رئیس یک مرکز تحقیقات سلامت خانواده با اشاره به ۱۱ عارضه اجتماعی، روحی و جسمی برای افرادی که امید به ازدواج ندارند و احتمال تجربه ازدواج برای آنان بسیار کم است، راهکارها و دلایل افزایش مجردی در ایران را تشریح کرد.
یکی از مشکلات کنونی جامعه امروزی کشورمان ازدواج دیرهنگام پسران و دختران
ایرانی است بطوریکه حتی سن ازدواج در خانواده‌های مذهبی سر به فلک گذاشته
شده است که می‌تواند دلایل مختلفی از جمله مشکلات اقتصادی و همچنین
انتظارات خاص جوانان امروزی باشد به‌طوریکه امروزه دختران با تحصیلات
دانشگاهی در انتخاب همسر ایده‌آل گزینه‌های رویایی را در پیش می‌گیرند.
در
نهایت اینگونه معضلات و انتخاب‌های عجیب که روان‌شناسان نیز معتقدند
درخواست‌های غیرمنطقی برای به‌دست آوردن امنیت روانی و مالی برای آینده و
افکار نادرست برای گرفتن تضمین‌های جدی برای ادامه و فروریزی ساختار سنتی
خانواده‌ها باعث شده یک دختر 30 ساله اصلاً شرایط خود را برای ازدواج بغرنج
نداند، و این در حالی است که در فرهنگ ما کمتر ازدواج دیرهنگام پسرها به
چشم می‌آید و این دختران هستند که اکثراً مورد حملات زبانی و رفتاری
خانواده قرار می‌گیرند.
در این رابطه نسرین طهرانی - روان‌شناس عنوان کرد: افرادی در جامعه هستند که امید به ازدواج ندارد و احتمال
تجربه ازدواج برای آنان بسیار کم است که نوع مواجهه با آنها نیاز به
فرهنگ‌سازی دارد، با این وجود از مهمترین نیازهای هر دختر و پسری امر
ازدواج است که هر زمان که به لحاظ رشد سنی و عقلی و اجتماعی به بلوغ مناسب و
پختگی ازدواج برسند می‌توانند ازدواج کنند، بنابراین رسیدن به این
موقعیت‌ها، زمان ازدواج فرد را مشخص می‌کند.
وی ادامه داد: البته
همیشه این طور نیست و افراد بسیاری به دلایل مختلف در سنی که به آمادگی
خوبی برای ازدواج رسیده اند این رخداد واقعی و بزرگ زندگی را تجربه
نمی‌کنند، بنابراین کلمه "ترشیده" نیز مصداق افرادی است که امید به ازدواج
ندارند و احتمال تجربه ازدواج برای آنان بسیار کم است. البته این کلمه هم
برای دختران و هم پسران کاربرد دارد و در هر دو مورد اشاره به تجرد قطعی
است که البته در ایران این واژه کمتر برای آقایان استفاده می‌شود.
طهرانی
در ادامه توضیح داد: مجرد ماندن، یک موضوع جهانی است که البته بسته به
فرهنگ و نیازها و تفاوت‌های فردی ممکن است شکل‌های مختلفی به خود بگیرد اما
در همه آنها زندگی مجردی و تجرد در سنین ازدواج قطعی است. بنابراین این
واژه بیشتر به لحاظ سنی مطرح می‌شود و بار منفی آن بیشتر متوجه دختران است
تا پسران.
وی در پاسخ به این پرسش که افرادی که دیر ازدواج می‌کنند
باید چه کنند؟ و آیا از زندگی عقب افتاده‌اند؟ عنوان کرد: تحقیقات در این
خصوص نشان می‌دهد افرادی که مجرد می‌مانند دچار مشکلات و آسیب‌هایی زیادی
می‌شوند و اغلب افرادی که مجرد می‌مانند و در سن ازدواج به هر دلیلی ازدواج
نمی‌کنند دوره‌هایی از مشکلات و آسیب‌های جدی را تجربه می‌کنند. احساساتی
چون افسردگی، غم، تنهایی، بی‌انگیزگی، ناامیدی، نگرانی از آینده، پوچی،
بی‌هدفی، ترس، احساس محرومیت و جا ماندن از زندگی.
طهرانی تصریح
کرد: میانگین آمار افسردگی و احساساتی چون افسردگی، تنهایی، غم و احساس
محرومیت و همچنین به تبع آن خودکشی در بین مجردها بسیار بیشتر از
متاهل‌هاست و این امر نشان می‌دهد ازدواج با همه مشکلاتی که در خود دارد به
نوعی آمار خودکشی را پایین می‌آورد و البته در این بین آمار دختران مجرد
آسیب دیده به مراتب بیشتر از پسران مجرد آسیب دیده است.
رئیس یک
مرکز تحقیقات سلامت خانواده همچنین به عواملی که آمار دختران و پسران مجرد
را بالا برده است گریزی زد و این عوامل را اینگونه عنوان کرد: از بارزترین
دلایل بالا بودن این آمارها در دختران مجرد نداشتن همدم، همراه و همسری که
در مواقع تنهایی یا گرفتاری بتوانند با او درد دل کنند و از وی کمک بگیرند
یعنی نیاز به بودن با جنس مخالف، همچنین تجارب عاطفی و مشکلات اقتصادی و
نگرانی از آینده و در مجموع احساس عدم امنیت روانی، عاطفی و مالی به دلیل
نداشتن مسکن، و موقعیت‌اشتغال و ادامه تحصیل و شرایط سخت برای شروع زندگی
را می‌توان عنوان کرد.
طهرانی در خاتمه از دیگر عوامل بالا رفتن سن و
آمار دختران و پسران مجرد را درخواست‌های غیرمنطقی برای به دست آوردن
امنیت روانی و مالی برای آینده و افکار نادرست برای گرفتن تضمین‌های جدی
برای ادامه و فرو ریزی ساختار سنتی خانواده‌ها و جایگزینی الگوهایی از عدم
ثبات و تعهد، عدم پایبندی، عدم احساس تعلق و ماندن و ساختن زندگی و باورهای
نادرست شکل گرفته در جامعه در خصوص طلاق را می توان از عواملی دانشت که
آمار دختران و پسران مجرد را بالا برده است.