که در ابتدا به یک کنسرسیومی با حضور توتال و شرکت پتروپارس ایران در سال ۲۰۱۶ برای توسعه فاز ۱۱ پیوسته بود، قرار است سهم خود را از ۳۰ درصد کنونی افزایش دهد. توتال در ابتدا دارای سهام ۵۰,۱ درصدی در این پروژه توسعه ای بود.
محمود مصطفوی، مدیر بخش سرمایهگذاری شرکت ملی نفت ایران گفته است که سی ان پی سی به سهامدار عمده در این پروژه تبدیل خواهد شد. اما هنوز شرایط قرارداد به صورت رسمی تغییر نکرده است.
توتال که در سال ۲۰۱۷ این قرارداد را با ایران نهایی کرد، زمانیکه ترامپ در ماه می تصمیم گرفت تا از توافق هسته ای خارج شود، ۴۰ میلیون یورو معادل ۴۵,۷ میلیون دلار در این پروژه هزینه کرده بود.
هفته گذشته دور نخست تحریمهای آمریکا علیه ایران اجرایی شد و در ماه نوامبر تحریمهای بیشتری علیه ایران اعمال خواهد شد. این اقدام تلاش شرکتها برای ورود به ایران پس از توافق هسته ای را با پیچیدگیهایی مواجه کرده است.
توتال پیش از این، یک بار در سال ۲۰۰۹ به علت تحریمها ایران را ترک کرده بود. این شرکت در نظر داشت تا در ابتدا یک میلیارد دلار در فاز ۱۱ سرمایهگذاری کند که در نهایت منجر به تولید ۲ میلیارد فوت مکعب گاز در روز معادل روزانه ۴۰۰ هزار بشکه نفت شود. این قرارداد ۲۰ ساله بود.
سی ان پی سی از سال ۲۰۰۴ در ایران فعالیت دارد و در خدمات نفت و گاز در میادین ایران ارائه میدهد.