به گزارش پایداری ملی، اهمیت موضع اروپا بویژه امضا کنندگان برجام یعنی انگلیس، آلمان و فرانسه در خصوص برجام پس از خروج آمریکا از این توافق بین المللی بطور چشمگیری افزایش یافته و در این میان رایزنی هایی میان مقامات ایرانی و اروپایی در خصوص آن در جریان است.
در همین رابطه روز گذشته «ترزا می» نخست وزیر انگلیس، با «حسن روحانی» رئیس جمهوری ایران، گفتگو کرده و در خصوص برجام و موضع لندن درباره آن رایزنی کرده است. فردا سه شنبه نیز قرار است «محمد جواد ظریف» وزیر امور خارجه ایران، در بروکسل با همتایان خود از آلمان، فرانسه و انگلیس و همچنین «فدریکا موگرینی» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، دیدار و گفتگو کند.
در همین رابطه گفته می شود ترزا می در گفتگو با رئیس جمهور ایران اعلام کرده که در مذاکرات روز سه شنبه بروکسل، بسته پیشنهادی اروپا در خصوص برجام در اختیار نمایندگان ایران قرار می گیرد.
ارائه بسته پیشنهادی از سوی کشورهای غربی به ایران در خصوص فعالیت هسته ای جمهوری اسلامی، موضوع جدیدی نیست و رصد کنندگان تحولات هسته ای ایران بازی «بسته ای» کشورهای غربی با ایران پیش از امضای برجام را به یاد دارند و اینک با توجه به خروج آمریکا از این توافق گویا تاریخ قصد تکرار شدن را دارد.
پیش از امضای برجام و قبل از آغاز مذاکرات منتهی به این توافق، در مذاکراتی که میان ایران و کشورهای ۱+۵ برگزار می شد، طرف های غربی بصورت مرتب بسته هایی را به ایران پیشنهاد می دادند که هیچ یک از آنها تامین کننده منافع ایران نبود.
و اینک با توجه به همین سابقه مقامات ایرانی از لزوم وجود تضمین های لازم از سوی اروپا برای باقی ماندن ایران در برجام سخن می گویند برای مثال رئیس‌جمهوری ایران پس از خروج آمریکا از برجام اعلام کرده اگر پنج کشور باقی مانده در برجام «تضمین دهند که منافع ایران با ادامه برجام محقق می‌شود»، این توافق با وجود خروج آمریکا باقی خواهد ماند.
رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله خامنه ای نیز اعلام کرده اند که به اروپایی‌ها نیز اعتمادی نیست و باید از آنها تضمین قطعی گرفته شود.
بازی بسته ای و خرید زمان
هر چند مقامات ایرانی اعلام کرده اند که اروپا برای تعیین تکلیف در خصوص برجام فقط ۶۰ روز زمان دارد اما به نظر می رسد که اروپائی ها با ارائه بسته جدید قصد خرید زمان برای خود را دارند. اروپا در حال حاضر در حال رایزنی با آمریکا در خصوص برجام و نجات شرکت های اروپایی طرف قرارداد با ایران از تحریم های واشنگتن است. نکته کلیدی این است که اروپا بدنبال حذف کردن خود از تحریم های آمریکاست و اگر نتواند به این هدف برسد اراده آن برای ادامه حضور در برجام سست می شود.
طرح این موضوع که اروپا قصد ایستادگی در برابر آمریکا در خصوص برجام را دارد ایده ای آرمانی بوده و با واقعیت موجود در جهان فاصله دارد. نگاهی به حجم مبادلات میان اروپا و آمریکا و همچنین ارتباط دیپلماتیک و سیاسی پیدا و پنهان میان واشنگتن و پایتخت های اروپایی بخوبی نشان می دهد که اروپا بیش از آنکه طرف ایران را بگیرد به سمت آمریکا متمایل است.
از همین رو سرگرم کردن ایران با بسته های پیشنهادی جدید امری است که اروپا در نظر دارد برای جلوگیری از تصمیم گیری ایران در خصوص برجام و قرار دادن تهران در وضعیت بلاتکلیفی انجام دهد.
شکی در این موضوع نیست که برجام توافقی بین المللی است که برای به نتیجه رسیدن آن زحمات زیادی کشیده شده اما با توجه به آنکه طرف غربی تا کنون آن چنان که باید به تعهدات خود در آن عمل نکرده حفظ یک جانبه آن امری عقلانی نیست.
در دنیای حقیقی، اگر اروپا بخواهد در برجام بماند و از منافع آن بهره مند شود باید به شروط ترامپ در خصوص برجام یعنی برداشته شدن قید زمانی برای محدودیت های هسته ای ایران، انجام بازرسی های بیشتر از ایران، محدود شدن توان موشکی و توقف حمایت ایران از جریان مقاومت نزدیک شود امری که اجابت آن از سوی ایران بسیار بعید است.
از همین رو بهتر است چندان به بسته های رنگارنگ اروپا در این خصوص و بازی های سیاسی آنها توجه نکرده و برنامه ای منسجم برای دفاع از منافع ملی ایران تهیه کرد تا در صورت لزوم از آن استفاده کرده و در پایان مهلت ۶۰ روزه در پی دادن مهلت بیشتر به اروپا نباشیم.