گروه پایداری ملی، «نیکلاس مادورو»، رئیس‌جمهور ونزوئلا گفته که ایالات متحده به دنبال راه‌اندازی کودتا علیه دولت او است و گزارش وال‌استریت‌ژورنال مبنی بر اینکه «مایک پنس»، معاون رئیس‌جمهور آمریکا در تماس تلفنی با «خوان گوایدو»، رئیس شورای ملی ونزوئلا او را به شورش علیه دولت تشویق کرده نشان می‌دهد که ظن مادورو به آمریکا بی‌دلیل نیست.
این بدگمانی البته تنها از ارتباطات گوایدو با مقامات واشنگتن نشأت نمی‌گیرد، بلکه ریشه‌هایی هم در تاریخ دارد. آمریکا از دوران ریاست‌جمهوری «جیمز مونرو» در اوایل قرن نوزدهم دخالت در امور داخلی سایر کشورها را آغاز کرد و این سیاست تا به امروز نیز ادامه یافته است.
کشورهای آمریکای لاتین و مرکزی نخستین کشورهایی بودند که هدف دخالت‌های نظامی و سیاسی آمریکا قرار گرفتند.
| عکس | سال | کشور | توضیحات |
| 1846 | مکزیک | آمریکا به مکزیک حمله و مکزیکوسیتی را تسخیر کرد. در معاهده‌ای که یک سال بعد به امضای دو کشور رسید، بیش از نیمی از قلمرو وقت مکزیک ضمیمه خاک آمریکا شد. بخش زیادی از ایالت‌های غربی آمریکای امروز زمانی جزو قلمرو مکزیک بوده‌اند. |
| 1903 | کلمبیا | آمریکا با حمایت از شورشیان پاناما، جدایی این منطقه استراتژیک را از کلمبیا مهندسی کرد و در سال‌های بعد حق حاکمیت بر کانالِ پاناما را که احداثِ آن در سال 1914 به پایان رسید تصاحب کرد. |
| 1903 | کوبا | با امضای «پیمان کوبا-آمریکا» میان روسای جمهور دو کشور، کنترل تمامی امور داخلی کوبا به طرف آمریکایی واگذار شد. به موجب این پیمان، خلیج گوانتانامو برای استفاده‌های دریانوردی به دولت آمریکا اجاره داده شد. |
| 1914 | مکزیک | نظامیان آمریکا برای هفت ماه بندر «وراکروز» مکزیک را به اشغال خود درآوردند. هدف از این اقدام اثر گذاشتن در تحولات انقلاب مکزیک بود. |
| 1954 | گواتمالا | دولت «جاکوب آربنز» رئیس‌جمهور گواتمالا در کودتای مورد حمایت سیا سرنگون شد. |
| 1961 | کوبا | حمله «خلیج خوک‌ها» که توسط سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) طراحی شده بود موفقیتی در براندازی دولت «فیدل کاسترو»، رهبر کوبا نداشت. واشنگتن در سال‌های بعد، نقشه‌های متعددی برای ترور کاسترو و سرنگونی دولت او طراحی می‌کند. |
| 1964 | برزیل | «جائو گولارت»، رئیس‌جمهور برزیل در کودتای مورد حمایت آمریکا سرنگون می‌شود. حکومت نظامی شکل گرفته بعد از این کودتا تا اواخر دهه 1980 پابرجا می‌ماند. |
| 1965 | جمهوری دومینیکن | نیروهای آمریکایی برای دخالت در جنگ داخلی جمهوری دومینیکن وارد این کشور می‌شوند. |
| دهه 1970 | عملیات کوندور | دولت‌های دیکتاتور در آرژانتین، شیلی و کشورهای آمریکای جنوبی زنجیره‌ای از سرکوب‌های مرگبار سیاسی و تروریسم دولتی برای سرکوب مخالفان خود آغاز کردند. این عملیات‌ها که به «کندور» معروف شده بود از لحاظ نظامی و فنی مورد حمایت دولت‌های «لیندون جانسون»، «ریچارد نیکسون»، «جرالد فورد»، «جیمی کارتر» و «رونالد ریگان» قرار داشت و گمان می‌رود به مرگ بیش از 60000 نفر از فعالان کارگری، کشیش و راهبه، دانشجو و استاد، اندیشمندان و افراد شورشی و سرنگونی دولت‌های قانونی در کودتا منجر شده باشد. برخی روایت‌ها آمارهای بالاتری برای شمار نفرات کشته‌شده اعلام می‌کنند. |
| دهه 1980 | نیکاراگوئه و السالوادور | دولت رونالد ریگان از شورشی‌های نیکاراگوئه در برابر دولت قانونی این کشور حمایت می‌کند. در السالوادور، دولت غرب‌گرا برای سرکوب شدید حزب مخالف دولت مورد حمایت قرار می‌گیرد. |
| 1983 | گرنادا | نیروهای آمریکایی با متهم کردن دولت «گرنادا» به همسویی با کوبا به این کشور جزیره‌ای در شرق دریای کارائیب حمله کردند. |
| 1989 | پاناما | آمریکا برای براندازی دولت «مانوئل نوریگا»، رئیس‌جمهور پاناما که زمانی مورد حمایت واشنگتن بود به این کشور حمله کرد. |
| 1994 | هائیتی | آمریکا برای بازگرداندن قدرت به «ژان-برتران آریستید» رهبری حمله نظامی به هائیتی را بر عهده گرفت. |
| 2002 | ونزوئلا | «هوگو چاوز»، رئیس‌جمهور ونزوئلا برای دو روز از قدرت برکنار شد. او و متحدانش آمریکا را به حمایت ضمنی از این تلاش برای کودتا متهم کردند. |
