به گزارش گروه اقتصاد بین الملل فارس به نقل از بلومبرگ، درحالی که وزرای نفت عضو اوپک برای نشست وین در آخر این هفته آماده می‌شوند، ترامپ در حساب توئیتریش آن‌ها را آماج انتقاد کرد، اما در حقیقت تصمیم خود ترامپ برای باز گرداندن تحریم‌های ایران، عامل اصلی افزایش قیمت نفت است.
متهم کردن اوپک برای افزایش غیرطبیعی قیمت نفت اندکی گیج کننده است چراکه اوپک این کار را نکرده و برای بیش از ۳۰ سال است که این کار را نکرده است.
گویا ترامپ این حقیقت را سرزنش می‌کند که برخی از اعضای اوپک میلیون‌ها دلار هزینه کرده اند تا ظرفیت مازاد ایجاد کنند که از آن استفاده نمی‌کنند. البته این مازاد یک شیر اطمینان حیاتی برای مواقع ناگهانی قطع عرضه است. نظیر آنچه در حمله آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ یا آنچه در درگیری لیبی در سال ۲۰۱۱ اتفاق افتاد. ظرفیت مازاد اوپک برای جبران اختلالات ناگهانی عرضه بیش از ذخایر راهبردی آمریکا استفاده می‌شود.
دلیلی وجود ندارد که اوپک به اندازه‌ای که ترامپ یا هر کس دیگری می‌خواهد، نفت تولید کند. اوپک برای محافظت از منافع اعضایش وجود دارد. شاید برای برخی تسکین آمریکا جز منافع آن‌ها باشد، اما به وضوح برای دیگران اینطور نیست.
کمتر از ۲ سال پیش، هارولد هام، مشاور انرژی ترامپ به بیزنس ویک گفت: اوپک سازمانی «نامربوط» است. یک ماه بعد همین فرد گفت: اکنون زمان مناسبی برای اوپک نامربوط است بر سر کاهش تولید برای افزایش قیمت به توافق برسد.
هیچ کس از سیاستمداران یا مشاوران انتظار ندارد، در حرفشان ثابت قدم باشند. نفت ۶۷ دلار با نفت ۴۶ دلار خیلی تفاوت دارد. در آن موقع نفت شیل به نجات نیاز داشت و عربستان سیاست «هرچقدر می‌خواهیم تولید کنیم» خود را تغییر داد و سبب بهبود قیمت نفت شد.
اکنون عربستان دوباره در جلوی صفی از اعضای اوپک قرار گرفته که از دیگر اعضا برای مقاصد آمریکا استفاده می‌کنند؛ این بار با افزایش تولید. وزیر نفت عربستان تنها ۸ هفته گذشته گفته بود که متوازن سازی بازار هنوز انجام نشده و محدودیت تولید باید ادامه یابد.
چه چیزی در این ۸ هفته تغییر کرده است؟ چشم انداز در دسترس بودن نفت ایران. تصمیم ترامپ برای خروج از توافق هسته‌ای و اعمال مجدد تحریم ها، حجم نفت در دسترس این کشور را به میزان نامشخصی کاهش خواهد داد.
میزان نفت ایران که این بار از بازار خارج می‌شود، حتی بدون تحریم‌های اتحادیه اروپا، از زمان تحریم‌های قبلی بیشتر است. تحلیلگران به تدریج در حال بالا بردن پیش بینی‌های خود در مورد میزان حجم نفت ایران که از دسترس خارج خواهد شد، هستند.
این کاهش بسیار وسیع‌تر از زمان اوباما خواهد بود و صادرات میعانات گازی را به همراه نفت خام هدف قرار خواهد داد و معافیت‌ها نیز سخت‌تر داده خواهد شد. مالکان نفتکش‌ها و بیمه گران ممکن است با تحریم مواجه شوند.
این نگرانی وجود دارد که جهان یک میلیون بشکه در روز صادرات نفت ایران را و احتمالا ۵۰۰ هزار بشکه در روز نیز از سوی ونزوئلا تا پایان سال از دست دهد که این عوامل واقعا قیمت نفت را بالا برده است نه اوپک.