معاون فناوری پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری از دستیابی به ۳ لاین مهندسی ژنتیک شده چغندرقند مقاوم به بیماری "رایزومانیا" خبر داد و گفت: این لاین‌ها مقاومت خوبی در برابر آفت این گیاه دارند.
به گزارش پایداری ملی به نقل از ایسنا، دکتر محمدعلی ملبوبی با اشاره به کشت چغندرقند تراریخت در این پژوهشگاه با ابراز امیدواری از اینکه بتوانند به تجاری‌سازی نزدیک شوند، افزود: بعد از جنگ جهانی اول ایران تولیدکننده بذر چغندرقند شد و این بذر از نادر بذرهایی است که به تولید ملی رسیده است و حتی توانستیم این بذر را صادر کنیم.
وی اضافه کرد: از سوی دیگر آنجایی که این بذر از اروپا به ایران منتقل شد، بیماری "رایزومانیا"ی چغندرقند به ایران نیز وارد شد. هر مزرعه‌ای که مبتلا به این ویروس شود، در آن نمی‌توان چغندر قند کاشت؛ مگر آنکه ارقام مقاوم به این بیماری و یا سایر گیاهان دیگری به غیر از چغندرقند کاشت شود.
ملبوبی با بیان اینکه ورود این بیماری آسیب زیادی به مزارع چغندرقند وارد کرد، یادآور شد: از آنجایی که در ایران زنجیره کاملی از این صنعت از کشت تا کارخانه تولید قند راه‌اندازی شده بود، ورود این بیماری به مزارع آسیب‌های زیادی را وارد کرده است.
معاون فناوری پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری، ادامه داد: بر این اساس گروهی از محققان گرد هم آمدند و از ۲۰ سال قبل در این زمینه مطالعاتی را آغاز کردند و اخیرا ۳ لاین مهندسی ژنتیک شده چغندر قند را در مزرعه آزمایش کرده‌اند که نتایج موفقیت آمیزی از آن به دست آمده است.
وی خاطر نشان کرد: در این طرح بذر والد چغندر قند مقاوم به بیماری "رایزومانیا" از دو روش "خاموشی ژن" و از طریق "ساخت آنتی بادی در گیاه" تولید شد و هر دوی این روش‌ها موجب واکسینه کردن گیاه در برابر این ویروس شده است.
ملبوبی با بیان اینکه مطالعات و ارزیابی ما در زمینه مقاومت چغندرقند نسبت به این بیماری به پایان رسیده است و دستاوردهای امیدبخشی کسب شد، اضافه کرد: ما در حال تکمیل نتایج هستیم تا مجوز رهاسازی را دریافت کنیم، ولی در این زمینه با مقاومت‌های مختلفی مواجه هستیم.
به گزارش ایسنا، رایزومانیا یکی از مخرب‌ترین و پرخسارت‌ترین بیماری‌های مهم چغندرقند است که در مناطـق مختلف کشور به‌ویژه مناطق مغان، اصفهان و خراسان شروع شده و شیوع پیدا کرده است. در این بیماری به خـاطر بروز علامت بیماری در دو طرف ریشه اصلی و کوتوله شدن ریشـه، محصول برداشتی بسیار کاهش می‌یابد، در نتیجه به شدت عملــکرد شکـر در هکتار کاهش خواهد یافت.
ویروس این بیماری از طریق "زئوسپورهای قارچ" منتقل می‌شود و پایداری ویروس آن در اسپورهای استراحتی قارچ است.
در صورت آلودگی چغندرقند به این ویروس، برگ‌های خارجی حالت پژمردگی به خود می‌گیرند یا بعضی از برگ‌ها خشک می‌شوند. در مقطع ریشه دوایر قهوه‌ای متحدالمرکز دیده می‌شود.
از دیگر علائم مهم، بیماری زردی رگ‌برگ‌ها است. بیماری بر روی ریشه هم علائم خاصی ایجاد می‌کند که در تشخیص بیماری مهم است. ازجمله این علائم وجود تعداد زیادی ریشه فرعی روی ریشه اصلی است. به این صورت که ریشه اصلی به یک باره باریک شده و ریشه‌های فرعی زیاد می‌شوند.