آمریکایی‌هایی که برای دیدار با «حاج قاسم» صف کشیده‌اند

به گزارش پایداری ملی، در دنیا معروف است که آمریکایی‌ها مغرورند و به پشتوانه ثروت مالی عظیم‌شان، امپراتوری تبلیغاتی‌شان و ارتش تا بن دندان مسلح شان، کشوری را همتراز خودشان نمی‌دانند و تحت هیچ شرایطی مجیز کسی را نمی‌گویند در مقابلش اظهار عجز نمی‌کنند.

مقامات آمریکایی حداقل در سه دهه اخیر که با فروپاشی شوروی، بلوک شرق هم به گل نشست و نام هژمون و سرکرده دنیا را بر خود گذاشتند، به امر و نهی کردن و خطاب قرار دادن حکام سایر کشور‌ها از موضع بالا عادت کرده بودند. تاریخ معادلات سیاسی سه دهه اخیر به یاد نمی‌آورد که یک مقام آمریکایی به سیاستمدار کشور دیگری موضوعی را دیکته کرده باشد و از او تمرد و نافرمانی سر زده باشد.

قاعده فوق‌الذکر شاید در معادلات میان آمریکایی‌ها و شرکای اروپایی شان و یا کشور‌های جنوب شرق آسیا و استرالیا و برخی کشور‌های آمریکای جنوبی و حوزه کارائیب و شیخ‌نشین‌های کوچک حاشیه خلیج فارس صدق کند، اما پیرامون مقتدرترین و مستقل‌ترین کشور منطقه غرب آسیا یعنی جمهوری اسلامی ایران و سردار رشید سپاه سرافرازش یعنی حاج قاسم سلیمانی صدق نمی‌کند.

روز شنبه دوم دسامبر ۲۰۱۷ (۱۱ آذر ۹۶) مایک پامپئو رئیس سازمان سیا طی سخنانی در همایش سالیانه امنیت ملی ریگان در کالیفرنیای جنوبی ناخواسته به یک اعتراف تلخ (البته برای آمریکایی‌های قلدر) تن داد و گفت: «درباره رفتار‌های ایران در عراق نامه‌ای را برای ژنرال سلیمانی نوشته‌ام، اما او نامه من را باز نکرده است».

پامپئو اوایل هفته جاری نیز در مصاحبه با «بی بی سی» بار دیگر آن اعتراف تلخ را به زبان آورد که ژنرال ایرانی نامه او را باز نکرده است.

حجت‌الاسلام‌ و المسلمین محمدی‌گلپایگانی، رئیس‌دفتر مقام معظم رهبری، نهم آذرماه طی سخنانی در مشهد، پیرامون نامه رئیس سیا به سردار سلیمانی،گفت:«همین اواخر، زمانی که سردار سلیمانی در بوکمال بود، رئیس سازمان سیا به وسیله یکی از رابطان خود در منطقه، نامه‌ای برای وی فرستاد؛ اما ایشان گفت نامه تو را نمی‌گیرم و نمی‌خوانم و اصلا با این افراد صحبتی ندارم». 

برای آمریکایی‌ها که حتی با مقامات بزرگترین و قوی‌ترین کشور‌های اروپایی و جنوب شرق آسیایی هم رفتاری از موضع بالا دارند، بسیار سنگین بود که نامه رئیس مهم‌ترین سازمان اطلاعاتی و امنیتی شان از سوی فرمانده نیروی قدس سپاه ایران حتی قابل باز کردن هم نباشد. 

البته پیش‌تر هم مقامات آمریکایی در مقابل اقتدار سردار سلیمانی، ناخواسته سر تعظیم فرودآورده بودند و از هیبتِ « این سرباز صفر ولایت و نظام جمهوری اسلامی»، سخن گفته بودند.

«دشمن شایسته»؛ این لفظی است که «ژنرال پترائوس» رئیس سابق ستاد مشترک ارتش آمریکا و مدیر کل سابق سیا در مورد سرلشکر سلیمانی بکار می‌برد. او حدود دو سال پیش طی مصاحبه‌ای به ویژگی‌های منحصر به فرد رقیب قدرتمندش در غرب آسیا اشاره کرد و گفت: «قاسم سلیمانی فردی بسیار توانمند و مدبر و دشمنی شایسته است. وی بازی خود را به خوبی انجام می‌دهد، اما این بازی طولانی است پس اجازه دهید ببنیم حوادث چگونه به پیش می‌رود». 

البته قطعا اگر در همین روز‌ها یک خبرنگار آمریکایی به سراغ ژنرال پترائوس برود و از او سوال کند که حالا که حوادث پیش رفته است و گروه متوحش و آمریکا ساخته داعش توسط تدابیر فرماندهی سرلشکر سلیمانی نابود شده است، نظر قطعی‌اش در مورد قاسم سلیمانی چیست؟ او بدون تامل و مکث، فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران را ستایش خواهد کرد و او را قهرمان تحولات نظامی غرب آسیا خواهد نامید.

اما ژنرال پترائوس تنها یانکی‌ای نبوده که زبان به ستایش از سرلشکر سلیمانی گشوده است؛ «باراک اوباما» رئیس‌جمهور سابق آمریکا که دولتش نقش اول تولید داعش بوده نیز در یکی از دیدارهایش با «حیدرالعبادی» نخست وزیر عراق در سال ۲۰۱۴ پیرامون سرلشکر سلیمانی گفت که «او دشمن من است، ولی من برای او احترام ویژه‌ای قایل هستم».

درخواست وزیر خارجه آمریکا برای دیدار با سردار سلیمانی 

«جان کری» وزیرخارجه سابق آمریکا هم در یکی از دیدارهایش با ظریف وزیرامورخارجه کشورمان، خطاب به او گفت که «برای یکبارهم شده مایلم قاسم سلیمانی را از نزدیک ببینم».

نشریه آمریکایی «نیویورکر» در سال ۹۲، به بررسی ویژگی‌های فرمانده نیروی قدس سپاه از زبان مأموران سیا و مقامات عراقی پرداخت و با بیان اینکه سردار سلیمانی به‌ندرت صحبت می‌کند، وی را دارای یک کاریزمای نهفته دانست. در این گزارش «جان ماگویر» افسر سابق سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا)، سردار سلیمانی را قدرتمندترین عامل در خاورمیانه که کمتر کسی چیزی درباره او شنیده، معرفی کرده است.

«جان ماگویر» گفته است که در نبرد القصیر که چهار سال پیش در سوریه صورت گرفت و منجر به بازپس‌گیری شهر استراتژیک القصیر توسط ارتش سوریه شد و نقطه عطفی در جنگ بود، این سردار سلیمانی بود که مستقیما عملیات را فرماندهی می‌کرد و آن «پیروزی بزرگ» را رقم زد.