بازدید مدیرکل پدافند غیرعامل استانداری گیلان از تهدید زیستی ایجاد شده توسط گیاه سنبل آبی در بخش خشک بیجار شهرستان رشت

به گزارش خبرنگار پایداری ملی، امیر محمدپور مدیرکل پدافند غیرعامل استانداری گیلان به همراه محمدعلی ویشکایی معاون برنامه ریزی و عمرانی فرمانداری شهرستان رشت، سارنگ حسن پور بخشدار خشکبیجار و اعضای شورای پدافند غیرعامل شهرستان رشت از تهدید زیستی ایجاد شده توسط گیاه سنبل آبی در بخش خشکبیجار شهرستان رشت بازدید کرد.

 مدیرکل پدافند غیرعامل استانداری گیلان در حاشیه این بازدید بیان کرد: سنبل آبی به عنوان جدیدترین گونه مهاجم و یکی از مظاهر بیوتروریسم در محیط زیست شناخته شده است و به شدت آب‌ بندان‌ها،‌ تالاب‌ها و عرصه‌های آبی استان گیلان را تهدید می‌کند.

 دبیر شورای پدافند غیرعامل استان گیلان با اشاره به منشاء و فیزیولوژی گیاه سنبل آبی اظهار کرد: این یک گونه از تیره غلافیان و از علف های هرز حوزه آمازون است، این گیاه در چند سال اخیر وارد تالاب های استان گیلان شده است و یک گونه غیر بومیست که گسترش سریع آن و پوشش کامل سطح آب موجب بروز مشکلات عدیده زیست‌ محیطی خصوصأ کاهش تنوع زیستی و مرگ تدریجی تالاب ها را فراهم می‌ نماید.

 محمدپور گیاه سنبل آبی را یک تهدید بزرگ زیستی دانست و گفت:‌ قرارگاه پدافند زیستی گیلان برای از بین بردن این گیاه ورود می کند، زیرا این گونه فوق‌العاده خطرناک به اکو سیستم منطقه،‌ شرایط زیست محیطی و اقتصاد مردم به ویژه در حوزه کشاورزی آسیب‌های بسیار جدی وارد خواهد کرد.

 دبیر شورای پدافند غیرعامل استان گیلان با اشاره به خطرساز بودن گیاه سنبل آبی برای انسان و محیط زیست، خاطرنشان کرد: خسارت به قایقرانی و تاسیسات، کشاورزی و اکوسیستم‌های طبیعی از مضرات گیاه سنبل آبی است؛ سنبل آبی با برگ‌های به طول بیست سانتی متر و پهنای پانزده سانتی متر، زیبایی فریبنده‌ ای دارد که هم مشکلات زیست محیطی فراوانی را به وجود می‌آورد و استفاده از آن به عنوان گیاه تزئینی، سرطان ‌زا می باشد، متأسفانه حضور این گیاه مهاجم و خطرناک در کوچک‌ترین محیط آبی باعث می‌شود تا از حالت کنترل خارج ‌شده و با گسترش سریع در اکوسیستم، حیات گونه ‌های مختلف جانوری منطقه را از بین می برد، مصرف بالای اکسیژن آب توسط سنبل آبی از یک‌سو و گسترش طولی و عرضی این گیاه از سوی دیگر باعث می‌شود تا علاوه بر اینکه هیچ‌ کدام از گونه‌های جانوری موجود در تالاب ها قادر به ادامه زندگی نباشند، تردد در تالاب‌ها و دسترسی به آن‌ها نیز به دلیل گسترش ریشه‌های این گیاه در آب با مشکل مواجه شود، همچنین این گیاه به دلیل قدرت خود پالایی بالا و امکان سازگاری فوق ‌العاده با محیط می‌تواند حتی فلزاتی سنگین مثل جیوه و سرب که از طریق فاضلاب کارخانه‌های صنعتی به آب‌ ها وارد می‌شوند را به خود جذب کند ازاین‌رو تجمع سنبل آبی در محیط به‌شدت خطرناک بوده و می‌تواند عامل مهمی برای بروز بیماری‌هایی از جمله سرطان باشد.