یک عضو هیئت علمی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی اصفهان گفت: ۶۷ درصد زباله‌های الکترونیک (E-waste) که به عنوان آلاینده در نظر گرفته می‌شوند قابل بازیافت هستند و تنها ۲.۷ دهم درصد آنها خطرناک هستند.
به گزارش پایداری ملی، حمیدرضا پورزمانی با بیان اینکه تمام پسماندها به ویژه پسماندهای الکترونیکی طی چهار استراتژی مدیریت می‌شوند، اظهار کرد: استراتژی نخست کاهش در مبدا است؛ حجمی که از یک محصول باقی می‌ماند و به عنوان پسماند تولید می‌شود بازیافت شود. یعنی پس از مرحله بازیافت ما به نوعی آنها را تغییر شکل بدهیم تا پسماند قابلیت استفاده پیدا کند.
وی با تاکید بر اینکه در نهایت آن چیزی که از تمام این مراحل باقی می‌ماند باید دفن شود، گفت: کاهش در مبدا منظور این نیست که خانواده‌ها را مجبور کنیم کمتر مصرف کنند. بلکه باید کارخانه تولید یک محصول به گونه‌ای محصول را تولید کند که مقدار کمتری پسماند در جامعه تولید شود.
این عضو هیئت علمی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی اصفهان ادامه داد: اگر محصول با کیفیت بالاتر را خریداری کنیم مقدار پسماند تولید شده کم می‌شود. برای نمونه اگر تلفن همراه با کیفیتی خریداری شود که بیش از سه سال دوام داشته باشد بهتر از خریداری تلفن همراهی است که سالانه نیازمند تعویض باشد، محصول بی کیفیت میزان ضایعات را افزایش می‌دهد.
پورزمانی با بیان اینکه در مدیریت شهری اقداماتی انجام شده و حتی در کارگروه استانداری بحثی مطرح کردند و سرمایه گذار حاضر شد بر روی بحث پسماندها سرمایه گذاری کند، اضافه کرد: خوشبختانه این موضوع، موضوع اصلی شهرداری‌ها است، اما با وجود اینکه سرمایه گذار برای آن مشخص شده است، اما متأسفانه مشخص نیست به چه دلیل هنوز کارگروه‌های مدیریت پسماند استانداری حرکتی به سمت جلو نداشته اند.
وی تصریح کرد: متأسفانه اقدامات در حد یک برنامه و یا عملیات باقی مانده است و نیاز است سرمایه گذاری ها انجام شود تا به یک نتیجه مناسب برسد. استان اصفهان شرکت‌ها و کارخانجاتی دارد که می‌توانند در بازیافت لوازم الکترونیک یا پسماند الکترونیک فعالیت و به شهرداری‌ها در این امر کمک کنند.
وی ادامه داد: در دنیا راهکارهای مختلفی برای کاهش زباله‌های الکترونیک وجود دارد برخی کشورها مانند هند و چین از راهکارهای غیر رسمی استفاده می‌کنند که جنبه اقتصادی دارد، برای نمونه یا زباله‌ها را می‌سوزانند و فلزات را جدا و یا را در اسید حل می‌کنند که این امر قابل قبول و اصولی نیست و به لحاظ زیست محیطی مشکل آفرین است.
این عضو هیئت علمی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با بیان اینکه برخی کشورهای اروپایی و آمریکا کارخانه‌ها و یا سیستم‌های مشخصی برای بازیافت دارند، گفت: آنها به راحتی این کار را انجام و قسمت‌های مختلف را از هم جدا می‌کنند که به عنوان ماده اولیه به کارخانه‌های بازیافت منتقل می‌شود.
پورزمانی خاطرنشان کرد: ۶۷ درصد زباله‌های الکترونیک (E-waste) که به عنوان آلاینده در نظر گرفته می‌شود قابل بازیافت هستند و می‌توان از آن استفاده مجدد کرد و تنها ۲.۷ دهم درصد آن هم خطر ناک است.