این اجلاس در سه روز پشت درهای بسته انجام شد. در این میان سران سازمان
قبلی سازمان سیا، سازمان نظارت الکترونیک انگلیس (British Electronic
Surveillance) و GCHQ بودند. علاوه بر اینها مقامات اطلاعاتی و جاسوسی از
استرالیا، کانادا، فرانسه، آلمان و سوئد نیز در این اجلاس شرکت داشتند.
جیمی میسیک (Jami Miscik)، مدیر جاسوسی سابق سازمان سیا، دیوید اوماند
(David Omand)، رئیس قبلی GCHQ و مقاماتی از واحد جرایم سایبری انگلیس
(National Cybercrime Unit) از شرکت‌کنندگان بودند. این مراسم توسط جان
اسکارلت (John Scorlett)، رئیس قبلی MI6 برگزار شد. این اجلاس تحت عنوان
قانون چتم هاوس (Chatham House Rule) برگزار شد که این قانون بر پایه
ناشناخته ماندن اطلاعات مطرح‌شده در جلسه است. یکی از شرکت‌کنندگان در
اجلاس گفت: «آنچه موجب شگفتی شرکت‌کنندگان شد این بود که اسنودن اطلاعات
زیادی را در مورد فعالیت‌های جاسوسی که بر حریم خصوصی تأثیر می‌گذارد در
اختیار افراد گذاشته است و این اطلاعات هم ضروری بود و هم دیر در اختیار
گذاشته شد.» یکی دیگر از افراد شرکت‌کننده، هانیگان (Hannigan) رئیس GCHQ
بود. برخی خبرگزاری‌ها اعلام کردند که هدف از حضور وی، تلاش برای جلب
اعتماد شرکت‌های بزرگ فناوری بود. از این گذشته، هانیگان اظهار کرد که
شرکت‌های فناوری آمریکا باید پشتیبانی خوبی را برای نظارت بر سازمان‌ها
فراهم کنند. همچنین او خواستار ایجاد ساختار بهتری برای بازرسی‌های قانونی
توسط سازمان‌های انتظامی و امنیتی شد.
طبق برخی اخبار، بعد از افشاگری‌های اسنودن، نظارت‌های گسترده اینترنتی
توسط انگلیس و آمریکا و متحدین این دو کشور صورت گرفت. همچنین ادعا شده است
که شرکت گوگل و سایر شرکت‌ها نسبت به درخواست اطلاعات مربوط به دولت‌ها
سخت‌تر عمل می‌کنند.
