ماجرای احراز هویت کاربران ایرانی اینترنت چیست؟

واعظی گفت: تمام کاربران اینترنتی ما باید هویتی مستقل داشته باشند و این کار توسط دستگاه یا ماشینی انجام می شود و براین اساس افراد می دانند که در استفاده از ابزارهای الکترونیکی در طرف دیگر شناخته شده هستند.

وزیر ارتباطات در پاسخ به این سوال که اگر قرار است هویت افراد در شبکه شناسایی شود چه تضمینی وجود دارد که وارد حریم خصوصی نشوید؟، گفت: اسم داشتن افراد جزو حریم خصوصی نیست و لذا به نحوه کار و حریم خصوصی وارد نمی‌شویم اما هویت افراد را مشخص می‌کنیم.
او ادامه داد: ماشین هویتش در رانندگی معلوم است. حقوق شهروندی شعار دولت است و به هیچ عنوان نمی‌توانیم ورود به حوزه حریم خصوصی کنیم.
وی در پایان گفته: اگر می‌خواستیم در حریم خصوصی وارد شویم، اعلام نمی‌کردیم می‌خواهیم چنین کاری را انجام دهیم اما در حال انجام کارهای فنی هویت سنجی هستیم.

این موضوع دقیقا چیزی شبیه به اینترنت ملی است که نزدیک به ده سال قبل مطرح شده و بعد از ده سال هنوز هم مبهم است.
به عبارت دیگر هنوز هم کاربران با ابعاد شبکه ملی اطلاعات آشنا نیستند و به درستی اعلام نشده این طرح در چه مرحله‌ای است و سرانجام نهایی آن چه خواهد بود.

در این میان بسیاری از رسانه‌های داخلی و خارجی هنوز هم ایجاد شبکه ملی اطلاعات را مقدمه قطع اینترنت کشور می‌دانند. اما موضوع احراز هویت کاربران اینترنتی نیز از جمله مواردی است که زمزمه‌های نگرانی آن در رسانه‌های مختلف در حال شنیدن است.
وزارت ارتباطات دست به اجرای طرح دیگری زده که اگرچه جزئیات آن هنوز روشن نیست اما موجب ایجاد نگرانی در بسیاری از کاربران اینترنت شده است.

به راستی این که هویت کاربری مشخص شود به منزله امکان ورود به حریم شخصی آن فرد و شنود اینترنتی آن وجود ندارد؟
اگر قصد ورود به حریم شخصی نیست چه نیازی به احراز هویت است؟ احتمالا قصد و هدف جلوگیری از تخلفات احتمالی و هویت نامعلوم کاربران است اما با فیلترشکن‌ها چه خواهد شد؟ آیا احراز هویت کاربران تنها برای استفاده از شبکه ملی اطلاعات است؟

به هر حال پرسش‌های زیاد بی پاسخی در اذهان عمومی در حال شکل گرفتن است.