۹ نکته درباره برنامه‌های جاسوسی سازمان امنیت ملّی آمریکا

برنامه‌های جاسوسی سازمان امنیت ملّی آمریکا منبع بی‌پایانی از تناقضات قانونی داخلی و بین‌المللی است امّا آن‌ها پس از گذشت ۱۲ سال از شروع این برنامه‌ها، هنوز هم با قوت تمام به فعالیت‌های خود ادامه می‌دهند و حتی‌ بیش‌تر از پیش برنامه‌های جاسوسی خود را دنبال می‌کنند.

 دولت آمریکا پس از منفجر کردن ساختمان‌های تجارت جهانی به کمک صهیونیست‌ها و ایجاد جو ضد اسلام در جهان، فضایی را ایجاد کرد که نام مسلمان و اسلام در پس‌زمینه فکری مردم جهان معنایی مساوی تروریست و دین تروریست‌پرور پیدا کند.

سازمان امنیت ملّی آمریکا یکی از سازمان‌های جاسوسی‌ است که از این جو بیشترین استفاده را نمود و پس از "حملات ۱۱ سپتامبر” برنامه جاسوسی‌ای را با نام غیر رسمی "Stellar Wind” و نام مخفی "RAGTIME” کلید زد. دستور این عملیات جاسوسی توسط "جورج بوش” صادر شد و به موجب این دستور سازمان امنیت ملّی آمریکا مامور شد که به جمع آوری اطلاعات ارتباطی – الکترونیکی گسترده‌ای درباره شهروندان آمریکایی و جاسوسان احتمالی مرتبط با آن‌ها بپردازد. این اطلاعات از راه ارتباطات ایمیلی، مکالمات تلفنی، جابجایی‌های مالی و فعالیت‌های اینترنتی شهروندان آمریکا جمع آوری می‌شد.

 حال با دانستن مختصری درباره این برنامه ۹ نکته را در مورد این برنامه جاسوسی برای شما روشن می‌کنیم:

۱٫ چه‌کسانی به این منابع دسترسی داشته‌اند؟

بیش از ۵۰ نفر از ماموران رده بالای سازمان مزبور به اطلاعات جمع شده در این عملیات (ظاهرا) ضد تروریستی دسترسی کامل داشته‌اند.

۲٫ چه کسانی در این پروژه اشتراک داشته‌اند؟

بیش از ۵۰ شرکت معتبر دنیا اطلاعات کاربران و مشتریان‌شان را در اختیار این سازمان قرار می‌داده‌اند.

۳٫ سازمان امنیت ملّی آمریکا چگونه این اطلاعات را جمع‌آوری می‌کرده است؟

ماموران این سازمان علاوه بر اطلاعاتی که از طریق شرکت‌ها بدست می‌آوردند، سیستم‌های اختصاصی تحلیل لینک و پروتوکل در اختیار داشته و دارند که به هر هدف بالقوه بر اساس اطلاعات تحلیلی و سایر اطلاعات اضافی نمره‌ای را اختصاص می‌دهد. آن‌ها بر اساس نمره اختصاص داده شده، به سراغ مورد تعیین شده می‌روند و در صورت نیاز اطلاعاتشان را پیرامون آن موضوع کامل‌تر می‌کنند.

 ۴٫ نحوه تعامل ماموران این عملیات با سازمان امنیت ملّی آمریکا چگونه است؟

دادگاه آمریکا نه تنها کمتر مواردی از درخواست‌های این سازمان را مبنی بر تحت نظر گرفتن افراد رد می‌کرد بلکه از سازمان امنیت ملّی آمریکا می‌خواست که شواهد بیشتری را پیرامون افراد مورد نظرشان جمع‌آوری کنند.

روزنامه نیویورک تایمز نیز در قسمتی از خبر خود در تاریخ ۱۶ ژوئن ۲۰۰۹ به نقل از یکی از مامورین این عملیات، آورده است: "سازمان امنیت ملّی از سال ۲۰۰۵ ما را در برنامه‌ای که در آن به بررسی و تحلیل حجم زیادی از ایمیل ها می‌پرداختیم، آموزش داده بود. در این برنامه ماموران آموزش دیده آژانس بدون گرفتن هیچ گونه‌ اجازه‌ای از دادگاه، به طور روتین به بررسی ایمیل شهروندان می‌پرداختند.”

