بررسی تاثیر چرنوبیل : آلودگی ، پرتوگیری ، تخلیه
قسمت اول
بررسی گسترده ای که تحت نظارت سازمان بهداشت جهانی ده سال پس از حادثه نیروگاه چرنویل در اوکراین انجام شد شالوده ای فراهم می کند که براساس آن می توان زیان هایی را که واقعا به مردم وارد شده است ارزیابی نمود و درس هایی از این حادثه تاریخی می تواند هشداری باشد به متخصصان این حوزه در رعایت الزامات ایمنی و به خصوص پدافند غیر عامل در احداث نیروگاه های هسته ای در کشورمان که قسمت اول گزارش به شرح زیر می باشد.
براساس تحقیقات به عمل آمده در راکتور واحد شماره 4 چرنوبیل 190 تن متریک سوخت اورانیوم دیواکسید ومحصولات شکافت وجود داشت. تخمین زده می شود در این حادثه بین 13 تا 30 درصد از این مقدار سوخت وارد محیط زیست شده است.
شرایط جوی باعث شد که 70 درصد بارش پرتوزا در بلاروس رخ بدهد و بقیه بارش سهم اوکراین ، روسیه ، و بقیه نیم کره شمالی را در بر بگیرد. جای گزیدن بارش باعث شد توزیع آلودگی بسیار ناهمگن باشد. حتی در فاصله ی 400 کیلومتر از راکتور در ناحیه ووشین در شمال غرب مینسک ، بخشی از جمعیت مجبور شدند محل سکونت خود را تخلیه نمایند . در برخی محله ها میزان پرتوزایی بسیار شدید بود – سی ساعت پس از انفجار در فاصله هفتاد کیلومتری از چرنوبیل پرسنل نظامی در نوودیکی دز 30 میلی سیورت برساعت را بیرون از خانه اندازه گرفتند. در مجموع در اوکراین و بلاروس 5 میلیون نفر در معرض دز قابل توجه تابش یون ساز برخاسته از بارش مواد پرتوزا قرار گرفتند بین ده ها تا صدها هزار نفر در نیم کره شمالی نیز دزهای کمتری دریافت کردند.
کارگرانی که درگیر کار بازیافت و پاک کردن محیط پس از سانحه بودند دزهای بالایی دریافت کردند. در بیشتر این موارد این کارگران به دز سنج های فردی برای تخمین تابشی که دریافت کرده بودند مجهز نبودند در نتیجه کارشناسان فقط می توانند مقدار این دز را تخمین بزنند . براساس تخمین های شوروی بین 300.000 تا 600.000 نفر درگیری پاک سازی ناحیه ای به شعاع 30 کیلومتر حول راکتور بودند. تخمین تعداد کارگرانی که به منظور مدیریت سانحه و بازیافت وارد این ناحیه شده بودند متفاوت است ، مثلا سازمان جهانی بهداشت تعداد آنها را 800.000 نفر تخمین می زند. طی اولین سال پس از حادثه تعداد کارگران پاک ساز حدود 211.000 نفر تخمین زده می شود که همه دز زیادی را دریافت کرده بودند. بلافاصله پس از حادثه همان طور که بیشتر اشاره شد نگرانی اصلی ید پرتوزا بود که نیمه عمرش 8 روز است.
مقامات شوروی تخلیه افراد از اطراف چرنوبیل را 36 ساعت پس از حادثه شروع کردند. تا مه 1986 همه کسانی که در فاصله 30 کیلومتری نیروگاه زندگی می کردند ( حدود 116000 نفر ) نقل مکان داده شده بودند. براساس گزارش کارشناسان انرژی هسته ای شوروی ، مساحتی در حدود28000 کیلومتر مربع را سزیم 137 تا حد 185 گیگا بکرل برکیلومتر آلوده کرده و مشکلات عدیده ای را برای پاکسازی آن ایجاد نمود. حدود 830.000 نفر در این منطقه زندگی می کردند .همچنین حدود 10.500 کیلومتر مربع دیگر توسط سزیم 137 تا حد 555 گیگا بکرل بر کیلومتر مربع یا بیشتر آلوده شده است در این مساحت گسترده آلوده شده تقریبا 7هزار کیلومتر مربع در بلاروس، دو هزار کیلومتر مربع در فدراسیون روسیه ، و 1500 کیلومتر مربع در اکراین قرار دارد و در مجموع 250.000 نفر در این نواحی زندگی می کردند.
بحرانی که فدراسیون روسیه را با سردرگمی و تلفات بالا مواجه ساخت.
گزارشهای دیگری از این حادثه در آینده از همین پایگاه اینترنتی منتشر خواهد شد.
گردآوری: رضا غیاثوند