آیا در آینده حریم خصوصی را تنها باید در خیال جستجو کرد؟

به گزارش پایداری ملی، با گسترش سریع هوش مصنوعی و فناوری تشخیص چهره، مرزهای مربوط به حریم خصوصی و امنیت در حال محو شدن هستند. دلیل این موضوع، تغییراتی است که در پی پیشرفت‌های قابل توجه و در مقیاس بزرگ رخ می‌دهند. تصویربرداری دیجیتال، پردازش سریع، تحلیل بافت پوست، دوربین‌های حرارتی، یادگیری ماشینی، حسگرهای سه‌بعدی، تشخیص گفتار و حرکت و بسیاری از این گونه موارد، پیشرفت‌های حاصل از گسترش فناوری هستند. این پیشرفت‌ها می‌توانند موانع فنی را از بین ببرند و امکان گردآوری، ثبت، ذخیره، تحلیل و کاربرد داده‌ها و اطلاعات را فراهم کنند.

چنین پیشرفت‌های گسترده‌ای، به رایانه‌های قوی امکان می‌دهند که از هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی استفاده کنند و قابلیت‌های فناوری تشخیص چهره را با دقت نسبتاً کامل به کار گیرند. در حال حاضر می‌توان فناوری تشخیص چهره را نه تنها برای شناسایی افراد، بلکه برای آشکار کردن اطلاعات شخصی آنها مانند تصاویر، پست‌های فضای مجازی و حساب کاربری نیز به کار گرفت؛ در نتیجه بروز نگرانی در مورد گسترش این فناوری و افرادی که به اطلاعات حاصل از آن دسترسی دارند، طبیعی است.

در حال حاضر، تغییر در حوزه‌های امنیتی و حریم خصوصی به چشم می‌خورد و تقریباً می‌توان گفت که با گسترش فناوری‌هایی مانند هوش مصنوعی و تشخیص چهره، در آینده امکان ثبت و ذخیره همه صحبت‌ها و حتی شاید افکار افراد وجود خواهد داشت؛ در نتیجه می‌توان گفت که سیستم‌های نظارتی قصد دارند با کمک این فناوری‌ها، موارد انتزاعی مانند احساسات، حالت‌ها و افکار را نیز ثبت کنند. در صورتی که این پیش‌بینی‌ها به حقیقت تبدیل شوند، امنیت و حریم خصوصی را تنها می‌توان در خیال جستجو کرد و دیگر مرزی میان مکان‌های عمومی و خصوصی وجود نخواهد داشت.