چه پالس های اشتباهی از سوی برخی مقامات دولتی به طرف غربی در قضیه مذاکرات هسته ای صادر شده است که طرف مقابل را به کلید زدن سناریوی جدید علیه برنامه موشکی ایران وا داشته و آنها را نسبت به تکرار سناریوی هسته ای امیدوار کرده است؟
یکی از نکاتی که میتوان در پاسخ به ادعای نقض قطعنامه 2231 شورای امنیت(قطعنامه تایید و تحکیم کننده برجام)، مطرح کرد این است: مبنای طرف اعضای غربی گروه پنج به علاوه یک برای اینکه موشک های دوربرد و میانبرد نقطه زن بالستیک آزمایش شده دارای قابلیت حمل کلاهک اتمی را دارد، چیست؟ آیا بهتر نیست به جای راه انداختن جنجال سیاسی-رسانه ای و روانی در واکنش به موشک های آزمایش شده، منطق و دلیل خود را برای خطرناک بودن این موشکها از حیث قابلیت حمل کلاهک اتمی، مستدلا بیان کنید؟
به نظر میرسد، اعضای غربی پنج به علاوه یک یعنی چهار کشور آمریکا، انگلیس، فرانسه و آلمان با نگارش و ارسال نامه مشترک اخیر خود به شورای امنیت مبنی بر نقض قطعنامه 2231 در خصوص ممنوعیت توسعه و گسترش و آزمایش موشکهای بالستیک دارای قابلیت حمل کلاهک هسته ای، سناریوی جدیدی را کلید زده اند که عبارت است از: تسری بازرسی های بی سابقه از سایت های هسته ای جمهوری اسلامی به سایت های نظامی تولیدکننده این سری از موشک های راهبردی دفاعی و با قدرت بازدارندگی موثر. به دیگر سخن، به نظر میرسد سناریوی «بحران ساختگی» یا «هیاهو برای هیچ» که برای «مسائل حال و گذشته»(یا به تعبیر غربی ها: ابعاد احتمالی نظامی فعالیت های هسته ای ایران موسوم به پی.ام.دی) بیش از یک دهه است از طرف غربی ها آغاز شده و البته چندی پیش، پرونده آن با گزارش یوکیا آمانو به شورای حکام در خصوص عدم انحراف در فعالیت های گذشته هسته ای ایران، برای همیشه بسته شد، این بار درباره فناوری موشکی ایران در حال تکرار شدن است.
باز به نظر میرسد، استراتژیست های سیاسی و رسانه ای و جنگ روانی غرب به زعم خود امیدوارند که همانطور که ایران بعد از گذشته بیش از یک دهه مقاومت، زیر فشار تحریم ها و فشار رسانه ای- روانی و سیاسی غرب به منظور اعتمادسازی، بالاخره اجازه بازرسی های بی سابقه را در اختیار بازرسان آژانس گذاشته و در این مسیر طولانی اعتمادسازی، محدودیت های 15 الی 20 ساله را در خصوص فعالیت های هسته ای صلح آمیز خود متحمل شده است، این بار هم زیر فشارهای دیپماتیک، رسانه ای و روانی غرب تاب نخواهد آورد و مسیر اعتماد سازی در صنایع موشکی خود را نیز بالاخره هموار خواهد کرد.
حال در این شرایط حساس سئوال اساسی که میتوان مطرح کرد این است که حدِ یقف این اعتمادسازی ها در مسائل مختلف میان جمهوری اسلامی ایران و طرف غربی کجاست و اصولا چه آلارم ها و پالس های اشتباهی از سوی برخی مقامات جمهوری اسلامی ایران خصوصا مقامات دولتی به طرف غربی در قضیه مذاکرات هسته ای صادر و ساطع شده است که طرف مقابل را به کلید زدن این سناریوی جدید وا داشته و آنها را نسبت به تکرار سناریوی هسته ای درباره موضوعات موشکی امیدوار کرده است؟
پیشنهاد میشود سازوکاری برای اثبات خاصیت و ویژگی«صرفا دفاعی» موشک های بالستیک مورد حساسیت غرب و خصوصا غیرقابل حمل بودن هرگونه کلاهک اتمی با این موشک ها، اندیشیده شود. البته راه حلی که نه یک بار دیگر راه را برای بازرسی های بی سابقه و گسترده و خلاف مصالح امنیتی و ملی باز کند بلکه در عین حفظ امنیت و حفاظت اطلاعات و صیانت از حریم دفاعی کشور، نادرست بودن ادعاهای طرف غربی را در این خصوص برملاء سازد.
رضا سلیمانی
دانش آموخته دانشگاه امام صادق(ع) و دکترای روابط بین الملل از دانشگاه شهید بهشتی