۵٫ برنامه "XKEYSCORE” چیست؟

در فورت مدیای آمریکا یک تیم عملیاتی بر روی برنامه‌ای با نام "XKEYSCORE” کار می‌کنند که تمامی سیگنال‌های رد و بدل شده در فضای سایبر در رابطه با موارد خاص مورد نظر "NSA” را؛ پیش از رسیدن به مقصد، تجزیه و تحلیل داده‌ای می‌کند. "پین‌ویل” اصلی‌ترین پایگاه داده برای ره‌گیری این سیگنال‌های ثبت شده است، سیگنال‌های ارتباطی‌ای که مرتبط با کلید واژه‌هایی است که از پیش توسط این سازمان در اختیار کارشناسان این پروژه قرار گرفته است. این فراداده‌ها در پایگاه‌داده‌ای به نام "MARINA” به مدت ۵ سال ذخیره و نگه‌داری می‌شوند.

 ۶٫ چگونه سازمان امنیت ملّی به این گزارش‌ها دسترسی پیدا می‌کند؟

سازمان امنیّت ملّی آمریکا، گزارش‌ها یا همان رونوشت و تجزیه و تحلیل ارتباطات را از طریق پایگاه داده ” MAUI” دریافت می‌کند. این پایگاه یکی از چندین پایگاه داده‌ای است که داده‌های موجود در فضای سایبر را بررسی و تحلیل می‌کنند. بیش از ۱۲ پایگاه داده در آمریکا وجود دارد که هرکدام به طور اخص بر روی تجزیه و تحلیل قسمتی از اطلاعات فضای سایبر کار می‌کنند.

 ۷٫ آن‌ها چگونه با اِف‌بی‌آی تعامل دارند؟

دولت بوش معتقد بود که این برنامه‌ها بسیار محرمانه و مهم هستند و به همین منظور به سازمان امنیت ملّی آمریکا دستور داده بود که تنها در موارد ضروری و حیاتی با اِف‌بی‌آی تعامل داشته باشند. امّا اف‌بی‌آی بیش از ۵۰۰ مامور ویژه که کارشناسان متخصصی نیز بودند را فراخوانده و مقامات را نیز راضی کرد که آن‌ها برای عملکرد بهتر در ماموریت‌ها بایستی به اطلاعات پروژه "Stellar Wind” نیز دسترسی داشته باشند. پس از پذیرفتن این مورد توسط سازمان امنیت ملّی آمریکا، اطلاعات این پروژه همواره در اختیار مامورین اِف‌بی‌آی قرار می‌گیرد تا آن‌ها در مواردی که صلاح می‌دانند از آن‌ها استفاده کنند.

۸٫ پس از افشای اطلاعات توسط روزنامه نیویورک‌تایمز چه اتفاقی افتاد؟

بنا به اذعان بسیاری از روزنامه‌های آمریکایی؛ اگرچه مدیر سازمان امنیت ملّی آن زمان؛ مایکل هایدن، باطنا از انتشار اخبار این عملیات‌ها توسط نیویورک تایمز خوشحال شده بود ولی پس از انتشار این اخبار توسط دو نفر از مقاله‌نوسان معروف نیویورک تایمز، هایدن وارد عمل شد و با گرفتن یک ژست حق به جانب، به شدت آن‌ها را به دلیل انجام این بی‌احتیاطی امنیتی مؤاخذه کرد.

۹٫ عکس‌العمل کنگره در مقابل برنامه‌های جاسوسی چگونه بوده است؟

در زمان دولت بوش اگر چه تصمیم‌گیران اصلی در عرصه سیاست و کنگره آمریکا از این گونه برنامه‌های جاسوسی قویّا پشتیبانی می‌کردند ولی (ظاهرا) کنگره در مقابل قانونی‌شدن عملیات‌هایی هم‌چون ” RAGTIME” مقاومت می‌کرد، که البته دلیل آن کاملا واضح است: زیرا کنگره نمی‌خواست مسئولیت برنامه‌ای که قانونا و عقلا غیرقانونی بود را به عهده بگیرد. البته این قانون چندی پیش با ظاهری عوام‌فریبانه‌تر و به بهانه دفاع از امنیت آمریکا در انواع عرصه‌ها از جمله عرصه سایبری، توسط باراک اوباما امضا شد.

 

گرداب