برخی در حاشیه این خبر دردناک نوشتند اگر سند ۲۰۳۰ مورد توجه قرار گیرد و بحث آموزش جنسی کودکان در مدارس پی گیری شود دیگر شاهد چنین فجایعی نخواهیم بود.
قتل آتنا از دردناک‌ترین اخباری ایست که در این هفته منتشر شده است. اما
در حاشیه قتل این دخترک معصوم حرفهایی زده شد که در بهترین حالت ناشی از
بی اطلاعی و در حالت بدبینانه سوء استفاده سیاسی از جریحه دار شدن احساسات
مردمی است.
برخی در حاشیه این خبر دردناک نوشتند اگر سند ۲۰۳۰ مورد
توجه قرار گیرد و بحث آموزش جنسی کودکان در مدارس پی گیری شود دیگر شاهد
چنین فجایعی نخواهیم بود.
طرح چنین ادعایی چند اشکال فاحش دارد.
یکم. بدفهمی از سند ۲۰۳۰
برخی
تصور می‌کنند مخالفت با ۲۰۳۰ به معنی مخالفت با جزء جزء این سند است. روشن
است که دچار غفلت یا تغافل سهمگینی هستند. طبیعی است که این سند در عین
قابل دفاع بودن بسیاری از بخشها، سرجمع و برآیندش منفی است. آنهم نه به جهت
جزئیات، بلکه به سبب جهت گیری و نظام رویکردی که جزئیات را ترتیب بخشیده
ست.
دوم. بدفهمی از علت مخالفت
برخی تصور می‌کنند مخالفت با ۲۰۳۰ به جهت مخالفت با یک سند بین المللی است. این نیز اشتباه فاحشی است. ما
ملزم به تعامل با دنیا هستیم و طبیعتا نه تن‌ها گریزی از تعهدات بین
المللی نیست، بلکه باید با حضور فعال در جهت دادن به این اسناد فعال باشیم.
اما
اشکال و انحراف این بود که چرا باید چنین سندی، مبنای برنامه ریزی آموزشی
قرار گیرد؟ توجه کنیم که رهبری فرمودند:" این مسئله که یک سند خارجی دارد
محور عمل قرار می‌گیرد، محل اشکال ما هست. "
سوم. بدفهمی از آموزش مسائل جنسی
برخی خیال می‌کنند نکات مثبت ۲۰۳۰ کشف علمی نهادهای بین الملل است. مثلا
در همین نمونه خاص آموزش مسائل جنسی درکودکی، اولن باید گفت که این توصیه
اسلام است و دیگر اینکه در حال حاضر کارگروهی در شورای عالی انقلاب فرهنگی
برای تنظیم سندی در رابطه با آموزش جنسی کودکان تشکیل شده است.
نگاه بزرگان دینی ما نیز تائید این موضع است.
شهید
بهشتی در این رابطه می‌گویند: "در یک محفل علمی و تصمیم گیری این مساله که
هر چند وقت یک بار مساله روز میشود مطرح شد... به آن‌ها گفتم ... اگر
منظورتان این است که بچه‌ها در اولین فرصت و زمانی که توانایی دارند
اندامهای جنسی را بشناسند نقش اندام‌ها را بدانند ترشحات اندام‌ها را
بدانند خوب این برای بچه مسلمان مساله تازه‌ای نیست.
شما
میدانید که همیشه همین بچه مسلمان را با رساله عملیه آشنا میکردند... سعی
میکردند به دختر خانم‌ها قبل از اینکه به نه سالگی تمام برسند و احتمالا
خودشان با مساله عادت ماهانه روبرو بشوند به شکلی از اشکال بفهمانند که اگر
چنین چیزی دیدی وحشت نکن خیال نکن یک بیماری داری بلکه این یکی از
نشانه‌های کمال آفرینش و خلقت زن است که عادت ماهانه شود بعد هم به او
میگفتیم حکم اسلام در این باره این است...
به هر
حال به آن‌ها گفتم این حرف‌ها برای بچه مسلمان‌ها نیست این حرف‌ها برای بچه
مسیحی‌ها است. شما شنیده اید که در عالم کاتولیکها... اصلا نام اندامهای
جنسی را در حضور بچه‌ها به هر شکل بردن گناه تلقی میشد. خوب در اسلام چنین
چیزی نیست. من فکر میکنم که طرح این مساله به شکل خیلی روباز و متین با
کودک هیچ اشکالی ندارد. هر قدر او را بیشتر در برابر این معمای ندانسته
قرار بدهیم یک ظلم به او کرده ایم. " (نقش آزادی در تربیت کودکان. ص. ۲۵. شهید بهشتی)