معاون امور بین‌الملل دبیر ستاد حقوق بشر گفت: اید کشورهای مستقل و کشورهای عدم تعهد و کشورهای اسلامی دست به دست هم بدهند و حقوق بشر را از یوغ این کشورهای غربی که درصدد تحمیل سبک زندگی غربی هستند آزاد کنند.
به گزارش پایداری ملی، کاظم غریب آبادی در حاشیه جلسه شورای حقوق بشر اظهار کرد: اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل عمومأ سالی سه بار برگزار می‌شود و هر بار هم حدود 4 هفته به طول می‌انجامد.
وی با بیان اینکه ما امروز در هفته سوم اجلاس شورای حقوق بشر هستیم که در روز اول آن وضعیت حقوق بشر در ایران مطرح می شود، افزود: از آنجا که خانم جهانگیر که گزارشگر ویژه وضع حقوق بشر در ایران بودند در تاریخ 22 بهمن به علت سکته قلبی فوت کردند یک نفر از دفتر کمسیر عالی حقوق بشر به نمایندگی از خانم جهانگیر گزارش او را ارئه کردند، البته این گزارش محتوایی نبوده بلکه از نظر شکلی بوده است.
وی تصریح کرد: نمایندگان برخی کشور‌ها هم در انتقاد از وضعیت حقوق بشر در ایران و بسیاری هم در حمایت از ایران نظرات خود را بیان کردند.
غریب آبادی در ادامه تأکید کرد: آقای لاریجانی دبیر ستاد حقوق بشر هم به عنوان رئیس هیأت ایرانی مواضع ایران را هم در خصوص وضعیت حقوق بشر در ایران و هم در مورد انتقادات و چالش‌هایی که ما نسبت به حقوق بشر وارد می‌دانیم، مطرح کردند.
وی خاطرنشان کرد: از جمله نکته‌ای که به آن اشاره شد و نکته مهمی هم بود این است که از موضوع حقوق بشر به عنوان یک ابزار سیاسی استفاده می‌شود و غربی‌ها و آمریکایی‌ها آن چیزی را که خودشان در قالب استاندار‌های حقوق بشری خودشان معرفی کرده اند را هم درصدد تحمیل به آن هستند.
معاون دبیر ستاد حقوق بشر افزود: باید کشورهای مستقل و کشورهای عدم تعهد و کشورهای اسلامی دست به دست هم بدهند و حقوق بشر را از یوغ این کشورهای غربی که درصدد تحمیل سبک زندگی غربی هستند آزاد کنند و نجات دهند. از سوی دیگر ایران اقدامات زیادی را هم در حمایت از موضوعات حقوق بشری انجام داده و در متن تفصیلی تری ادعا‌ها و اتهاماتی که وارد شد را پاسخ دادیم که متن آن بین هیأت‌های دیگر کشور‌ها توزیع شد.
وی همچنین گفت: یک مطلب حدود 20 صفحه‌ای درباره دستاوردهای حقوق بشر در حوزه‌های فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و مدنی ایران تهیه و بین هیأت‌های اعزامی دیگر کشور‌ها توزیع شد.
غریب آبادی در پایان گفت: یکی از ایرادات اصولی که ما به این گزارش وارد می‌دانیم این است که فقط نکات سلبی و منفی آن هم بر مبنای استنادات منابع غربی و گروه‌های معارض در مورد حقوق بشر ایران اشاره کرده و از بسیاری از دستاورد‌ها و پیشرفت‌های ایران به صورت عامدانه غفلت کرده است.