نتانیاهو بزرگترین بازنده توافق

وقتی نام مخالفت با گفت و گوهای هسته یی به گوش می رسد ناخودآگاه کنار آن نام رژیم صهیونیستی هم به میان می آید. کارشکنی های بی حاصل مقام های این رژیم در ارتباط با موضوع هسته یی ایران داستان تازه یی نیست و به بیش از یک دهه ی گذشته برمی گردد؛ زمانی که سازمان جاسوسی این رژیم با ارایه ی شواهد غیرمستند و تصاویر جعلی فعالیت های هسته یی ایران را غیرصلح آمیز جلوه داد و با همکاری سازمان های اطلاعاتی شماری از کشورهای غربی طوری وانمود کرد که فعالیت های هسته یی ایران، نه تنها منطقه بلکه تمام جهان را تهدید می کند!

پروژه ی ایران هراسی سا ل ها است که به وسیله ی هشدارهای مکرر و زنجیروار اما غیرمستند و ادعاوار سران این رژیم دنبال می شود. به عنوان نمونه ادعای «شیمون پرز» وزیر امور خارجه ی وقت رژیم صهیونیستی در سال 1992 میلادی مبنی بر احتمال دستیابی ایران به سلاح هسته یی تا هفت سال پس از آن تاریخ، پیش گویی «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر کنونی این رژیم در کتاب خود با عنوان «مبارزه با تروریسم: چگونه دمکراسی می تواند شبکه ی بین المللی تروریسم را درهم نوردد» در سال 1995 مبنی بر احتمال دستیابی ایران به بمب اتم بین سه تا پنج سال پس از آن زمان، هشدار «ایهود باراک» وزیر امور خارجه وقت رژیم صهیونیستی در سال 1996 مبنی بر دستیابی ایران به سلاح هسته یی طی چهار سال پس از آن و همچنین ادعای نتانیاهو اوایل مهرماه 1391 خورشیدی در مجمع عمومی سازمان ملل با نمایش بمب نقاشی شده مبنی بر دستیابی ایران به بمب هسته یی تا بهار یا تابستان سال 92 از این گونه ادعاهای واهی بوده اند که اهداف خاصی را دنبال می کردند.

بنابراین مروری بر این اظهارنظرهای تاریخی و تکراری سران تل آویو آشکار موید پروژه ی ایران هراسی است؛ پروژه یی که با توافق اولیه در ژنو کم رنگ شد و با شکل گیری توافق جامع میان ایران و قدرت های جهانی به کلی رنگ باخت.

در دولت یازدهم گفت و گوهای هسته یی میان ایران و 6 کشور جهان وارد مرحله بی تازه شد. سرعت و جدیت در گفت و گوها به حدی بود که به افزایش نگرانی ها میان برخی از کشورهای عربی منطقه و همچنین رژیم صهیونیستی دامن زد. از این رو، به موازات پیشرفت گفت و گوها بر دامنه ی کارشکنی های مخالفان توافق افزوده شد.

پس از توافق ژنو نیز همانند گذشته رژیم صهیونیستی به عنوان پرچمدار مقابله با این توافق تاریخی ایران و غرب از هیچ کوششی فروگذار نکرد. کمتر از یک ماه به انتشار «بیانیه ی سوییس» در نشست لوزان باقی مانده بود که نخست وزیر رژیم صهیونیستی بدون اطلاع «باراک اوباما» رییس جمهوری آمریکا در کنگره حضور یافت و به تکرار مکررات پیرامون نگرانی از ایران هسته یی پرداخت؛ سخنانی که هرچند به قول اوباما دربردارنده ی موضوع تازه یی نبود اما باعث شد چند روز بعد، 47 سناتور تندرو با ارسال نامه یی سرگشاده به مسوولان ایران، عمر توافق هسته یی را تنها تا پایان دوره ی اوباما بدانند.

در کنار فرافکنی های آشکار سران رژیم صهیونیستی، خرابکاری های مخفی سرویس های جاسوسی این رژیم نیز جریان داشت. پیشتر ویروس «استاکس نت» از سوی سازمان جاسوسی این رژیم علیه برنامه ی هسته یی ایران بکار گرفته شده بود و به تازگی روزنامه آمریکایی «وال استریت ژورنال» خبری منتشر کرده است که بر اساس آن هکرها با بهره گیری از بدافزارهایی پیچیده در عملیاتی گسترده به سیستم اینترنت بی سیم (وایرلس) و رایانه های سه هتل مجلل اروپایی که میزبان گفت و گوهای ایران و 1+5 بوده اند، نفوذ کرده اند. پس از کشف این موضوع از سوی کمپانی امنیتی «کسپرسکی» واقع در مسکو، مقام های رژیم صهیونیستی به سرعت آن را رد کردند اما نگاهی به شواهد و پیشینه ی اقدام های خرابکارانه ی سازمان جاسوسی این رژیم و همچنین شهادت دانشمندان هسته یی ایران، بر این احتمال افزوده است که اسراییل در این خرابکاری تازه نقش داشته است.

بیش از 10 سال است که خطر تهدید ایران هسته یی به طور مداوم از بلندگوی های گوناگون صهیونیست ها پخش می شود. این در حالی است که بر اساس برخی گزارش ها در زرادخانه ی این رژیم بیش از 200 کلاهک هسته یی وجود دارد. افزون بر آن، رژیم صهیونیستی تاکنون به عضویت «پیمان منع گسترش سلاح های اتمی» (NPT) در نیامده و هیچ مجوزی برای بازرسان آژانس به منظور بازرسی از تاسیسات هسته یی خود صادر نکرده است.

در کنار موارد بیان شده، نقض آشکار حقوق مردم فلسطین و بمباران مناطق مسکونی، مدارس، بیمارستان ها و کشتار هزاران زن و کودک بی گناه در جنگ های گوناگون تنها گوشه یی از جنایت های این رژیم است. با همه ی این اوصاف از نگاه سران این رژیم فعالیت های صلح آمیز هسته یی ایران حتی با تایید آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز مخرب به شمار می رود!

در مجموع، تکرار ادعاهای پوچ و هیاهوگری های بی نتیجه ی نتانیاهو همچنانکه طی سال های گذشته حاصلی برای تل آویو به همراه نداشت باز هم چون تیری بر سنگ نشست و اعتراف وی روز یکشنبه بیستم تیرماه در جلسه ی کابینه ی این رژیم مبنی بر این که «نمی توانیم نگرانی خود را از سرازیر شدن میلیاردها دلار به ایران بعد از توافق هسته یی و استفاده ی تهران از آن ها برای تحقق سیاست ها و برنامه هایش ابراز نکنیم»، خود گواهی بر ترس این رژیم از قدرت یابی ایران است. بنابراین فرافکنی های تاریخی نخست وزیر رژیم صهیونیستی از موضوع هسته یی ایران تنها یک بازی است؛ بازی یی که با توافق جامع جز سرافکندگی و رسوایی دستاوردی برای مقام های این رژیم به همراه نداشت.