علم، هنر و تجربه سه مولفه اساسی برای مدیریت بحران است

امیر محمودزاده در حاشیه چهارمین همایش ملی مدیریت بحران در صنعت ساختمان و شریان‌های حیاتی که در تالار فخرالدین اسعد گرگانی برگزار شد، در گفت‌وگو با خبرنگاران اظهار داشت: اگر قرار است مشکل آینده را حل نکنیم باید مطمئن باشیم که بر مشکلات امروز هم نمی‌توانیم فائق آییم.

وی با بیان اینکه آینده‌پژوهی و مدیریت بحران موضوعی نوظهور است، ادامه داد: ابتدا باید بدانیم بحران یک فرصت است یا تهدید تا در راستای آن گام برداریم، چینی‌ها بر این باور هستند که بحران یک فرصت خطرناک است.

آمار درستی برای تصمیم‌گیری در مدیریت بحران وجود ندارد

مدیر پژوهشگاه بحران‌های طبیعی و پدافند غیرعامل شاخص‌پژوه با بیان اینکه آمار درستی برای تصمیم‌گیری در مدیریت بحران وجود ندارد، بیان کرد: تفکر خلاقانه در مدیریت بحران وجود ندارد چراکه متاسفانه هر کسی در مدیریت بحران ورود می‌کند به دلیل عدم کار بوده و این فقدان تخصص سبب می‌شود تا شاهد اتفاقات خوشایند مطلوب در این حوزه نباشیم.

محمودزاده با تاکید بر اینکه سیستم و مدیریت یکپارچه شهری مناسبی در کشور وجود ندارد، تصریح کرد: ما در ایران باید بپذیریم که یک سازمان بالادستی مدیریت بحران کشور را مدیریت کند.

وی؛ نداشتن ادبیات مشترک در این حوزه را مشکلی اساسی یاد کرد و افزود: تاسیس وزارتخانه شرایط اضطراری یک ضرورت قلمداد می‌شود.

مردم بحران‌ها را مدیریت می‌کنند

مدیر پژوهشگاه بحران‌های طبیعی و پدافند غیرعامل شاخص‌پژوه اضافه کرد: در شرایط اضطراری، یک روند و آینده‌پژوهی برای بحران‌ها نیاز داریم، همچنین نقشه مهاجرت برای تقسیم وظایف یک نیاز جدی است.

محمودزاده با اشاره به اینکه رکورد روسیه در مدیریت بحران بین‌المللی بسیار بالاست، تصریح کرد: در زلزله‌های اخیر می‌بینیم که مردم خودشان بحران‌ها را مدیریت می‌کنند، در راس ساختار شرایط اضطراری باید سازمان نظام مهندسی کشور قرار بگیرد.

وی در خصوص اینکه چرا ایران در ردیف کشورهای موفق مدیریت بحران قرار ندارد، بیان کرد: همه برنامه‌های ما پرشتاب و عجولانه است و مدیریت نخبگان بسیار نادیده گرفته می‌شود.

مدیر پژوهشگاه بحران‌های طبیعی و پدافند غیرعامل شاخص‌پژوه بر ضرورت تشکیل باشگاه نخبگان در این حوزه تاکید کرد و گفت: ما نمی‌توانیم نخبگان را چون در تضاد با ما عمل می‌کنند، خانه‌نشین کنیم.

به گفته وی تاکید بیش از حد بر راه‌حل‌های نظری و کلیشه‌ای، اغماض در برابر کاستی‌ها و نادیده گرفتن انحرافات، فاصله زیاد با استانداردها و شاخص‌های عملیاتی از جمله موارد عدم موفقیت در حوزه مدیریت بحران است.