رئیس هیأت مدیره گوگل در اجلاس WEF در سوییس ناپدید شدن اینترنت در آینده را پیشبینی کرد.بدون شک با ورود به عصر IOT یا Internet Of Things باید منتظر ناپدید شدن اینترنت نیز باشیم.
اریک اشمیت، مدیر عامل سابق و رئیس فعلی هیأت مدیره گوگل، که در اجلاس World Economic Forum در سوییس حضور دارد، وقتی در خصوص پیش بینیاش از آینده سخن میگفت، جملهای بر زبان آورد که به سرعت در رسانهها بازتاب یافت و حکایت از واقعیتی اساسی در آینده دارد.
اشمیت گفت: خیلی ساده میگویم اینترنت ناپدید خواهد شد. در آینده نزدیک تعداد بسیاری آدرس IP، دستگاههای هوشمند، حسگرها، تکنولوژیهای پوششی و تعاملی وجود خواهند داشت که ضمن استفاده از آنها دیگر حضور اینترنت را احساس نخواهید کرد. اینترنت بخشی از وجود شما در همه حال خواهد بود. تصور کنید در اتاقی قدم میگذارید که ایستا نبوده و داینامیک است و شما با همه اشیایی که در این اتاق وجود دارد تعامل برقرار میکنید.
جملات اشمیت در این خصوص که اینترنت ناپدید خواهد شد، اشارهای بسیار ظریف در دل خود دارد و اگر از متن سخنان اشمیت بیرون کشیده شود، قطعا برداشت اشتباهی از آن خواهد شد. منظور اشمیت به هیچ وجه این نیست که در آینده زمانی فرا خواهد رسید که اینترنت دیگر نخواهد بود، بلکه دقیقا برعکس. اشاره اشمیت به زمانی است که اینترنت تمام دنیای بشر را فرا خواهد گرفت و وجود آن به قدری عادی و مسلم خواهد بود که دیگر احساس نمیشود.
گفته اشمیت و نکته قابل توجهی که وی به آن اشاره میکند، دقیقا همان موضوع IOT یا Internet Of Things است؛ دنیایی که هر آنچه در اطراف خود میبینیم و تا جایی که امکان داشته باشد، خودکار برنامهریزی میشوند تا به کار خود ادامه دهند. اشمیت بر این باور است، در آینده در نهایت تعامل ما با این اشیا کامل یکپارچه و فراگیر خواهد بود.
اما در حالی که اشمیت به گونهای این فرض را مسلم گرفته است که در آینده نزدیک IOT همه زندگی بشر را در بر خواهد گرفت، نکتهای که در این میان وجود دارد این است که هنوز هیچ شخصی نتوانسته است یک معنای دقیق و جامع از Internet Of Things ارائه کند.
وقتی مدیر عامل شرکت سامسونگ در نمایشگاه CES که اخیرا در لاسوگاس برگزار شد، سعی کرد پاسخی قانع کننده برای این سؤال و تشریح این پدیده ارائه کند، چند مثال را برای آن مطرح کرد: شما از سر کار به منزل خود بازمیگردید و به محض اینکه وارد منزل میشوید، موسیقی که در گوشی هوشمند شما در حال پخش است، خودکار از ضبط صوت منزل شما پخش خواهد شد. شما از روی کاناپه برمیخیزید و در این حال تلویزیون هوشمند شما خود به خود خواموش میشود، زیرا دارای دوربینهایی است که شما را زیر نظر دارند. یا زمانی که وارد یک سالن کنفرانس میشوید، صندلی شما از طریق یک App در گوشی متوجه شده و برای نشستن شما آماده میشود.
البته هیچ یک از این مثالها، قادر به تشریح دقیق آنچه IOT با دنیا خواهد کرد نیست. به عبارتی IOT با هوشمند ساختن دنیای بشر، به گونهای سعی دارد، کارهای بشری را تسهیل کند؛ اما در عین حال بخشی از کنترل بشر بر دنیای خود را از وی میگیرد. چرا تلویزیون شما باید مراقب حرکات شما باشد یا اینکه وقتی وارد منزل میشوید، به جای تعامل با اعضای خانواده، هنوز باید به موسیقی گوش دهید؟
مشکل هرگونه بحثی در مورد IOT این است که فاکتورهای ذهن بشری را در بر نمیگیرد و اراده بشر را یک اراده رایانهای تعریف میکند؛ به عبارتی، هوشمندی دنیای بشر در عصر IOT تعریف هوشمندی از یک دیدگاه رایانهای و الگوریتمی است و نه هوشمندی به معنای خاص بشری آن.
حال جملهای که اریک اشمیت بر زبان آورده، مبنی بر ناپدید شدن اینترنت در آینده نزدیک و اینکه اینترنت به قدری مسلم فرض خواهد شد که وجود آن دیگر احساس نمیشود؛ هرچند شاید این واقعیتی اساسی باشد، هرگز به آن خوشبینی که اشمیت عرضه میکند نیست. هیچ یک از ما این نکته را انکار نمیکنیم که به هر حال روزانه ساعاتی بدون رایانه و اینترنت هم وجود دارد.
نکته دیگر آنکه آنچه اشمیت بر زبان آورده، شاید برای بخشی از دنیای فعلی معنی داشته باشد که اینترنت در آن هم اکنون نیز به عنوان یکی از ابزارهای ضروری تداوم بقا مطرح است. فراموش نکنیم که اکنون بیش از ۳۵ درصد از نواحی کره زمین هنوز به اینترنت دسترسی ندارند و در نتیجه هم اکنون نیز اینترنت برای آنها ناپدید است.
جای نگرانی از بابت تعریف ها نیست. به هر حال این یک اصل است که « لیس الانسان الا ما سعی» و در این آیه شریفه سخن با انسان است بدون هیچ قید و بندی و قطعا گوگل با رویکرد و پشتکاری که دارد این آینده را ایجاد می کند همانطور که خیلی چیزهای تصور ناشدنی را ایجاد کرد.