تغییر موازنه قدرت به نفع مقاومت

به گزارش پایداری ملی، روزنامه «حمایت» در یادداشتی از « اصغر زارعی» نوشت:

ترامپ بعد از تحویل گرفتن کلید کاخ سفید، موضوع «بی‌ثباتی در خاورمیانه» را به شکل جدیدی مطرح کرد و درصدد برآمد تا وانمود کند که اساساً مناقشات منطقه‌ای به دلیل مشکل اعراب با رژیم صهیونیستی نیست، بلکه نفوذ منطقه‌ای جمهوری اسلامی است که به‌زعم وی، منطقه را ناامن کرده است. به همین علت است که چهل و پنجمین رئیس‌جمهور آمریکا به دنبال افزایش هماهنگی با کشورهای عربی علیه کشورمان است و تلاش دارد وحدت کشورهای عربی در امتداد مسئله فلسطین را به سمت خصومت و دشمنی با ایران اسلامی سوق دهد. این در حالی است که مصر اخیراً از ناتوی عربی ساخته‌وپرداخته آل سعود، آمریکا و رژیم صهیونیستی خارج شد و قاطبه کشورهای اسلامی نیز در جریان تحریم‌های آمریکا علیه جمهوری اسلامی، مخالفت خود را با این اقدام غیرقانونی اعلام کردند.

اولویت‌بخشی به فرایند عادی‌سازی روابط رژیم‌های مرتجع با صهیونیست‌ها و هدف قرار دادن زوایای سیاسی آرمان قدس، بخش دیگری بود که اشغالگران و دوستان آمریکایی – سعودی آن‌ها در دستور کار قرار دادند، درحالی‌که نتیجه عکس از آن گرفتند. صهیونیست‌ها در ابتدا روابط پنهانی با پدر جد وهابی تروریست‌ها برقرار کردند چون پل ارتباطی آن‌ها با سایر کشورهای واداده عربی از این طریق مهیا می‌شد. روابط تل‌آویو – ریاض در ماه‌های اخیر از پرده برون افتاد و اشغالگران کودک کش رسماً به مغازله با قبیله سعودی اذعان کردند. آخرین نمونه آن، سفر یک هیئت صهیونیست به عربستان سعودی به دعوت تشکلی به نام «انجمن جهان اسلام» است که وزارت خارجه اسرائیل، روز شنبه رسماً آن را اعلام کرد. درنتیجه این رفت‌وآمدها، تعداد ناچیزی از کشورهای عربی هم به رونمایی از فضاحت عادی‌سازی روابط با تل‌آویو تن دادند که با واکنش تند گروه‌های مقاومت و مردم منطقه مواجه شد. فلسطینی‌ها هم در اعتراض به حاشیه راندن آرمان قدس و گاوبندی تل‌آویو به مسئله فلسطین تاکنون 57 جمعه در کنار مرزهای سرزمین‌های اشغالی، خشم خود را فریاد زده‌اند.

در فاز بعدی، فشارهای دیپلماتیک و مالی گسترده‌ای به تشکیلات خودگردان فلسطین و نوار غزه برای بسترسازی معامله قرن وارد آمد. مسدود کردن دفتر جنبش آزادی‌بخش فلسطین در واشنگتن در سپتامبر 2018، قطع کمک‌های آمریکا به آژانس امداد و اشتغال آوارگان فلسطین در سازمان ملل متحد (آنروا)‌ ازجمله این فشارها بود. کنگره آمریکا هم رئیس‌جمهور را مکلف کرد که در هر نوع کمکی به تشکیلات خودگردان فلسطین تجدیدنظر کند که ترامپ نیز فوراً با آن موافقت کرد. کاخ سفید همچنین کمک‌های خود را به دست کشیدن تشکیلات خودگردان از پیگیری شکایات مطرح‌شده در دادگاه بین‌المللی لاهه مرتبط کرده است.

به رسمیت شناختن حاکمیت بلندی‌های جولان به نفع تل‌آویو در کنار انتقال سفارت آمریکا از تل‌آویو به قدس نیز دو گام تنش‌آفرینی بودند که ترامپ برای زدن تیر خلاص به هرگونه مخالفت با معامله قرن در دستور کار قرار داد، غافل از آنکه حتی اروپا هم که سابقه طولانی در حمایت از رژیم صهیونیستی دارد، با این دو اقدام مخالفت کرد. هرچند که مخالفت آن‌ها با تصمیمات ترامپ، به مفهوم مقابله با صهیونیست‌ها نیست و ترجیح می‌دهند که این موارد، گام‌به‌گام و توسط نهادهای بین‌المللی مثل سازمان ملل صورت گیرد، اما همین مقطع از جبهه‌گیری قاره سبز هم نشان می‌دهد که سیاست اجرای قدم‌به‌قدم معامله قرن، آن‌طور که ترامپ و «جارد کوشنر» انتظار داشتند، پیش نرفته است؛ همچنان که بسیاری از رسانه‌ها و شخصیت‌های سیاسی برجسته دنیا از همین حالا طرح صلح جعلی آمریکا را شکست‌خورده توصیف کرده‌اند.

