تبلیغ تولیدات فرهنگی در شبکه‌های ضد فرهنگ

در نگاه اول دور از انتظار است که در لابه لای فیلم‌ها و سریالهای ترکیه‌ای مروج خیانت و ضد فرهنگ اصیل ایرانی، تبلیغ و تیزر هایی از فیلم های بومی و فرهنگی سینمای ایران را مشاهده می کنیم.

اما با نگاهی عمیق تر به استراتژی تازه این شبکه ها در جذب بازیگران و هنرمندان داخلی به خارج از مرز های ایران و استفاده از آنها برای کشاندن مخاطبان ایرانی پای ماهواره‌ در می‌یابیم که این شبکه‌ها در حال تلاش برای رقابت با رسانه ملی و جا انداختن فرهنگ دلخواه خود در خانواده‌های ایرانی می‌باشند که صد البته جذب اسپانسرهای متفاوت ایرانی و رسمیت بخشیدن به شبکه با پخش تیزر از فیلم‌های ایرانی در لابه لای محتوای ضد فرهنگی خود یکی از راه های پیشبرد اهدافشان است.

با این نوع نگاه شاید مشخص شود که چرا این سبک تقاضا در تهیه‌کنندگان فیلم‌های ایرانی بالا رفته آن هم در شبکه‌ای که مروج عشق‌های مثلثی، روابط نا مشروع ، شرب خمر، دروغ ، و دیگر گناهان کبیره است و باید در لابلای آنها نام فیلم‌های فرهنگی سینمای ایران به گوش برسد.

علاوه بر در آمدزایی این شبکه‌ها از این طریق، یکی دیگر از مزایای پخش آنونس فیلم‌های داخلی پنهان کردن محتوای نامناسب فیلم‌های ترکیه‌ای که بعضا در خود کشور ترکیه هم مجوز پخش ندارد زیر پرچم تولیدات فرهنگی داخلی است، هم‌ذات‌پنداری یا همانندسازی اصطلاحی در روانکاوی است که در این مکانیسم دفاعی، فرد، هویّت یک موضوع را، تا حدی، با‌ موضوع دیگر تطبیق می‌دهد.

به همین دلیل حتی برخی اصولا شبکه‌های فارسی زبانی که اقدام به دوبله و پخش سریالهای خارجی می‌کنند حاضرند به طور رایگان اقدام به تبلیغ محصولات و تولیدات ایرانی نمایند.

در میان تبلیغات کم ارزش داروها و قرص‌های لاغری و ... که از یک شبکه ماهواره‌ای پخش می‌شود، آنونس فیلم کمدی «پنجاه کیلو آلبالو» و کمی پیشتر «کوچه بی نام»،«بیداری»،‌ «آدم باش» و چند فیلم سینمایی دیگر برای فروش بلیط هایشان دست به دامن شبکه‌های ماهواره‌ای شده‌اند.

نکته جالب توجه اینجاست که سخنگوی وزارت ارشاد درباره ممنوعیت پخش تبلیغات فیلمهای ایرانی در ماهواره اعلام کرده بود که چنان‌چه فیلم‌های ایرانی در شبکه‌های ماهواره‌ای تبلیغ شود با آن‌ها برخورد خواهد شد؛ اما تا کنون هیچ‌گونه برخوردی مبنی بر عدم پخش آگهی با تهیه‌کننده و صاحب امتیاز این‌گونه فیلم‌ها صورت نگرفته و این کوتاهی و سستی از سوی نهادهای مسئول غیر قابل توجیح است!

این شبکه‌ها راه‌های مختلف جذب اسپانسر را بر خورد نبسته‌اند و افزون بر فیلم‌های سینمایی اقدام به تبلیغ محصولات و شرکت‌های که دفتر کار آنها در داخل کشور مستقر می‌باشد می‌نماید و شماره تلفن‌های داخل کشور را برای مراجعه به ‌آنها ارائه می‌دهند. این در حالی است که معاون اول وقت رئیس جمهور در مورخ ۲۵ تیر ماه سال ۱۳۸۵ طی بخشنامه‌ای: انجام هر نوع مصاحبه، ارسال خبر و سفارش آگهی به تمامی شبکه‌های تلویزیونی فارسی ‌زبان مستقر در خارج از کشور که در فضای کشور برنامه پخش می‌کنند، را ممنوع اعلام کرده است.

برای مثال شرکت تشریفات مجالس امید که در ایران فعالیت می‌کند آزادانه در یکی از این شبکه‌ها به تبلیغ می‌پردازد و جالب اینجاست که در تیزر آگهی این شرکت از زنی با پوشش نامناسب استفاده می‌شود.

شرکت‌های دکوراسیون Diamond decoration . ژل لاغری ماکاس اسلیمینگ‌، بسته طراحی و نقاشی magic rob و محصولات مختلف دیگر که به راحتی از طریق تبلیغات در این شبکه‌ها در ایران به فروش محصولات خود میپردازند.

شاید برخی هزینه بالای تبلیغات در صدا و سیمای ایران را از دلائل گرایش تعدادی از شرکتها به تبلیغ در ماهواره می‌دانند اما با هر توجیهی که در نظر بگیریم، تقویت شبکه‌هایی که هدفشان نابود کردن نظام خانواده، ترویج فحشا و اباحه‌گری در خطوط قرمز اجتماعی فرهنگ اصیل ایرانی اسلامی است؛ عقلا، عرفا و قانونا مجاز نیست و در واقع شریک بودن در هدف آنان است. تولدات سینمایی که هدفشان ترویج فرهنگ ایرانی اسلامیست، خواسته یا ناخواسته در راهی قدم بر می‌دارند که چشم‌اندازش تخریب خانواده ایرانی است و با هزینه تبلیغات در این شبکه‌ها به صورت مستقیم به دشمن کمک مالی می‌کنند و داستان ملال‌آور سهل‌انگاری یا غفلت مسئولین نیز عاملی برای دامن زدن به این رویداد است.