بریدن درخت از جنگل و تهیه هیزم و ذغال و تبدیل هر جنگل به زمین زراعتی اعم از اینکه جنگل ملک اشخاص یا دولت باشد بدون‌داشتن پروانه از وزارت کشاورزی ممنوع است. وزارت کشاورزی با در نظر گرفتن احتیاجات عمومی پروانه‌های لازم را به موقع صادر خواهد کرد.
گاهی اوقات به قوانینی در حوزه های اجتماعی بر می خورم و با خود می اندیشم که پیشینیان ما چه میزان حساسیت بالایی درباره آینده کشور داشته اند. قانون راجع به جنگلها مصوب 17 دی ماه 1321 یکی از آن قوانین است، خواندن چند ماده از این قانون خالی از لطف نیست.
ماده دوم - بریدن درخت از جنگل و تهیه هیزم و ذغال و تبدیل هر جنگل به زمین زراعتی اعم از اینکه جنگل ملک اشخاص یا دولت باشد بدون‌داشتن پروانه از وزارت کشاورزی ممنوع است. وزارت کشاورزی با در نظر گرفتن احتیاجات عمومی پروانه‌های لازم را به موقع صادر خواهد کرد.
ماده سوم - صدور پروانه قطع درخت در مرز جنگلها به عرضی که وزارت کشاورزی تعیین خواهد کرد و از یک کیلو متر کمتر نخواهد بود برای‌همیشه ممنوع است.
ماده چهارم - هر کس بر خلاف این قانون بدون پروانه وزارت کشاورزی درخت از جنگلها بیندازد به پرداخت جریمه از پنجاه و یک ریال تا پنج هزار‌ریال و حبس تأدیبی از هشت روز تا دو ماه محکوم خواهد شد.
ماده پنجم - استفاده از درختهای افتاده جنگل برای مالکین آنها پس از معاینه و گواهی مأمور جنگلبانی مجاز است و مأمور موظف است پس از‌وصول اظهارنامه در مدتی که زیاده از پانزده روز نباشد معاینه و گواهی دهد.
ماده ششم - هر کس جنگل یا قسمتی از آن را عمداً بسوزاند به حبس مجرد از دو سال تا ده سال محکوم می‌شود و اگر برای جنگل‌کاری یا تبدیل‌جنگل به زراعت یا هر اقدام دیگری سوزانیدن جنگل ضرورت داشته باشد اجرای آن منوط به اجازه وزارت کشاورزی یا رؤسای کشاورزی خواهد بود.
ماده هفتم - هر کس از روی بی‌احتیاطی مرتکب عملی شود که در نتیجه آن جنگل آتش بگیرد به حبس تأدیبی از دو ماه تا یک سال محکوم خواهد‌شد.
ماده هشتم - در مواقع آتش‌سوزی جنگلها کلیه مأمورین دولت و اهالی که در نزدیک آن محل باشند موظف به کمک در آتش نشانی هستند.
ماده نهم - هر کس به واسطه اعمالی مانند کت زدن یا پی زدن درخت یا روشن کردن آتش در تنه درخت و غیره سبب خشکانیدن درختهای جنگل‌شود به حبس تأدیبی از هشت روز تا دو ماه و به پرداخت غرامت از پنجاه و یک تا سیصد ریال به خزانه دولت برای هر درختی که خشکانیده باشد‌محکوم خواهد شد.
ماده دهم - قطع شاخه‌های بزرگ درختهای جنگل به جز در مواردی که این قانون استثناء کرده است ممنوع است و متخلف به پرداخت دو تا پنج‌ریال به خزانه دولت برای هر شاخه‌ای که بریده است محکوم خواهد شد.
تبصره - شاخه بزرگ شاخه‌ای است که قطر آن در محل اتصال به تنه درخت بیش از هشت سانتیمتر باشد.
ماده یازدهم - در جنگلهایی که سوخته و یا از آنها بهره‌برداری شده و به موجب آگهی منتشر از طرف وزارت کشاورزی حدود آنها معین گردیده‌چرای دام تا مدتی که وزارت کشاورزی مقتضی بداند و آگهی نماید ممنوع است متخلف به پرداخت غرامت از پنجاه و یک تا پنج هزار ریال به خزانه‌دولت محکوم خواهد شد.