عاشورا نتیجه فراموشی غدیر بود و شعله‌هایی که در کربلا خیمه‌های امام حسین (ع) را سوزاند، تداوم آتشی بود که در مدینه پشت در خانه امیرالمؤمنین (ع) روشن شد.
از میان اعیادی که موجب شادی قلب قطب عالم امکان حضرت مهدی (عج) و همچنین شیعیان و محبان آل محمد (ص) می‌شود، عید سعید غدیر لذت‌بخش‌ترین و در حقیقت شناسنامه اهل تشیع است.
در اسلام و فرهنگ مسلمانان به ایامی که از سوی خداوند با خیرخواهی، سعادت و فریضه ای بزرگ توام باشد عید نامیده می شود که از میان تمامی اعیاد کدام را می‌توان جزء «غدیر» تاریخ ساز و در واقع سند هویت بخش و مظلومیت شیعیان دانست.
با توجه به زمان و مکان فرود آمدن وحی از جانب پروردگار یکتا بر قلب نازنین حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی (ص) به روشنی می‌توان دریافت که عید غدیر مورد توجه خاص و ویژه حضرت حق است و بدون شک نقش سرنوشت سازی در تعیین مسیر آینده اسلام خواهد داشت.
چرا که در بازگشت آخرین سفر پیامبر اسلام از خانه خدا که به «حجة الوداع» نیز معروف است، در آن گرمای طاقت فرسا در میان جمعیتی متشکل از 120 هزار حاجی، به اذن خداوند فرمان توقف می رسد و فرشته وحی حامل پیامی مهم از سوی خداوند است که عدم انجام آن به معنای نیمه رها کردن رسالت حضرت رسول (ص) است.
خداوند متعال درآیه 67 سوره مائده می‌فرماید: «ای پیامبر! آنچه را از سوی پروردگارت به تو نازل شده است، تبلیغ کن و اگر چنان نکنی، پیام و رسالت او را انجام نداده ای وخداوند تو را از مردم حفظ می فرماید.»
سرانجام پس از دریافت کلام حق مبنی بر اینکه برای تدوام بخشیدن به ارتباط میان خدا و بندگانش باید این چراغ هدایت، این پرچم عزت و جاودانگی اسلام از نبوت به امامت منتهی شود، از این رو وقت آن رسیده که بهترین مخلوقات خداوند بعد از حضرت محمد (ص) جانشین حضرت و علمدار این راه پر فراز و نشیب باشد.
در آن روز وقتی پیامبر فرمود: «هر کس من مولای اویم، علی مولای اوست» حجت بر اهل زمین تمام شد و فوج فوج حاجیان لبیک گویان دست اخوت و برادری به سوی حضرت امیر (ع) دراز کردند.
اما این پایان ماجرا نبود، چرا که پس از رحلت پیامبر، کینه توزان همان کسانی که سعادت دارا بودن مهر علی (ع) بر دل هایشان را ندارند درسدد انکار واقعه ی غدیر و در گامی جسارت آمیزتر به مخالفت با آل محمد (ص) برآمدند.
در حقیقت شکاف و نفاق بزرگ تاریخ اسلام همان انکار واقعه غدیر که پیام آور جانشینی برحق حضرت علی (ع) بود به وجود آمد و تا امروز هم شاهد جنایات نوادگان همان کسانی هستیم که بعد از رحلت پیامبر، غدیر را به فراموشی سپردند.
جنایات و اقدامات ضد انسانی گروهای تکفیری که امروز به عینه ما شاهد ان ها هستیم همه و همه از عدم بصیرت اجداد این قوم شیطانی است که به فرمایش های پیامبر بخل ورزیدند و راهی جز راه پیروی از امامت حضرت علی (ع) در پیش گرفتند؛ راهی که پدیدآورنده حماسه عاشورا شد.
فراموش نکنیم که عاشورا نتیجه فراموشی غدیر بود و شعله هایی که در کربلا خیمه های امام حسین (ع) راسوزاند، تداوم آتشی بود که در مدینه پشت در خانه امیرالمؤمنین (ع) روشن شد.
مراقب باشیم ناخواسته آب در آسیاب دشمنان امات و ولایت نریزیم و بکوشیم که رنگ سبز ولایت غدیر پشت سیاهی محرم پنهان و دور از چشم نماند.
در واقع ابتدا باید دین خودمان نسبت به پیام غدیر ادا کنیم و با رسیدن ماه محرم با قیام، ایثار، ولایت پذیری، رشادت و آزادگی اباعبدالله (ع) الگو برداری و با قلبی محزون بر مظلومیت کاروان عاشورایی بگرییم