خطر اعتیاد به یک ماده مخدر جدید و خطرناک!

به چشمانش که نگاه می کنی کاسه خون است. هر چند لحظه یک بار پلک هایش را برهم می فشارد. انگار درست و حسابی نمی بیند. خدا نکند چیزی بگویی, آن چنان خشن پاسخ می دهد که دیگر جرات صحبت کردن پیدا نمی کنیم. گاهی اوقات نیز آن قدر افکارش درگیر است که حرف ما که سهل است,به هیچ عنوان متوجه دنیای بیرون هم نیست. بله او معتاد شده است, معتاد به نوعی محرکه بازی های رایانه ای که زندگی اش را مختل کرده است.

این روزها دیگر از مهمانی های خانوادگی به شکلی که در گذشته رایج بوده خبری نیست. دور هم جمع می شویم، در کنار یکدیگر می نشینیم، ولی همه این ها در ظاهر است. به قول معروف هر کسی سرش در لاک خودش و مانیتور گوشی اش است.

دیگر کوچک و بزرگ هم ندارد. کافی است یک گوشی موبایل داشته باشید و بازی مورد علاقه تان هم روی آن نصب باشد. زمان و مکان نمی شناسید. ترجیح می دهید تمام وقت خود را با آن پر کنید حتی دریغ از ذره ای توجه به محیط اطرافتان که شاید اندکی برای شما جذاب باشد و بخواهید برای چند دقیقه هم که شده کنار دستی هایتان را به بازی ترجیح دهید.

مطمئن باشید اگر بودن در جمع های خانوادگی به اندازه کافی لذت نداشت و بساط شادی را فراهم نمی آورد، در قدیم نیز از جمع های خانوادگی امتناع می شد و تفریحات دیگری جایگزین آن در نظر گرفته می شد.

معصومه ، 35 ساله، می گوید: شوهرم برای فرزندانم یک دستگاه پلی استیشن3 خرید.اوایل بچه ها بیشتر زمان خود را با آن دستگاه می گذراندند، ولی با گذشت زمان خواب شبانه را جایگزین بازی کردند. یک ماه بعد همسرم نیز به بچه ها پیوست و جمع خانوادگی ما به کل از هم پاشید. از همسرم خواستم آن دستگاه را برای همیشه از خانه خارج کند.اوایل برایشان سخت بود، ولی حالا دوباره طعم زندگی قبل را می چشیم.

بعضی از روانشناسان می گویند که بازی های رایانه ای کمک می کنند شما سرگرمی داشته باشید و کم تر دچار افسردگی شوید. برخی نیز می گویند بازی ها ذهن شما را خلاق می سازد، ولی در واقع همه این ها زمانی روی می دهد که به موقع و به اندازه از این سرگرمی ها استفاده شود و بازی هایی هم که باعث قدرت تفکر در شخص می شوند، باید در زمان مشخص و محدودی به آن ها پرداخته شود.

دکتر مجید ابهری، روانشناس، می گوید:اعتیاد به بازی های رایانه ای نسبت به مواد مخدر ضرر کمتری ندارند. با توجه به گسترش روز افزون این بازی ها در جامعه و بین اقشار مختلف سنی اکنون 60 درصد افت تحصیلی مربوط به بازی های رایانه ای است. مشکلات بینایی، استخوانی(ارتوپدی)، گوارشی(کم خوری یا پر خوری) ، تیک های عصبی، ناراحتی در انگشتان دست به موازات گوشه گیری و دوری از اجتماع از اصلی ترین عوارض بازی های یارانه ای است.

زمانی که بازی های یارانه ای مثل آتاری، میکرو، سگا و ... تازه پا به زندگی ما گذاشته بودند تنها جذابیت آن را می دیدیم و خیلی معضلات آن ها برایمان جدی نبود. با پیشرفت فناوری که بازی های رایانه ای، چند برابر گرافیک پیدا کردند و دارای ابعاد بالایی شدند، آسیب های شان نیز نسبت به جذابیت شان در سرآشیبی رو به بالا قرار گرفت. شاید بگویید به دلیل نداشتن تفریح مجبور به گذراندن وقت خود با این بازی ها هستید. ممکن است درست باشد، ولی این که تمام زمان خود را برای بازی کردن بگذاریم یعنی ناخواسته به بازی های رایانه ای اعتیاد پیدا کرده ایم.

زهرا موسوی، 24 ساله، می گوید: زمانی که مجرد بودم بازی های رایانه ای را دوست داشتم و از آن جایی که مسئولیت زیادی بر گردنم نبود بیشتر زمان خود را برای بازی در گروه های چند نفره با دوستانم می گذراندم و مشکلی هم پیش نمی آمد. حالا که ازدواج کردم مجبورم از کارهای خانه و رسیدگی به همسرم کم کنم تا به بازی هایم لطمه ای وارد نشود.امروز دیگر نمی توانم آن را کنار بگذارم چون آن قدر در بازی پیشرفت داشته ام که دلم نمی آید رهایش کنم.

مبارزه، مبارزه است. حال از هر نوعی که باشد. اگر در دنیای حقیقی دست به گریبان شویم مسلم است جسممان آسیب می بیند و اگر هم در دنیای مجازی مبارزه کنیم ذهنمان دچار مشکل می شود. حال سلامت فکر شما برایتان مهم تر است یا جسمتان و یا هردو؟!

ابهری می گوید: در بیشتر کشورها بازی های یارانه ای مشمول نظارت جدی و گروه بندی های سنی است، اما در کشور ما هر دانش آموزی می تواند با پول ماهیانه خود بازی دل خواهش را تهیه کند. اگر رده سنی این بازی ها رعایت نشود کابوس های شبانه،هیجان های عصبی، بلوغ زود رس، پرخاشگری، بحران هویت، دین ستیزی، باور پنداری های خرافی و باورهای ضد اسلامی از جمله عوارضی می شوند، که گریبان خانواده ها را می گیرد. بعضی از والدین  نیز برای این که فرزندانشان به کوچه و خیابان ها نروند تا مشکلی پیش نیاید راضی هستند، که آن ها سرگرم بازی های رایانه شوند و در خانه بمانند.

سپهر، 17 ساله، چند وقتی می گذرد که مشغول یک بازی رزمی شده است. بازی کردن با تیمی متشکل از دوستانش برای او بسیار هیجان انگیز و جذاب است.خانواده سپهر با این که می دانند او بیشتر وقت خود را پای رایانه اش  می گذراند و همچنین با علم به مضرات بازی های رایانه ای برای خریدن مراحل مختلف این بازی با او همکاری می کنند. سپهر تا به حال 400هزار تومان از پول ماهیانه خود را برای این بازی رزمی خرج کرده است و در واقع نمی داند تا کجا قرار است این بازی را ادامه دهد و چه میزان دیگر هزینه کند.

به طور معمول به هر چیزی در زندگی مان بیش از اندازه دل ببندیم، برای آن زمان بگذاریم و هزینه صرف کنیم یا به اصطلاح خودمان را وقفش کنیم، آن مورد تبدیل به یک عادت می شود و به آن اعتیاد پیدا می کنیم. 

اگر کمی بیشتر بیاندیشیم، بهتر تصمیم بگیریم و زمانی را برای فکر کردن به مسائل دیگر خالی کنیم متوجه می شویم که در پایان، این بازی ها و رکورد شکنی ها سلامت جسم و روح، وقت گرانمایه و هزینه گزاف بسیاری را از ما گرفته است. با صرف این همه هزینه در پایان چه چیزی به دست آورده ایم؟!