در حالی که صفوف رقابت های انتخابات ریاست جمهوری آمریکا کم کم سر و شکل مشخص تری به خود می گیرد، مخالفت با توافق هسته ای ایران و وعده افزایش فشارها در این زمینه، به تِم مشترک نامزدهای جمهوری خواه تبدیل شده است. یک پایگاه تحلیلی در مطلبی به بررسی گروه های مختلفی پرداخته که سعی دارند موضوع ایران را به صدر دستور کار مبارزات انتخاباتی وارد کنند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی پایداری ملی، پایگاه تحلیلی «ضد جنگ» در مطلبی به بررسی گروه های مختلف فکری، رسانه ای و سیاسی در آمریکا پرداخته که این روزها و به موازات شدت گرفتن تلاش ها برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری سال 2016، تلاش دارند بر ضرورت اتخاذ رویکردی هرچه سخت تر در قبال ایران تأکید بورزند. این سایت، طرفداران این رویکرد را در چند گروه طبقه بندی کرده است.
1- شبکه اتاق فکرهای جنگ طلب
به طور کلی، ایدئولوگ های مروج رویکرد ضد ایرانی در آمریکا، حلقه بسته و مشخصی را تشکیل می دهند. بسیاری از آن ها از جمله حامیان برجسته جنگ عراق و دیگر اقدامات ماجراجویانه ایالات متحده طی 15 سال اخیر نیز بوده اند. آن ها در همکاری نزدیک با یکدیگر به سر برده و اغلب حامیان مالی مشترکی دارند.
چهار تن از مهمترین حامیان مالی جمهوری خواهان، شامل شلدون آدلسون، پل سینگر، برنارد مارکوس و سث کلارمن به تنهایی کار حمایت مالی از مجموعه از گروه ها را بر عهده دارند که بی وقفه بر طبل تقابل با ایران می کوبند. بنیاد دفاع از دموکراسی ها، موسسه امریکن انترپرایز و موسسه سیاستگذاری خاور نزدیک واشنگتن از جمله این گروه ها هستند.
شلدون آدلسون
دیگر گروه هایی که حلقه مرکزی این شبکه را تشکیل می دهند عبارتند از موسسه هادسون و «ابتکار سیاست خارجی». شماری از گروه های طرفدار رژیم اسرائیل، از جمله کمیته روابط عمومی آمریکا و اسرائیل (آیپک)، ائتلاف یهودیان جمهوری خواه، کمیته اضطراری اسرائیل، پروژه اسرائیل و موسسه یهودی امور امنیت ملی را نیز باید در این فهرست مورد اشاره قرار داد. گروه های جمع کننده حمایت مالی همچون موسسه لیند و هری بردلی و موسسات اسکایف نیز در تأمین مالی بقیه فعال هستند.
2- سناتورهای تندرو
تام کاتن یکی از شناخته شده ترین دریافت کنندگان حمایت های مالی گروه های جنگ طلب فوق الذکر است. تام کاتن در تقابل خود با ایران تا آنجا پیش رفته که حتی چهره محافظه کاری چون مگین کلی از شبکه فاکس نیوز را نیز به انتقاد از خود واداشته است. دیگر سناتورهای سرشناسی که روابط نزدیکی با شبکه مذکور دارند، عبارتند از لیندسی گراهام، مارک کِرک، کلی آیوت و جان مک کین.
تام کاتن
در این میان، در حالی که برخی از این سیاستمداران دستکم در موضع گیری های خود ادعا می کنند که تنها به دنبال یک «توافق بهتر» با ایران هستند، کاتن آشکارا می گوید که اصولاً خواستار دستیابی به هیچ توافقی نیست. وی گفته که با طرح موضوع تحریم های جدید علیه ایران، «عامدانه» به دنبال پایان دادن به مذاکرات هسته ای بوده است.
3- تحلیلگران سرشناس اتاق های فکر
در دنیای اتاق های فکر آمریکایی، برخی از چهره های سرشناس همچون مایکل دوران از موسسه هادسون و مارک دابوویتز و کلیفورد می از موسسه دفاع از دموکراسی ها، محتاطانه می گویند که به دنبال «توافقی بهتر» با ایران هستند. اما خوانندگان آگاه مطالب این افراد، به سرعت در می یابند که انگیزه آن ها سوق دادن ایالات متحده به سمت منازعه با ایران است.
دوران که در گذشته خاورمیانه را یک «بیماری» دانسته و تمایل به استفاده از گزینه نظامی را بهترین راه برای درمان این بیماری ارزیابی کرده است، مکرراً از رویکرد اوباما در مذاکرات هسته ای با ایران انتقاد کرده است. وی در نوشته های خود مکرراً بر ضرورت اتخاذ رویکردی سخت تر در قبال ایران تأکید کرده است.
مایکل دوران
علاوه بر وی، مارک دابوویتز، مدیر اجرایی بنیاد دفاع از دموکراسی ها نیز مکرراً در رسانه ها و همچنین جلسات سنا حاضر شده و رویکرد ضد ایرانی را ترویج می دهد. وی تفاهم لوزان که میان ایران و گروه 1+5 حاصل شد را دارای نواقص جدی دانسته و از دولت اوباما خواسه برای دستیابی به توافقی بهتر، ایران را تهدید به حمله نظامی کند.
4- نامزدهای جمهوری خواه انتخابات ریاست جمهوری
به موازات مطرح شدن نام نامزدهای جمهوری خواه انتخابات ریاست جمهوری سال 2016، این نامزدها هرچه در توان دارند برای جلب حمایت بیشتر گروه های فوق را از طریق موضع گیری های شدید علیه ایران انجام می دهند. یکی از این افراد، جب بوش، برادر رئیس جمهور سابق آمریکا بود که ضمن اتخاذ مواضع تند در موضوع سیاست خارجی، اظهار داشت اگر وی نیز به جای برادرش بود، دستور حمله آمریکا به عراق را در سال 2003 صادر می کرد.
مارکو روبیو
مارکو روبیو، دیگر نامزد جمهوری خواه انتخابات ریاست جمهوری که به یکی از مهمترین منتقدان سیاست خارجی اوباما در سنا تبدیل شده، شخصیت دیگری است که به سبب مواضع تند خود توانسته مبالغ قابل توجهی را از حامیان مالی جمهوری خواهان، به ویژه شلدن آدلسون و پل سینگر دریافت کند.