«کرتیک چاندران» یکی از متخصصان این مطالعه از دانشگاه «یشیوا»ی آمریکا گفت: در این بررسی مشخص شد NPC1 پاشنه آشیل ویروس ابولاست. موش‌هایی که فاقد دو نسخه ژنی NPC1 هستند به طبع، عاری از پروتئین NPC1 خواهند بود و در نتیجه کاملا در برابر عفونت مقاوم می‌شوند.
در بررسی‌های پیشین آزمایشگاهی آمده است ویروس ابولا از طریق اتصال به NPC1 وارد سلول‌های میزبان می‌شود. متخصصان برای تایید این یافته‌ها در بدن موجودات زنده، سه نوع موش را در معرض ویروس ابولا قرار دادند که شامل موش‌های طبیعی، موش‌های فاقد NPC1 و موش‌های حامل یک NPC1 جهش یافته و طبیعی بودند.
در این بررسی مشخص شد در حالی که موش‌های گروه نخست در برابر این آلودگی تسلیم بودند، موش‌های دسته دوم کاملا از تکثیر این ویروس در امان و در نتیجه در برابر این بیماری مصون بودند. همچنین موش‌های گروه سوم ابتدا حامل سطح بالایی از ویروس خونی ابولا بودند اما به سرعت سطح آن با واکنش سیستم ایمنی و پاکسازی ویروس کاهش پیدا کرد.
به گزارش خبرگزاری شینهوا، به گفته متخصصان واقعیت نهفته در مورد عفونت ابولا این است که سیستم ایمنی و ویروس با یکدیگردر رقابت هستند و در صورتی که بتوان برای کنترل تعداد ویروس‌های موجود در سیستم دفاعی بدن اقدامی کرد در بسیاری از موارد سیستم ایمنی در این رقابت پیروز می‌شود.