انقلاب اطلاعاتی موجب شده حملات سایبری و آنچه آن را جنگ سایبری میان رایانه‌ها و اینترنت می‌خوانیم وسعت بسیاری پیدا کند. هکرها بازیگران محوری در فضای دیجیتال هستند.
افراد یا گروه‌هایی از هکرها که توانایی کنترل و هدایت برنامه‌های رایانه‌ای را دارند معمولا به فضای سایبری یک کشور حمله می‌کنند. این افراد عموما برنامه‌نویس‌های ماهری هستند که می‌توانند رایانه‌ها را مورد حمله قرار دهند و محتوایشان را کشف کنند.
بیشتر این افراد از افشای ماهیت اصلی خود امتناع می‌کنند چرا که می‌ترسند مورد تعقیب دولت قرار بگیرند. آن‌ها نام "گمنام" را برای خود برگزیده‌اند. هکرها عموما به شبکه‌های رایانه‌ای حمله می‌کنند و در این حمله فنون زیر را به کار می‌بندند:
1- رودهای مجازی به جهت صدمه زدن یا از بین بردن عملیات‌های معمولی از راه جلوگیری از دسترسی کاربران به خدمات و منابع دیجیتال که این کار از راه وارد کردن تقاضاهای بیش از حد به یک سرور انجام می‌پذیرد.
2 - بمباران ایمیلی که طی آن هزاران ایمیل به آدرس اهداف ارسال می‌شود و موجب می‌شود آن آدرس‌ها دچار اختلال در عملکرد بشوند.
۳- هک کردن وب‌سایت‌ها و ورود غیرمجاز به رایانه‌ها زمانی که هکرها اجازه ورود غیرمجاز به وب‌سایتی را پیدا کنند و محتوای آن را با آنچه ماهیت سایت را عوض می‌کند جا به جا کنند.
۴ - ویروس‌هایی که سامانه‌ها را با ویروس‌های رایانه‌ای و کرم‌های اینترنتی مسموم کند و آن‌ها را در سطح شبکه‌های ملی و جهانی گسترش دهد. این کار موجب می‌شود فایل‌ها و سیستم‌های عملکردی دچار اختلال موقت یا دائم بشوند.
۵- حملات قطع کننده دسترسی که سایت‌ها را با داده‌های غیرلازم فرستاده شده توسط برنامه‌ای مختص به این کار بمباران می‌کنند. این کار سرعت خدمات را پایین می‌آورد و یا باعث افزایش شدید ترافیک سایت مذکور می‌شود و کاربران در دسترسی به سایت دچار مشکل خواهند شد. بسیاری از سایت‌های مهم و حساس (برای مثال آمازون و ورد پرس) با وجود محصولات و برنامه‌هایی که برای جلوگیری از چنین حملاتی طراحی شده‌اند به همین طریق مورد حمله قرار گرفته‌اند.