۲۲ آبان ۱۳۹۱ - ۱۶:۵۶
کد خبر: ۱۶۲۴
با وجود گمانه زنی های متعدد درباره زمان مذاکراتی احتمالی ایران و 1+5، برخی کارشناسان عقیده دارند بعید است چنین مذاکراتی تا چند ماه دیگر شکل بگیرد.
به گزارش پایداری ملی به نقل از ایران هسته ای، نخستین دلیل در این باره این است که مسلما تا زمانی که وزیر خارجه امریکا معین نشود، معاون سیاسی وی که نماینده امریکا در گروه 1+5 هم هست نیز مشخص نخواهد شد، و تا وقتی معلوم نباشد از طرف امریکا چه کسی در مذاکرات شرکت می کند قطعا مذاکرات آغاز نخواهد نمی شود. سرگی ریابکوف، معاون وزیر خارجه روسیه و نماینده این کشور در مذاکرات ایران و 1+5 هم روز 18 آبان به خبرگزاری روسی ایتارتاس گفته است که بعد از اینکه مشخص شود وزیر خارجه امریکا کیست، دیگر درباره از سرگیری مذاکرات تعلل نخواهد شد.

علاوه بر این، حتی اگر فرض کنیم که وندی شرمن نماینده فعلی امریکا در گروه 1+5 در سمت خود باقی می ماند، باز هم او زمانی نیاز خواهد داشت تا دیدگاه های خود را با وزیر خارجه جدید چک کند و همچنین با همتایان خود در گروه 1+5 هماهنگ شود. هر چه تیم سیاست خارجی آینده اوباما به تیم فعلی نزدیک باشد، فرآیند به روز شدن و هماهنگی زمان کمتری نیاز خواهد داشت.

دلیل دوم مربوط به این موضوع است که بی شک گروه 1+5 منتظر خواهد ماند تا ببیند که نتیجه گفت وگوی ایران و آژنس به چه سمتی میل می کند. این مذاکرات روز 23 آذر انجام خواهد شد. منطقی است اگر تصور کنیم که گروه 1+5 تا آن زمان صبر خواهد کرد.

سومین دلیل –که ظاهرا از همه مهم تر است- این است که دولت جدید امریکا باید بتواند سیاست جدید خود درباره ایران را –اگر سیاست جدیدی در کار باشد- نهایی کند. این امر مستلزم کامل شدن رایزنی ها درون دولت امریکاست که مشخصا علاوه بر وزیر خارجه، به تعیین متصدیان مناصبی چون مشاور امنیت ملی، مدیر اطلاعات ملی و رییس سیا مربوط است. علاوه بر این دولت جدید امریکا باید بتواند با متحدان اصلی خود رایزنی هایی جدی در این باره داشته باشد. خصوصا عمق بحرانی که در روابط نتانیاهو و اوباما وجود دارد –با توجه به حمایت جدی اسراییل از رامنی- رایزنی واشینگتن- تل آویو درباره مسائل مربوط به ایران را دشوارتر از همیشه کرده است.

بنابراین به نظر نمی رسد امریکا به زودی آمادگی ورود به مذاکراتی جدی با ایران را داشته باشد مگر اینکه هدف امریکا صرفا برگزاری یک دور مذاکراه بدون دستاورد باایران برای اثرگذاری بر فرآیندهای سیاست داخلی در ایران در آستانه انتخابات ریاست جمهوری باشد، که البته فرض بعیدی نیست.

گزارش خطا
ارسال نظرات
نام
ایمیل
نظر