در حالی که ضرب‌الاجل ۲۴ مارس برای دستیابی ایران و گروه ۱+ ۵ به توافق هسته‌ای در حال نزدیک‌تر شدن است، نشانه‌های مختلفی درباره عزم دو طرف برای دستیابی به توافق نهایی مشاهده می‌شود. در همین زمینه، وال‌استریت ژورنال به پنج دلیلی اشاره کرده که می‌توان بر اساس آن، نزدیک بودن دستیابی طرفین به توافق را نتیجه گرفت.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی پایداری ملی، آرون دیوید میلر، تحلیلگر آمریکایی و معاون مرکز پژوهشی وودرو ویلسون در مطلبی که در روزنامه «وال استریت ژورنال» منتشر کرده، به بیان پنج دلیلی پرداخته که بر اساس آن‌ها می‌توان گفت توافق هسته‌ای ایران و گروه ۱+ ۵ نزدیک است.
پنج دلیل مورد اشاره میلر عبارتند از؛
۱ـ سفر نتانیاهو به آمریکا: نخست وزیر رژیم اسرائیل با پذیرش دعوت جان بونر، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا جهت سخنرانی در کنگره، انتقادات شدیدی را متوجه خود کرد؛ اما جدا از بحث تلاش برای دفاع از منافع رژیم اسرائیل در مقابل ایران، دلیل اصلی این سخنرانی این بود که به باور نتانیاهو، «توافق بد» هسته‌ای با ایران، نه تنها هم اکنون مورد مذاکره قرار دارد، بلکه دستیابی به آن نزدیک است. اسرائیلی‌ها بر اساس اطلاعات به دست آمده از منابع اطلاعاتی خود به این نتیجه رسیده‌اند.
۲ـ طرح دوباره موضوع تحریم‌های جدید علیه ایران: فشار‌ها در کنگره برای وضع تحریم‌های جدید علیه ایران و مداخله در روند مذاکرات، افزایش یافته است. سخنرانی نتانیاهو احتمالاً نگرانی درباره توافق هسته‌ای ایران را میان جمهوری خواهان و برخی از دموکرات‌ها افزایش داده است. بر این اساس، نمایندگان کنگره در پی تدوین راه‌هایی جهت مداخله در روند مذاکرات و فراهم کردن زمینه لازم برای بازنگری هرگونه توافق نهایی هستند. اگر تا آخر ماه جاری توافقی با ایران نشود، دولت اوباما باید عملاً در وقت اضافه با ایران مذاکرات کند.
۳ـ سفر جان کری به عربستان سعودی: رژیم اسرائیل تنها متحد آمریکا نیست که درباره ایران نگران است. جان کری، وزیر خارجه آمریکا، به ریاض سفر کرد تا پادشاه عربستان و وزرای خارجه دیگر کشورهای عرب منطقه را در جریان مذاکرات قرار دهد؛ هرچند موضوع یمن نیز بی‌تردید در دستور کار سفر وی قرار داشته، اینکه کری مستقیم از محل مذاکرات با ایران به ریاض سفر کرد، نشان می‌دهد که بحث ایران، موضوع محوری بوده است. سعودی‌ها حتی بیش از اسرائیلی‌ها نگرانند که آمریکا در حال پیگیری راهبردی مبتنی بر ایران باشد که به همکاری بیشتر تهران و واشنگتن در مسائل منطقه‌ای منجر شود.
۴ـ حضور ارنست مونیز در مذاکرات: وزیر انرژی ایالات متحده در دو دور اخیر مذاکرات هسته‌ای ایران حضور داشته است. مونیز که استاد دانشگاه «ام آی تی» است، در موضوع هسته‌ای تخصص دارد و گفته می‌شود، در دهه ۱۹۷۰، با علی اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی ایران ـ که وی نیز به مذاکرات ملحق شده ـ دیدار داشته است. حضور مونیز نشانگر آن است که گفت‌و‌گو‌ها جدی‌تر و با جزئیات بیشتری جریان دارد و احتمالاً به مرحله نهایی نزدیک شده است.
۵ ـ نقش مقامات ارشد تصمیم‌گیر: مذاکرات هسته‌ای ایران، مشابه مذاکرات صلح اعراب و اسرائیل نیست که روند مذاکرات بر نتیجه غلبه داشته باشد. مذاکرات هسته‌ای ایران توسط رهبرانی هدایت می‌شود که قادر و مایل به گرفتن تصمیمات لازم هستند و شکاف‌های موجود در مسائل کلیدی، می‌تواند بر همین اساس از میان رفته و حل و فصل شود.