آمار تأسف‌بار از واردات کالاهای اساسی در ۸ ماه ابتدایی امسال

در شکل زیر، نمودار دایره‌ای کشورهایی را که ایران از آن‌ها بیشترین واردات را داشته، می‌بینید.

اما تجزیه و تحلیل نمودارهای واردات ایران در سال جاری، نکات بسیار مهمی را نشان می‌دهد. ‌در حالی امسال سیاست‌های اقتصاد مقاومتی ابلاغ شده ‌که نمودار زیر، نشان می‌دهد‌ کالاهای استراتژیک کشاورزی از جمله ‌گندم، برنج، کنجاله سویا و ذرت دامی،‌ جزو پنج کالای اساسی واردات به کشور بوده است. در واقع از ده کالایی که بیشترین سهم را در واردات ‌به خودشان اختصاص داده‌اند، شش مورد از آن‌ها، محصولات کشاورزی آن هم از نوع استراتژیک است.

اما چگونه یک دولت که در شرایط اقتصاد رکود تورمی و شرایط تحریمی بین‌المللی است، می‌تواند با این حجم از اقتصاد وابسته و وارداتی، سیاست‌های اقتصاد مقاومتی را پوشش دهد. آیا زمان آن نرسیده ‌که از شیوه‌های نوین کشاورزی برای افزایش بهره‌برداری و سیاست‌های جایگزینی واردات استفاده کنیم؟ چرا همیشه می‌خواهیم برای عبور از مشکلات اقتصادی و تورم، راحت‌ترین گزینه یعنی افزایش واردات برای کنترل قیمت استفاده کنیم؟

برای مثال، در حالی برنجکاران داخلی با مشکلات عدیده‌ای روبه‌رو هستند، به این میزان واردات برنج انجام می‌شود که تولید کننده داخلی متضرر شود و دیگر توان تولید و رقابت برایش ‌نماند.

در ۹ ماهه سال ۹۳ حدود یک میلیون تن برنج به کشور وارد شده ‌و وزارت جهاد کشاوزی ـ که مسئول حمایت از تولیدکنندگان داخلی است ـ به جای واکنش در برابر این همه تسهیلات فراهم شده برای واردات برنج، بخش‌نامه صادر می‌کند که در چهارده استان کشور ـ از مجموع شانزده استان برنج‌خیز ـ کشت برنج ممنوع است و با خاطی برخورد می‌شود!  اما سئوال اینجاست که چه اتفاقی افتاد که دولت در تیرماه امسال اعلام کرد از ابتدای مردادماه و برای حمایت از تولیدکنندگان داخلی، تعرفه واردات از ۲۴ به ۴۰ درصد افزایش داده است.