مفسر و کارشناس امور راهبردی چین معتقد است که آمریکا همواره با سیاست های غلط و ایجاد تنش و تفرقه در میان کشورهای شرق آسیا، به دنبال رسیدن به اهداف نادرست خود بوده و برای رسیدن به آن حاضر به انجام هر کاری می شود.
«ژو دونگ یانگ» در مقاله ای که از او در خبرگزاری شین هوا به چاپ رسید، به
اظهارات مداخله جویانه و تحریک آمیز اخیر آمریکا درباره مناقشات ارضی چین و
همسایگانش در دریای جنوب چین واکنش نشان داد و آن را نمونه ای آشکار از
دخالت مستقیم کاخ سفید در امور داخلی کشورهای شرق آسیا دانست.
او،
تلاش آمریکا برای تهدید خواندن چین در منطقه شرق آسیا را تنها موجب بروز
بیشتر مشکلات دانست و رفتار در پیش گرفته شده از سوی واشنگتن را تداوم
سیطره جویی این کشور بر دنیا توصیف کرد.
وی با اشاره به گزارش منتشر
شده از سوی وزارت دفاع آمریکا در خصوص فعالیت های چین در منطقه دریای
جنوبی و شرقی، آن را کذب و جعلی دانست و از این کشور خواست نسبت به پکن
رفتاری شایسته داشته باشد.
این تحلیل گر چینی در بخش دیگری از مقاله
خود آورده است: عمو سام (آمریکا) بار دیگر ادعاهای کینه توزانه ای را
درباره نقش نظامی چین در دریای جنوبی مطرح کرده و همانطور که پیش بینی می
شد این سند، به طور عمدی اقدامات صلح جویانه چین برای برقراری گفت وگوهای
نظامی پکن - واشنگتن، ارتقای روابط صلح آمیز با کشورهای منطقه و شفاف سازی
عملکرد نظامی خود را نادیده گرفته است.
وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون)
اخیرا در گزارشی مدعی شده است، چین با گسترش اقدامات نظامی در دریای
جنوبی، به دنبال احیای اراضی خود است.
این اتهامات چندی پیش نیز از
سوی «هری هریس» فرمانده ناوگان آمریکا در اقیانوس آرام نیز مطرح شد و او
گفت: « دولت چین با ایجاد دیوار بزرگ شنی در دریای جنوبی به دنبال احیای
اراضی خود است.»
همچنین «روبرت توماس» فرمانده ناوگان هفتم نیروی
دریایی آمریکا نیز در واکنشی مداخله جویانه از کشورهای عضو آ.سه .آن خواسته
بود تا نیروی نظامی متحدی را برای گشت زنی در دریای جنوب چین تشکیل دهند.
«ژو
دونگ یانگ» معتقد است که گزارش وزارت دفاع آمریکا سعی دارد تهدید نظامی
چین را بزرگنمایی کند، اما این در حالی است که پکن بارها اعلام کرده افزایش
قدرت نظامی اش، ماهیت تدافعی دارد.
وی با بی اساس دانستن ادعاهای
آمریکا علیه چین تاکید کرد، در واقع این مقامات ارشد آمریکا هستند که با
اظهاراتشان زمینه بی ثباتی منطقه را فراهم می کنند. این کشور سعی می کند تا
روابط چین و همسایگانش را دچار تنش نماید در صورتی که واشنگتن متعهد شده
بود در اختلافات مرتبط با دریای جنوبی، موضع گیری نکند. این مسئله چیزی جز
این نیست که آمریکا از بابت حسن تعامل پکن با همسایگانش نگران بوده و می
ترسد هژمونی آن توسط چین، خدشه دار شود.
او تصریح کرد: آمریکا که
امروزه مستکبر تر از همیشه است، باید برای خود یادآوری کند که بیشترین
بودجه نظامی در جهان را در اختیار دارد و همواره متهم به جاسوسی و اقدامات
خرابکارانه سایبری است.
امروزه، آمریکا در سرتاسر دنیا پایگاه نظامی
دارد؛ بودجه نظامی این کشور در سال 2014، بالغ بر 612 میلیارد دلار بوده و
اقدام به برگزاری مانورهای نظامی بزرگ می کند.
اینها همه اقداماتی
غیرسازنده است که تنها متحدانش را جسورتر کرده و موجب تنش های منطقه ای می
شود. این مسائل سبب خواهد شد تا درباره استراتژی «نگاه به شرق» آمریکا با
دیده تردید بنگریم.
«ژو دونگ یانگ» ادامه می دهد: اگر آمریکا
همانطور که بارها اوباما گفته، به دنبال ارتقای روابط با چین و اعتماد سازی
با این کشور است، باید از دخالت در امور داخلی چین به ویژه در موضوع
مناقشات دریای جنوب خودداری کند. این کشور همچنین باید مانند چین درباره
افزایش سرسام آور بودجه نظامی اش شفاف باشد.
کارشناس مسائل بین
الملل شرق آسیا همچنین به دولت آمریکا توصیه کرد که همزمان با جشن های
مربوط به هفتادمین سالگرد جنگ جهانی دوم، اوباما نیز باید همانند دولت
روزولت، خواستار نقش بیشتر چین در تامین امنیت منطقه ای و بین المللی شود.
مقامات
آمریکا از جمله باراک اوباما بارها اظهارت مداخله جویانه ای در رابطه با
موضوع مناقشات ارضی چین در دریای جنوبی مطرح کرده اند.
پکن با اینکه
مدعی مالکیت مطلق بر آبهای دریای جنوب است، اما همواره از مدعیان دیگر از
جمله فیلیپین، ویتنام، مالزی، برونئی، تایوان و ژاپن خواسته تا از طریق گفت
وگوهای دوجانبه به این تنش ها پایان دهند.
فیلیپین اما فروردین ماه
سال گذشته با طرح شکایت از چین در دادگاه بین المللی لاهه و ادعای مالکیت
بخشی از دریای جنوب، موضع پکن را در خصوص مالکیت این سرزمین ها در سطح بین
المللی به چالش کشید.
دولت چین بارها اعلام کرده که شواهد قانونی و تاریخی فراوانی دارد که دال بر حاکمیت این کشور بر دریای جنوب چین است.
چین
و کشورهای عضو آ.سه .آن حتی اخیر طرحی را ارائه کردند که ضامن صلح و ثبات
در دریای جنوب چین بدون نیاز به دخالت کشورهای خارجی است.