موارد پیش‌گفته موجب شد تا صهیونیست‌ها آخرین برگ خود را رو کنند و از روز شنبه، حمله همه‌جانبه‌ای را به نوار غزه کلید بزنند. جهاد اسلامی و حماس به‌شدت مخالف معامله قرن هستند و صهیونیست‌ها از طریق حمله اخیر می‌خواهند به آن‌ها چنگ و دندان نشان دهند که اگر زیر بار این طرح ننگین نروند، باید منتظر حملات همه‌جانبه در هر روز و ساعتی باشند. دستور اخیر «بنیامین نتانیاهو»، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی مبنی بر تشدید حملات به غزه هم دقیقاً حامل همین پیام است و این حملات تا زمانی که حماس و جهاد اسلامی و رهبران آن‌ها با معامله قرن موافقت نکنند، ادامه خواهد داشت. افزون بر این، سناریونویسان آمریکایی و صهیونیست‌ها قصد دارند با ایجاد نارضایتی عمومی در میان مردم غزه، هزینه مقاومت را افزایش دهند. صهیونیست‌ها در سه دور حمله گسترده به نوار غزه در سال‌های گذشته (جنگ‌های 11، 22 و 52 روزه) اهداف غیرنظامی را به بهانه اینکه تسلیحات مقاومت در آن‌ها پنهان‌شده است را هدف قرار دادند، ازجمله حمله به مدارس و بیمارستان‌ها با فسفر سفید، لذا بعید نیست که در روزهای آینده شاهد تکرار این سناریو باشیم.

علاوه بر این، قطعاً اهداف سیاسی گسترده دیگری نیز در پس این حملات نهفته است که یکی از آن‌ها، ترمیم وجهه به‌شدت مخدوش نتانیاهو در آستانه تشکیل کابینه رژیم صهیونیستی است. نتانیاهو در آخرین نبرد خود در سال گذشته، کمتر از دو روز در مقابل مقاومت دوام آورد و با سرشکستگی به دنبال میانجی بود تا شلیک موشک‌ها به سمت شهرها و شهرک‌های صهیونیستی را متوقف کند. این اتفاق، زلزله‌ای در کابینه وی به وجود آورد و «آویگدور لیبرمن»، وزیر جنگ این رژیم به دلیل مماشات وی با حماس استعفا کرد که بی‌سابقه‌ترین چالش طی چهار سال گذشته در اسرائیل به شمار می‌آید. ازاین‌رو تردیدی نیست که نتانیاهو افزون بر اتخاذ سیاست مشت آهنین در راستای اجرای معامله قرن، برای بازسازی وجهه خود نیز دست به این حمله زده است تا ننگ جنگ دو روزه را به‌اصطلاح جبران کند. انحراف افکار عمومی داخل سرزمین‌های اشغالی از فساد مالی نتانیاهو و خانواده‌اش و ناکامی در دستیابی به اهداف عملیات «سپر شمال»‌ را هم باید به دلایل نخست‌وزیر رژیم کودک کش برای آتش‌بازی در غزه افزود.

علیرغم اینکه حملات سه روز گذشته در غزه بسیار وحشیانه بوده و رژیم صهیونیستی با استفاده از حداکثر عِدّه و عُدّه خود حملاتش به مردم بی‌دفاع و غیرنظامیان را ادامه داده است، رزمندگان فلسطینی و گروه‌های جهادی هم در مقابل، روش‌های متفاوتی را بکار گرفته‌اند که ضعف گنبد آهنین صهیونیست‌ها در رهگیری موشک‌های مقاومت که به اهداف از پیش تعیین‌شده اصابت کرده‌اند، گواه این مدعاست. این بدان معناست که موازنه قدرت به نفع مقاومت فلسطین تغییر کرده و صهیونیست‌ها دیگر نمی‌توانند برای تحمیل جنگ چهارم علیه مقاومت و به کرسی نشاندن طرح جعلی معامله قرن تصمیم‌گیری کنند.